YANIMA YOLDAŞ / Yarı Texting

0.4

Günaydın, tünaydın, iyi akşamlar ve iyi geceler artık günün hangi saatindeyseniz onu siz bileceksiniz ben bilemem JEHEBWBEHWNEB

Yeni bölümle karşınızdayimm

DUZENLEME
OKULLAR AÇILDIĞINDA 11. SİNİFİN İKİNCİ DONEMİ DİKKATT

Bölüme geçmeden önce köşedeki yıldızı bir dolduralım

____________________________

_________________________

Gelen mesaj ilgimi çektiğinde Aysunun beni çağırmasıyla dikkatim dağılmıştı. Telefonumu şarja takıp Aysunun olduğu koltuğa gittim.

"Boynun kötü görünüyor" dedi kafamı yukarı kaldırırken. "Sadece küçük bir sıyrık" dedim düz bir sesle. Kafasını aşağı yukarı salladı "Hı hı, sadece bir sıyrık" dedi batikonu pamuğa dökerken.

Önce etrafını bir pamukla temizledikten sonra batikonlu pamuğu yavaş yavaş tampon hareketlerle bastırmaya başladı. Önce hafif hafif yansada acısı geçmişti.

Aysu boynuma dikkatlice yara bandı yapıştırırken gözüm Yağızın oturduğu koltuğa kaydı. Hâlâ pansuman yapmamıştı ve yüzünde kan izleri duruyordu. Gözleri kapalı ve kafası geriye doğru yaslıydı. Daha önce hiç dikkatlice bakmadığım için yüzünü izlemeye başladım.

Saçları hafif alnına düşmüştü. Bakışlarım gözlerini bulduğunda kirpiklerinin nasıl kadar güzel olduğunu düşündüm. Keskin yüz hatlarıyla normalde olsa vay be diyeceğim cinsten güzel görünüyordu.

Maskara link istesek mi Tuniş?

Güzel derken güzeldi işte güzellik herşey için vardır sadece kadınlar için değil ve bir anlıkta olsa Yağızın güzel göründüğünü düşündüm.

Aysu üstümden doğrulurken bende gözlerimi Yağızın üzerinden çektim. Koltukta yerimde doğruluğumda Aysu bana ilk yardım setini uzattı. Ona anlamsız bakışlar atarken yanıma eğilip fısıldadı.

"Ya Tuniş Yağızın pansumanını sen yapar mısın? Şimdi Berkgilin zaten hâli yok çocukta kendi yapmasın pansumanını sen yapıver, ha?" diye sordu. Önce itiraz etmeyi düşünsemde Aysu dediklerinde haklıydı. Birinden hoşlanan birinin de pansuman yapması absürt kaçardı. Aysuyu kafamla onaylayıp elinden ilk yardım setini aldım.

Aysu kalkıp salondan çıkmıştı. Bende kalkıp yavaşça Yağızın olduğu koltuğa yanına oturdum. Hâlâ gözleri kapalıydı ve kıpırdamadan duruyordu. Kafamı kucağımdaki sete çevirdiğimde gelen sesle tekrar kafamı kaldırdım.

"Yapmak zorunda değilsin." demişti Yağız kafamı kaldırdığım canda hâlâ gözleri kapalıydı. "Boşversene. Hem teşekkür etmek isterim" dedim. Yüzünü incelediğimde hiç bir mimik hareketi olmamıştı.

Tekrar kucağıma döndüğümde pamuğu ve batikonu çıkardım. Öncelikle temiz bir pamukla dudağının kenarındaki yarayı temizledim. Sonra bir batikonlu pamuğa birde Yağızın yarasına baktım.

Evet şuan tam sırası

Elimdeki pamuğu birden yarasına bastırdım. Çenesi birden kasılmıştı ve yüzü ekşimişti. "Sağol teşekkürün için. Sende olmasan öldük" dedi Yağız alayla.