FEDAKÂRLAR VE CEFAKÂRLAR

8. BÖLÜM: Artık Vakti Geldi

BÖLÜM İÇİN ŞARKI ÖNERİSİ:

Heathens, Twenty One Pilots
Dark Horror, TheSoul Music

Bilgilendirme

Bu bölümde geçen tüm kuruluş, mekân ve şahsiyet isimleri tamamı ile hayal ürünüdür.

Keyifli okumalar! Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın, olur mu?

******

Toplantıdan yirmi üç dakika önce...

Karargâhtaydım. Gerçek yüzümün ortaya çıktığı asıl yerde.

Yüzleşmeye korktuğum acılarımın, baş gösterip beni kahrettiği yerdi burası. Kendim olmadığım yerdi.

Gerçek benliğimi, ettiğim tek bir yeminle silip atmıştım. Başkalarının yazdığı bir senaryoya göre oynuyordum, zorunda bırakılmıştım. Kaybettiğim benliğimi, ancak önüme tutulacak bir ışıkla bulabilirdim.

Kimse, taktığım maskeye kanmamalıydı ama bir maskem olduğunun farkında bile değillerdi. Ben zaten her şeyimle sahtelik abidesiydim. Ailem ve dostlarım dışında, hayatımın içindeki hemen her şey sahteydi, doğruluğundan son derece emin olduğum konularda bile temkinliydim.

Bu yalanların ve sahteliklerin varlığı, Allah'ın her günü, yüzüme tokat gibi çarpmaktan usanmamıştı ama ben çok yorulmuştum.

Ben bu kadar yorulmayı hak edecek ne yapmış olabilirdim ki?

Normal bir hayat istiyordum ama sanırım bunu asla elde edemeyecektim. Çünkü bu 'ajanlık' mevzusu, tüm hayatımla özdeşleşmişti. İstifa etsem bile peşimi bırakmazlardı, en ufak bir yanlışımda işimi bitirirlerdi.

Defalarca denedim buradan kurtulmayı, ailemi huzur içinde ve güvenli bir şekilde yaşatmak için istifa edip görevimi bırakmak istedim. Onun hatıralarını silmek istedim, ismi hafızamdan silinsin de bir daha hatırlayamayayım istedim. Sırf onun için bunca yıllık işimden vazgeçecek duruma gelmiştim.

Çok katı kurallarımız vardı ve bazı istisnai durumlar hariç, hiçbirinin affı yoktu. O kurallara alışmak için çektiğim bu zorluğu, buradaki hiç kimse benden iyi bilemez ve anlayamazdı. Bir insan için kolay mıydı hiç, hayallerinin temeli olan üniversiteyi tutturup da, oraya ayak basamadan kendini bir teşkilatın içinde bulmak...

"Açelya Avşarlı, İstanbul Teknik Üniversitesi'nin Bilgisayar Mühendisliği bölümünden dereceyle mezun oldu. Otuz iki yaşında, evli ve bir kızı var. Babasını yıllar önce kaybetmiş, annesi ve ailesiyle birlikte İstanbul'da yaşıyor. S.E.A. şirketine bağlı olarak faaliyet gösteren bir dış ticaret merkezinin güvenlik protokolünün geliştirilme aşamasında danışmanlık yaptı. Şu an G&K adlı, bilgisayarların iç donanımlarını üreten büyük bir şirketle iş birliği içerisinde." yazıyordu, kişisel bilgilerimi içeren dosyamda. Bunlar elbette ki göz boyamak için uydurulmuş şeyler değildi, hepsini bizzat ben gerçekleştirmiştim, bunlar benim onur kaynağımdı. Hedeflerime yavaş yavaş kavuşuyordum ama bu istediğim hayatı yaşayabildiğim anlamına gelmiyordu.

Benim gibi hayallerine kavuşsa bile, eminim ki, hiç kimse gerçek yüzünü perdelemek için yıllarca emek verdiği hedeflerini kullanmıyordur.

Yalvar yakar izin isteyerek bitirmiştim o üniversiteyi. Ama bu yalvarmalarımın cezasını da misliyle çekmiştim. Çünkü benim kimseye boyun eğmemem gerekiyordu, şimdiden böyle olursa ilerde düşmanlarımın karşısında da aciz duruma düşerdim.