FEDAKÂRLAR VE CEFAKÂRLAR

5. BÖLÜM: Eve Dönüş ve Minik Bir Komplo

BÖLÜM İÇİN ŞARKI ÖNERİSİ:

Numaracı, Mabel Matiz

Keyifli okumalar! Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın, olur mu?

******

Ben, özgürlük diye buna derim! Sonunda, hastaneden taburcu olmuştum. Hemde minik bir hediyeyle, yani karnımdaki bebeğimle. Her ne kadar eve gidince Tuna'ya vermem gereken bir hesap olsada... Mutluydum.

Arabada yalnızca ikimiz vardık. Ama üç gündür olduğu gibi, yüzüme bile bakmıyor, benimle konuşmamakta ısrar ediyordu. Hepsi o dosya yüzünden... Neden saklayacak daha iyi bir yer bulamadım ki?

Ara sıra benim olduğum tarafa bakıyor, ben yüzümü bir santim bile yana çevirirsem, geri önüne dönüyordu. Yakalamayayım diye... Ama ben görüyordum, ayrıca üzüldüğümü de biliyordu. Ancak böyle yaptıkça beni daha da üzdüğünün farkında mıydı, emin değilim.

Başımı cama çevirdim. İstemsizce hıçkırdım ve gözümden art arda yaşlar düşmeye başladı. Bunu fark ettiği an, arabanın hızını düşürüp freni çekti, kolumu tuttu. "Ne oldu?" diye sorması patlama noktam oldu. Sanki bilmiyordu! Halimi görmüyor musun, be adam?

Sinirle elini iteledim ve kemerimi çözerek arabadan indim. Zaten evin olduğu sokağa girmiştik, birkaç metre yürüsem ölmezdim.

Patlamada perte çıkan arabanın yerine, sigortası olduğu için sigorta şirketi tarafından ikame araç tahsis edilmişti. Sıfır olduğu için arabanın içi çok tuhaf kokuyordu. Erimiş plastikle, benzini karıştırmışlardı sanki. Bu kokudan kurtulmayı istemem de, arabadan inmeme neden olan sebeplerden biriydi.

"Açelya, ne yapıyorsun? Aklını mı kaçırdın sen?" diyerek söylenmesi umurumda bile değildi. Peşimden geliyordu ama onu eve almayacaktım. İnşallah, anahtarını mazgala düşürür!

Sinirden dizlerim tutmuyordu, kendimi koyvermem an meselesiydi. Bunun acısını çıkaracaktım! Ama önce, eve varmadan küçük bir kargaşa çıkartıp Tuna'nın aklını başından almakla başlayacaktım. Telefonumu cebimden çıkardım ve gizlice Merve'ye mesaj attım.

_______________

Merve!

Merve yazıyor...

Merve: Ne oldu?

Çok şükür!

Merve yazıyor...

Merve: Söylesene!

Sahra'yı da al, kapının önünde bekleyin. Tuna'nın aklını alacağım. Bana lazımsınız, ne olur gelin! Ama sakın gözükmeyin, Tuna bağırınca gelirsiniz.

Merve yazıyor...

Merve: Tamam, geliriz de... Tuna neden bağıracak ki? Ayrıca, niye bunu yapma gereği duydun?

Öyle gerekiyor. Merak etmeyin, iyi olacağım. Bu sadece küçük bir şaka.

Merve yazıyor...

Merve: Tamam. Dikkat et kendine...

Ederim.

Merve yazıyor...

Merve: Çok da abartma!