Sonunda gerçekler ortaya çıkıyor yeter beklemekten yoruldum dldlwşdöwşsöwşsdls İyi okumalar,sakin kalın.❤️
Sınav haftası sonunda gelmişti. Seungmin hafta sonunu Jeongin ile çalışmaya ayırmış, bol bol soru çözüp tekrar yapmıştı. Tabii yanlarına zorla dahil olan Hyunjin işleri biraz bozsa da...
Heykel yapması gerektiği için elinde alıştırma yapmak için koca bir kil hamuru getirmiş çalıştıkları masayı mahvetmişti.
Böyle geçen hafta sonundan sonra dersler bitmiş okula sadece finaller için gitmeye başlanmıştı. Seungmin, Jeongin ile gidip geliyor finalden çıktıktan sonra kütüphaneye koşuyor ve sıradaki sınava çalışmaya orada devam ediyordu.
4 sınavını geride bıraktığında amfiden çıkmış kapının önünde Jeongin'i beklemeye başlamıştı.4 sınavı daha vardı ve onlar da haftaya olduğu için bugünü sadece dinlenmeye ayırmıştı.
Kafasını arkasındaki duvara yaslayıp amfiden çıkan insanları izlerken etrafında göz gezdirmeye başladı. Chan ile 1.5 haftadır hiçbir şekilde karşılamadığı için ona dinlemek istediğini bile söyleyememişti. Günlerdir Chan'ın hediye ettiği kitap ve deftere bakıyor sadece onu düşünüyordu. Aklı yine Chan'a giderken ileriden gelen Hyunjin'i görmesi ile yanına gelmesini bekledi.
"Hello, girdi mi sınav?" Hyunjin'in gülerek konuşmasıula Seungmin tam karşısındaki arkadaşının omzuna vurdu.
"Yo, gayet iyi yaptım. Senin nasıldı? Heykellerin durumu nasıl?" Hafif sırıtarak söylemişti.
"Kaldım." Yalandan üzüntüyle Seungmin'in yanına çöktü.
"Nasıl? Yalan söyleme bebek. Kalmazsın sen."
Hyunjin gibi o da yere çöktü. Hyunjin gülmeye başladı.
"Sktim attım."
"Ne? Ayıp."
"Tabii kalmam oğlum. Jeonginim'in heykelini yaptım. Öyle bir şaheseri kabul etmeyecek kişi yok."
Seungmin arkadaşının dediklerine gülmüş, sevinmişti. Evet gerçekten Jeongin'in heykelini yapması şaşırtıcı olsa bile gayet iyi bir iş çıkarmıştı.
"Aslında bir kişi var." Arkadaşına bakıp düşünür gibi bir ifade takındı. "Jeongin."
İkisi de bu şekilde gülerek sohbet etmiş, lavaboya gitmiş ve yaklaşık 10 dakikanın ardından amfiden çıkan Jeongin'i görmeleriyle yanına ilerlemişlerdi.
Jeongin direkt Hyunjin'e sarıldı. "Seni özledim." Arkalarındaki Seungmin sırıtarak ve büyük mutlulukla onları izlerken Hyunjin de Jeongin'in beline ellerini sarıp karşılık verdi. "Ben de seni çok özledim şekerim. Nasıl geçti sınavın?"
Seungmin arkadan "10 yıllık arkadaşına yaptığı muamele ve Jeongin'e yaptığı muamele..." diyerek sessizce ağlama numarası yaparken Jeongin geri çekilip Hyunjin'e gülümsedi. Sağ elini kaldırıp havaya doğru yumruk yaptı. "İçinden geçtim."
Hyunjin ve Jeongin sevinç dansı yaparken Seungmin arkalarından bakmaya devam etmiş "Tam birbirlerini bulmuşlar." diyip yanlarına gelmişti. Birazcık ayak üstü sınav hakkında konuştuktan sonra binadan çıkmak için yürümeye başladılar.
"Heykeli göstereyim mi size?"
İkisi de onayladı. Herkes kartını çıkarmış binadan ayrılmak için okuturken Seungmin çantasında kartını arıyordu. Okutup çıkan Jeongin ve Hyunjin ona baktı.
"Siz gidin. Kartımı amfiye düşürdüm herhalde."
"Oğlum alttan geç, ne olacak bulursun sonra."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cingulomania' |Chanmin
Fanfiction•Mpreg •Buna Cingulomania deniliyormuş biliyor musun? Yani bir kişiye sarılmak için çok fazla istek duymaya, özlediğimiz kişiyi kollarımız arasında sımsıkı sarma ihtiyacımıza verilen bir ad. Benim istediğim o kişi, sensin. Chanmin,
