ජටාටවී ගලඃ ජලඃ ප්‍රවාහ පාවිතස්ථලේ
ගලේවලම්භ්‍ය ලම්බීතාම් භුජංගතුංග මාලිකාම්
ඩමඩ් ඩමඩ් ඩමඩ්ඩම නිදානවත් ඩමර්වයම්
ජටාක චණ්ඩ තාණ්ඩවම් තනෝතුනඃ ශිවාම්
ජටා කටාහ සම්බ්‍රමබ්‍රම නිලම්ප නිර්ජනී
විලෝලවීචී වල්ලරී විරාජ මාන මුර්ධනී
ධගද් ධගද් ධගද් ජ්වලල්ලලාට පට්ට පාවකේ
කිශෝර චන්ද්‍ර ශේකරේ රති ප්‍රතී ක්ශනම් මමා..
මුලු පරිසරෙම ගෙජ්ජි ගඩෙන් පැතිරිලා යද්දි ඔහු අඩ හෝරාවක් තිස්සේ ශිව දෙවියන් ඉදිරියෙ නර්ථනය කරා..උරහිසේ සිට ඉන දක්වා තිබුණ පබළු මාලය ඔහුගේ වේගයත් එක්කම එහෙ මෙහෙ යද්දි තාණ්ඩව නර්ථනය ගාම්භීර එකක් උනා..එක දිගට ගන්න සුරල් හේතුවෙන් ගෙජ්ජි සද්දේ තවත් වැඩි වෙද්දි ඊට පරයලා බෙර හඩ වාදනය උනා..
පූර්ණ චන්ද්‍රයාගෙන් ආලෝකමත් වී තිබූ රාත්‍රිය අද විශේෂයි..
ඒ විශේෂ කොටසකට..
දෙවියන්ගෙන් වරම් ලබාගත්තු බැතිමතුන්ට..
"ජය බෝලෙනාථ් !!!"
අන්තිමේදි ඔහු යටි පතුල්වලින් ලේ ගැලීම ආරම්භ වන තෙක්ම සිදු කල නර්ථනය අවසන් කරේ කෝවිලේ පොලවේ බිම වැතිරෙන ගමන්..
"නැගිටින්න ආර්‍යන්..."
මෙච්චර වෙලාවයක් පරිසරයේ නිහඩ බව බින්ද බෙර හදත් ගෙජ්ජි හඩත් නැවතිලා තියෙද්දි ගුරු දේව් ඇවිත් බිම වැතිරිලා ඉන්න තරුණයව නැගෙට්ටෙව්වා..තාමත් පැලුණු කකුල්වලින් ලේ ගලාගෙන යද්දි ඔහුට වේදනාවක් තිබුණේ නෑ..ශිව දෙවින්ට තිබුණ ගෞරවය නිසාම ආර්‍යන් හිනා උනා..
"මට නැගිට්ට පුලුවන් ගුරුදේව්..තනියම !!"
ආර්‍යන් උදව් නොමැතිව නැගිටලා ශිව දෙවියන්ගේ පිලිමේ ඉස්සරහින් හිටගත්තා..කකුල්වලින් දැනෙන වේදනාව අමතක කරලා ආර්‍යන් කෝවිලේ තිබුණ ගන්ඨාරේ මහ සද්දෙන් නාද කරද්දී කොල රොඩු පා කරන ගමන් ආවේ චණ්ඪ හුලගක්..රූස්ස ගස් කඩා වැටෙන්න තරං ඇඹරෙද්දි ගුරු දේව් තම අතෙන් ඇස් ආවරණය කරගත්තා..
