TOXİC - JİKOOK

14.

İyi okumalar efenim.

Gözlerini mavi ışıkların yansımasıyla açtı.Bir daha araladığında rüya olmasını istediği o olayın olduğu yerde olduğunu fark etti.

"Heh uyandı!İyi misin Jimin?"

Eunu'nun ona tepeden seslenmesiyle herşeyin gerçek olduğunu anlamıştı.Anladığı an ise yıkılmıştı.
Elleriyle suratını kapadı ve ağlamaya başladı.O an gerçekti,o an yaşanmıştı.Gözünün önünde sevdiği adam uçurumdan aşağa süzülmüştü.

"Jimin bir şey yok.Su veriyim mi?"

Eunu Jimin'in kolundan tutup oturur pozisyona almaya çalışır iken Jimin sertçe geri çekmişti.Herşey bitmişti.Her şey onun yüzündendi.Titriyor ve ağlıyordu.Hala kalabalığın içerisinde,o binanın giriş kısmındalardı.

"Jungkook düşünce bayıldın.Ama sıkıntı yok merak etme."

Jimin tek elini çekip ıslak kirpikleriyle ona baktı.Ne demek bir sıkıntı yoktu?

"Jungkook ambulansta,şurda.İntihar yatağı açılmış yere.Hiçbir şeyi yok me-"

"Nerde?!"

Jimin ayaklandığı gibi arkadaşının karşında dikildi.Kalbi umutla dolduğunda,masum ve kocaman açtığı gözlerle ona baktı.

"Bak orda.Bende onun yanından ge-"

Sözünün bitmesine müsade etmeden koşarak ilerledi Jimin.Sevdiği yaşıyordu,sevdiği buradaydı.Kalabalığı yararak akşam karanlığında ambulansı aradı.Gördüğü ilk ambulansa koşarak adımladı.
Kalbi yerinden çıkıcakmış gibi hissederken ambulansın içinde gördüğü bedenle bütün vücudu boşaldı.Dakikasında dolduğu gözlerle koştu yanına.

Jungkook, aşırı derece yıkılmış gözüken sarışın bedenin ona doğru koşarken gördüğü an doktorun müdahalesi umursamıyarak ona baktı.

"Bebe-"

Hissetti,yeniden yaşadığını hissi o an.Ona sımsıkı sarılan ince kollarla hayata yeniden bağlanmıştı.Hıçkırarak omzunda ağlayan sevdiğini görünce dayanamayıp oda ağlamıştı.Daha demin buz gibi olan vücudu şimdi sıcacıktı,daha demin ölüceğini düşünürken şimdi yaşadığını hissetmişti.

Ona sarılan kollar onu o kadar sert sıkıyordu ki ondan asla öyle bir güç beklemezdi.Sarışın beden kızarmış ve ağlamaktan şişmiş gözleriyle geri çekilip ona baktı.

"Öldün sandım!Ö-öldün sandım Jungkook!"

Tekrar sertçe sarıldığında bu sefer saçlarına ve boynuna öpücükler kondurmuştu.Jimin bidaha bu bedene sarılamıcak,bu güzel bedenin kokusunu bidaha alamıcak diye kafayı yemişti adeta.
Jungkook olayın hala şokundayken tepki veremiyordu.Sadece sarılan kişinin sıcaklığını hissediyordu.

Jimin tekrar geri çekildi.Sevdiği esmer çocuğun suratını avuçladı.Emin olmak istiyordu.O gözlerin hala ona kanlı canlı baktığına tanık olmak istiyordu.Emin olduğunda suratını çekip sulu bir öpücük kondurdu yanağına.Ardından diğer yanağına,anlına,burnuna, gözlerine ve dudaklarına.Emindi,o yaşıyordu,o yanındaydı.

Aniden ağlamaklı suratı sert bir ifade aldı.Kaşları çatarak sağlıklı düşünemediği o tavırlarda bulundu.

"Senin ne hakkın var buna?!!"

Attığı tokatla ambulanstakinler ona baktı.Öfkeliydi, gözü dönmüştü.Çok korkmuştu.İkinci bir sert tokatı atarken konuştu.

"Bana yeni bir tramva yaşatmaya ne hakkın var?!!"