13.Oda: Sonsuzluk Ateşi

TANITIM

Bazen bazı şeylere karşı gelemeyiz. Güç meselesi derler, canın yanacağı için hayatını kaybedebileceğin için susarsın. Ama bazen de artık kelimelerin bile anlatamayacağı bir konumda olduğun için susarsın. Sustum çünkü canımın yanmasını istemiyordum. Sustum çünkü artık kelimelerin bile tarif edemeyeceği bir noktadaydım. Ama benimle birlikte olanların hiçbiri susmadı. Bir umut dediler,bir umut buradan kurtulabiliriz dediler. Ama umut ruhu körleştirir derler,onlar besledikleri toz pembe hayallerle kendi mezarlarını kazdıklarını bildikleri halde umutla nefes almaya devam ettiler.

İyiyim demiştim o gün. Oysa iyi değildim,kimse iyi değildi.
Korkunç bir rüya gibi hissettiren bir yerde kim iyi olabilirdi ki?
Yaşamak için ölüme hapsedilmiş bir yerde kim iyi olabilirdi?
Herkesin her bölümde birini kaybettiği bir oyunda kim iyi olabilirdi?

İnsan bazen öleceğini bile bile savaşır. Bazıları ise öleceğini bildiği için savaşmayı bırakır. Peki doğru olan neydi? Çabalamak mı yoksa bırakmak mı?

Bir gün eve dönmek umuduyla çabalamak mı yoksa evinin toprağın altında olduğunu kabul etmek mi?

Ölüm ile yaşam arasına hapsedilmiş on altı beden ve ruhun hikayesi...

Çevresinde ki insanlara baktı,bir saniye önce yaşayan ama şuan yanan insanlara.

"Aptallık ettin Arla. Kendi gücünün üstünde ki bir gücü yıkabileceğine inandın."

Sustu Arla. Konuşmadı, konuşamadı.
Cidden bunca insan şuan onun yüzünden yanarak ölüyor muydu?
Direniş göstermesi hatamıydı?
Aptallık mı etmişti?

"Seni uyardım beni dinlemedin. Yakarsın dedim,kendinden önce herkesi yakarsın dedim. Sadece şimdikileri değil gelecekte ki herkesi yakarsın dedim. Cesur olduğunu ve aptal olduğunu yine bana kanıtlayarak yaptın."

Arla çöktüğü yerden bile kalkamazken etrafını ateşler sarmaya başladı. Gözlerini karşısında ki karartıdan ayırmadan konuşmaya başladı. "Direndim, insanları kendi çıkarların için kullanıp öldürmene karşı çıktım, gerçekten nefes alabilmek için karşı çıktım, yaşadığımı hissedebilmek için karşı çıktım. İleride başkaları yanmasın diye karşı çıktım-"

"Karşı çıktığın herşey sonunu hazırladı. İleride kurtarmak istediğin insanların üzerine ne kadar büyük bir lanet saldığından habersiz karşı çıktın."

Alevler Arla'yı sarmaya başladığı zaman koca arazide bir haykırış koptu.

"Diren Arla, ileridekilerin direneceği gibi diren. Belki bir umut deyip savaşmaya devam et. Ama biliyorsun ölümün çukurunda yaşamaya çalışmanın ne kadar boş olduğunu. Biliyorsun bir hata yüzünden bazen milyonlarca kişinin hayatını yaktığını. Biliyorsun arafta olmanın ne kadar büyük bir ölüm olduğunu."

Arla vücudunun alevlerle bir olduğu an gözleri kapanmadan önce son kez onu gördü. Son kez direndiği varlığa,tüm gücüyle haykırdı. "Arafın bir gün ölümün olması dileğiyle..."