ALEV

5.2

"Aras?"

Kaşları hâlâ çatıkken yerde ki ayakkabı çiftini işaret etti. "Kimin bu?"

"Ne?"

Göz devirdi. Kollarını göğüs hizasında kavuşturduğunda gözlerini gözlerimden çekmeden sorusunu yineledi.

"Evde kim var?"

Aras, ona ihanet ettiğimi mi düşünmüştü?

"Aras, düşünmedin değil mi?"

Titreyen dudağım belli olmasın diye ısırarak konuşmuştum. Gözlerimin yandığını, boğazımın kuruduğunu hissediyordum.

Yüzüme baktığında bakışları yumuşadı ve bir parça acı eklendi.

"Saçmalama Umay, öyle bir şey düşünmedim!"

Sert bir ses tonuyla konuşmuştu, bakışlarından yalan söylemediğini anlayabiliyordum ama tedirgin olmuştum.

"Aras-"

Tam konuşacakken arkamdan Kaya abimin salondan gelen sesini duydum.

"Umay! Kim geldi abim?"

Aras'ın bakışları üzerimden ayrılmazken elini belime attı ve beni kendine çekti. Diğer eli yanağımda yer alırken dudaklarını hızla dudaklarıma bastırdı.

Ellerimi ensesine doladığımda bana iyice yaklaşmıştı.

Dudakları, dudaklarımı hoyratça kavrarken hıncımı almak ister gibi alt dudağını dişledim. Dudaklarının arasından bir inleme kaçtığında bunun acıdan değilde zevkten olduğunu biliyordum.

İçeride Kaya abimin olmasını zerre umursamadan öpüşüyorduk. Belimi kavrayan güçlü kolları beni kucağına alırken sırtımı duvara yaslayıp dudaklarımı sömürmeye devam etti.

Öpüyor, ısırıyor, emiyordu.

"Aras..."

İsmi dudaklarımdan bir ihtiyaçmış gibi çıktığında, o sanki bundan tahrik olmuşcasına üst dudağımı çekiştirdi.

Nefeslenmek için ondan ayrıldığımda, dudakları yüzümden hiç ayrılmadan boynuma doğru ıslak bir yol çizdi. Boynuma eğildiğinde ona alan yaratmak için başımı sağa doğru çevirdim.

Tenimin üzerinde olan dudakları gerildiğinde gülümsediğini anlamıştım.

Ancak bu gülümsemesi kısa sürmüştü çünkü Kaya abim bir daha seslenmişti.

"Umay, kim geldi? Ne oluyor niye gelmiyorsun?"

Sesinin duymamın hemen ardından adım sesleri duymamla Aras'ı ittirdim. 

Kızarmış ve şişmiş dudakları, yüzünde ki o serseri sırıtışı, gözlerinde ki o sarhoşluk parıltıları âdeta davetkar bir teklif gibiydi.

Kaya abimin adım sesleri iyice yaklaştığında üzerime çeki düzen verdim ve Aras'a yaklaşıp bir tokat attım.

Yüz ifadesi anında değişirken biraz önce ki dağılmış hâlini terk etmiş ve ciddiyete bürünmüştü.

Kaya abim yanımıza geldiğinde biraz önce ki hâlimizi terk etmiştik.

"Lan zibidi! Ne işin var senin burada?"

Aras zoraki olduğu belli bir gülümsemeyle selam verdi.

"Eee şey..." Gözlerini kaçırdı. "Ben niye gelmiştim lan?" Sessiz mırıldanışını ben duymuştum ama abim duymamıştı.

"Heh, sizinle tanışmak için geldim."

Abimin burada olduğu aklından bile geçmemişti muhtemelen.