MANOLYA

0.3

Merhabalaaarrr!! Bölüm şarkısını bu sefer siz seçin istedim. Sizce ne olabilir? Önerilerinizi bekliyorum canlarımm.

Bir hatamız kusurumuz olduysa affolaa...

&&&

Bir ilişkide en önemli şey nedir? Sevgi mi? Hayır, sevgi  ve aşk olmazsa ona nasıl bir ilişki diyebilir ki bir insan. Bence en önemli olan ve eksikliğinde saçma olaylara davet açan güvendir. Güven, kazanılması zor bir duygudur ama inanınki karşıdaki kişinin güvenini kazandığınızda tüm dünya sizin olur sanki...O çiçek açmayan incir ağaçları bir anda çiçek açmış, 'Delibal' filminde Barış hiç intihar etmemiş  veya en bunalmış anınızda Hızır yetişmiş gibi... anlatılması zor bir duygudur güven.

Peki bizim ilişkimizde eksik olan şey neydi? koskoca sorunsuz iki yıl devirmiştik ama hepsi bir günde bitmişti. Onunla birçok tartışmalarımız, sorunlarımız olmuştu ama hiçbiri bu raddeye kadar gelmemişti. İşin komik tarafı ise ben affedilmez bir hata yapmış olmamdı ama ben ne hatası yaptığımı bilmiyordum o gün ona sordum, sadece susmuştu.

"Günaydın, Halacım"

Onur son harfi uzatarak bana sarılmıştı bende hızlıca gözyaşlarımı silip uyumuş taklidi yapmaya devam ettim sesime gizemli bir ton katıp,

"Halanı öpmezsen sonsuz bir uykuya dalacakmış"

dedim son harfi uzatarak. Onur kıkırdayarak yanağımdan öptü bende onu belinden çekip gıdıklamaya başladım o eğlendikçe bende eğleniyordum ta ki kırılma ve bağırma  sesleri gelene kadar... Hareketlerimi durdurdum. Onur'un yüzü düşmeye başlamıştı.

"Onur baban aşırı sakar be halam. Hatta bir kere kapıya omuz atmıştı"

Onurla beraber tekrar gülmeye başlamıştık. Her gün kavga ediyorlar demesinden kastı bu olsa gerek çocuğun.

"Sen üstünü giyin elini yüzünü yıka halam bende kör babana bakayım"

Onur başını sallayıp yataktan indi bende kapıdan çıkıp mutfağa doğru ilerledim. Mutfağa geldiğimde tabaklar tuzla buz olmuş, kahvaltı masası diye bir şey kalmamıştı. Abime doğru baktığımda eli kanıyordu bakışlarımı yengeme çevirdiğimde hıçkırarak ağlıyordu. Şaşkınlıkla ağzımdan dökülen kelimelere engel olamadım.

"Siz... ne yapmaya çalışıyorsunuz?"

Abimin ateş fışkıran gözleri bana doğru dönmüştü. Bakışlarımı ilk önce abime daha sonra yengeme çevirmiştim kafasını olumsuz şekilde sallıyordu.

"Şuan değil Zehra! Şuan hiç sırası değil"

Abim hışımla mutfaktan çıkıp gitti. Yengemde ağlayarak yere çömeldi. Bende anlatması için sakince yere çömelip bekledim. O da durumu anlamış olacak ki bir süre sonra çıkan tartışmayı anlatmaya başladı.

"Kahvaltı hazırlıyordum, b-birden içeri Ali girdi yanağımdan öptü o da bana yardım etmeye başladı sonra konu Onur'a geldi."

Derin bir nefes aldı sonra devam etti.

"Düşünsene Onur senin oğlun değilmiş gibi şaka yapmaya başladım Ali'de şakası hoş değil, O benim aslan oğlum falan dedi ben biraz daha üsteleyince ortalığı yıkmaya başladı."

"Ah be yengem... bilmiyorsun sanki bizim dana'nın huyunu, konu sen ve Onur olunca çıldırıyor gariban"

Yengem gülüp çömeldiği yerden kalktı ardından bende kalktım