"Vizeler de geliyor gram çalışamadım."
Changbin,Chan ve Minsung yemekhanede yemek yerken bir yandan da sohbet ediyorlardı.
"Ben kesin bu dönem birkaç derstten kalırım zaten." diye konuştu Jisung.
Yemeğini yerken sevgilisini dinleyen Minho " Kopya çekeriz." diyip göz kırptığında Chan ve Changbin ise bambaşka konular konuşuyordu.
Chan birkaç haftadır Seungmin'in peşinden ayrılmayan çocuğun kim olduğunu öğrenmeye çalışsa da Changbin inatla ismini söylemiyordu. Çocukla birkaç kez karşı karşıya gelmiş ama bir türlü ismini öğrenememişti. İnat etmişti.
Seungminle denizde olan son konuşmalarından sonra daha da yakınlaşmaya başlamışlardı. Sık sık beraber kütüphaneye gidip geliyorlar, ilişkileri hakkında konu açılmadığı müddetçe eğleniyorlardı.
Seungmin Chan'ın bekler misin sözüne cevap vermese bile düşünmemeyi tercih ediyor, her şeyi zamana bırakıyordu.
"Hadi Changbin, neden söylemiyorsun? Sadece ismini merak ediyorum."
Changbin cevap vermemiş yemeğine devam etmişti. Söylememesinin bir sebebi yoktu sadece Chan'ı o da süründürmek istiyordu. Seungmin için.
Chan pes etmiş bir şekilde önündeki yemeğini yemeye devam ettiğinde masalarına yaklaşan çocukla yerinde dikleşti.
"Sen demezsen ben öğrenirim."
Yaklaşan çocuk Changbin'in yanına aniden oturduğunda Changbin derin bir nefes vermiş kısaca ona bakmıştı. Şu an yemek zevkini tamamen bozuyorlardı.
Minsung ikilisi ise kendi dünyalarında olduğundan konuşulana kadar fark etmemişlerdi.
"Hoş geldin."
"Hoş bulduk Changbin. Seungmin'i gördün mü?"
Chan ağzına son lokmasını atmış arkasına yaslanmıştı. Kollarını etrafında birleştirmiş karşısındaki çocuğa tamamen odaklanmıştı.
"Sen kimsin?"
Öylesine bir soru olsa bile tehditkar bakışları kendini belli ediyordu. Çocuk ona dönüp gülümsedi.
"Park Seojin. Changbin ile aynı sınıftayım. Sen?"
"Chan."
Uzatmayı sevmiyordu. Üstelik çocuğun sırıtıp durması iyice sinirini bozmuştu.
"Beyaz önlüğe bakılırsa tıp okuyorsun,bilemedim hahah. Hangi bölümdesin? Seni ilk kez gördüm."
"Bölümümle bir işin mi var?"
Chan'ın sert konuşması masadaki herkesin dikkatini çekerken Seojin yine gülerek yanıt verdi.
"Sadece merak."
Chan Seojin'e bakmaya devam ederken o Changbin'e döndü.
"Kankacım arada kaynadı ya. Seungmin nerede demiştin?"
"Kütüphanede Jeongin ile."
Changbin tam konuşacakken Jisung konuştuğunda Chan ona baktı. İnadına yaptığını hatta bilerek yaptığını biliyordu. Jisung'a göre Chan başka türlü akıllanmayacaktı çünkü.
Seojin gülerek ayağa kalktı. Yüzünden düşürmediği sinir bozucu gülüşü masadaki herkesi sinirlendirmeye yetmişti.
Ayağa kalkıp Changbin'in omuzlarına vurdu. "Teşekkürler. Bye, ben kaçar."
Söyler söylemez masadan ayrıldığında Chan arkasından gitmemek için kendini zor tutmuş dilini yanak içlerinde gezdirmişti sinirle. Masadakiler onun sinirlendiğini bildiğinden konuşmamış biten yemekleriyle hep beraber masadan ayrılmışlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cingulomania' |Chanmin
Fanfiction•Mpreg •Buna Cingulomania deniliyormuş biliyor musun? Yani bir kişiye sarılmak için çok fazla istek duymaya, özlediğimiz kişiyi kollarımız arasında sımsıkı sarma ihtiyacımıza verilen bir ad. Benim istediğim o kişi, sensin. Chanmin,
