Çevresinde ki insanlara baktı,bir saniye önce yaşayan ama şuan yanan insanlara.
"Aptallık ettin Arla. Kendi gücünün üstünde ki bir gücü yıkabileceğine inandın."
Sustu Arla. Konuşmadı, konuşamadı.
Cidden bunca insan şuan onun yüzünden yanarak ölüyor...
Herkesin düğümü çözmekten yorulup, ipi kökten kestiği dönemler vardır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
......
"Anne..."
Karşımda ki kadına baktım. Bana öfkeyle bakan o güzel kadına. Yerle bir olan sığınağıma, ne kadar yol alsamda bir türlü varamadığım evime baktım.
"Özür dilerim ben yapamadım, başaramadım anne."
Sesim titrerken bana nefretle baktı.
"Senin yüzünden" Birkaç saniye durdu ve öylece gözlerime baktı. "Hepsi senin yüzünden!" Ani çıkışması ile tüylerim diken diken olurken elinde ki silahı bana doğrulttu. "Hepsi benim yüzümden kızım,hepsi benim yüzümden annecim. Ben kendimi korumak için seni feda ettim yavrum, affet beni."
Hayır demek istedim, hayır anne diye bağırmak istedim ama her şey için çok geçti artık. Annem saniyeler önce bana doğrulttuğu silahı kendine döndürüp sıkmıştı bile.
....
"Daye.."
Gözlerimi zar zor açtığımda kendime lanetler okudum. Yine ölmemiştim, yine kimin ölümüyle yaşıyordum? Yine kimin çektiği acıyla ben hayattaydım?
"Kimse ölmedi sakin ol." İvan'ın acı bir tebessümle söylediği şeyle içim rahatlarken sıkıntılı bir nefes döküldü dudaklarımdan.
"Noah sayesinde kurtulduk. Kapıyı bulup çıkışa ulaşan ilk kişi olduğu için kurtulduk." Rai'nin söylediklerinden sonra bakışlarım karşımda oturan Noah'ı buldu.
"Teşekkürler." Ben, Laura, Eva ve Umut aynı anda teşekkür edince istemsizce hepimizin yüzünde bir tebessüm oluştu. Kalanlarda neredeyse aynı anda teşekkür ettiğinde Noah sadece tebessüm etmekle yetindi. Hepimizin arasında geçen kısa bir bakışmadan sonra Laura sinirle gülüp konuşmaya başladı.
"Bir oyunda olsa ölümümüzü ertelediği için teşekkür ediyoruz." Kafasını olumsuz anlamda sallayıp yakındığında aslında ne kadar berbat bir durumda olduğumuzu tekrar bize hatırlatmıştı.
"Bende tam diyordum ki benim kalbimin sahibi ne zaman konuşacak." Adsız birinin alaylı ama eğlenen sesi odada yankılandığında Laura hızla kafasını kaldırıp tavanı bile olduğuna emin olmadığımız odanın üstüne baktı.
"Sen gel benim karşıma, kalbinin sahibi kalbini iyileştirsin biraz. Kalbe iyi gelecek bir sürü tedavi yöntemi biliyorum."
Hepimiz Laura'ya güldüğümüzde adsız biri tekrar konuşmaya başladı.
"Kalbim normalinde bu kadar hassas değildir Laura ama seninle her konuştuğumda aniden hassaslaşıyor. Hayır anlamıyorum aşık mı sana acaba?"
Son söylediği şeyler Laura'nın damarına basmış olmalı ki hırsla ayağa kalmaya çalıştı fakat bileklerinde ki zincirler ona engel oldu.
