Aurora / YoonSeok

19- GİDELİM

~Hoseok

"Seokjin hyung! Yoongi benim sevgilim! Neden ona öyle davranıyorsun?"

Yakamdan tuttuğu gibi yüzümü yüzüne yaklaştırdı. Öfkeliydi, biliyorum. Az önceki olaydan dolayıydı. Ve sanırım patlama noktasına gelmişti. Yoongi bozuntuya vermesede biliyorum. Kırılmıştı.

"Bana bak Hoseok! Seni de sevgilini de sikerim duydun mu?! Yürü!"

"Nereye?!"

Yakamdaki elini çekmeden ayağa kaldırdı. Kendi kaldığı odaya doğru sürüklüyordu. Durdurmaya çalışmam ise nafileydi. Yoongi'nin garip bakışları bizi bulduğunda yok bir şey dercesine başımı salladım.

"Hyung! Dur!"

İçeri girdiğimizde kapıyı kapatıp uyanık olan Jimin'in yanına oturdu. Jimin de bize şaşkın gözlerle sorar gibi bakıyordu.

"Hyunglarım ne oldu?"

"Hoseok hyunguna sor! O sana anlatsın."

Yanlış yaptığımı bildiğim için sessizce köşeye oturup yiyeceğim azarları düşünüyordum. Biliyorum. Yine çok kızacaklardı.

"Bu Hoseok! Bu Hoseok az önce yine saçma bir atak daha geçirdi!"

"Ne?!"

"Evet! Sonra yere düşüp bayıldı! Ama Yoongi'ye şaka yaptığını söyledi!"

İyice öfkelenmiş olacak ki yanıma gelip yakalarımdan tuttu.

"Çocuğun ne kadar korktuğundan haberin var mı senin?! Nasıl koştu gördün mü sen?! Hala bizi dinlememekte ısrar mı edeceksin ha?! Derdin ne senin?! Ölmek mi istiyorsun?!"

O bunları dediğinde, göğsüme giren ağrıyla yüzümü buruşturdum. Dayanabilirdim, evet bunu yapabilirdim.

"Ufacık bir şeyde bile etkileniyorsun! Baksana şimdi bile ne hale geldin!"

1 haftadır sürekli aynı şeyler oluyordu. Ben neden bilmiyorum ama ısrarla burada kalmak istiyordum. Yoongi'nin yanında. Yakamdaki ellerini çekip yere çöktüm. Duyduğum şeyler ağır geliyordu. Hasta kalbime ağır geliyordu.

"Çünkü biliyorum. Eğer gidersem bir daha dönemem. Bırakmazlar beni biliyorum. Ailem başıma gelen şeyleri öğrendiklerinde, yine bile bile koyuvermezler beni. Buraya bir daha gelemem anlıyor musunuz? Burada kalmak istiyorum. Yoongi'yle kalmak istiyorum."

İkiside yanıma gelip oturdu. Ellerimi tuttular. Bense ağlıyordum. Başka ne yapabilirdim? Çaresizdim, ağlamaktan başka ne yapabilirdim?

"Hoseok...biz bunları bilmiyor muyuz sanıyorsun? Yoongi'ye olan aşkını da biliyoruz, ailenin yapacaklarını da...ama başka çaremiz yok anlamıyor musun? Yoongi senin ölecek olmanı duysa ne kadar üzülür sen biliyor musun? Onu üzmek ister misin?"

"Hayır...ama beni-"

"Sus ve beni dinle Hoseok! Onu üzmemek için onun yanında kalıyorsun biliyorum, anlıyorum da...ama sende bizi anla. Eğer biraz daha böyle devam ederse...ne sen onu ne de o seni bir daha görebilir...aileni mi dert ediyorsun? Biz gerekirse Jimin'le bir olur yine getiririz seni buraya. Kaçırırız seni! Yapmadığımız şey mi? Bineriz otobüse! Geliriz! Sadece...birkaç ay...kendini toplayana kadar. Biz her şeyi hallettik. Sen 'tamam' de, biz hemen gideriz Seul'e. Aslanlar gibi olursun ameliyatını! Sonra tekrar geliriz...lütfen Hoseok."

"Ondan uzaklaşmak istemiyorum...sizi de anlıyorum ama...biliyorum. Siz halledersiniz ama içimde bi huzursuzluk var Hyung...gidersem dönemem diye korkuyorum...sen anlıyor musun beni? İçimdeki fırtınayı biliyor musun? Onun yanında kendimi sanki dünyanın en güzeliymiş gibi hissediyorum. En zengini benim, en mutlusu benim gibi. Ayrılmak istemiyorum Hyung...onsuz kalmak istemiyorum...kaçırıldığımız gün onu gördüm hyung...endişeli gözlerini gördüm...beni gördüğünde nasıl rahatladığını, nasıl mutlu olduğunu gördüm...beni sevişi? Bebek gibi seviyor beni...öpüşü bile öyle yumuşacık ki... Söylesene nasıl giderim şimdi ondan? Onca şeyden sonra nasıl bırakıp giderim onu?"