17. BÖLÜM

86 21 0
                                    

GÜNÜN ÜÇÜNCÜ BÖLÜMÜ ILE YENİDEN MERHABA

OY VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN

ZEYNEP'TEN DEVAM...

Dışarıdan gelen sesle hemen yerimden kalkmış ve pencereden uzaklaşmıştım.

Bir kere daha silah sesi geldiğinde hemen odanın kapısına doğru koştum ve kapıyı açtım.

Ya noluyodu kapıdaki dev adamlar bile yoktu.Hemen odadan çıktım ve koşarak kolidordan sol tarafa doğru koşmaya başladım.

Çünkü merdiven görmüştüm.Hemen aşşağıya doğru koşmaya başladım.

Şahsen ben ölmek için fazla gençtim.Merdivenlerden inerken de etrafa bakmayı ihmal etmiyordum.Ev kaç katlıydyı bilmiyordum ama ben üçüncü katta kalıyordum.

İki kat indikten sonra merdiven daha devam ediyordu ama ben bu katta dumuştum.Çünkü merdivenin indiği katlar karanlıktı.

Ben ise şuan salon gibi bir yerdeydim.Sol tarafta sanırım kolidor bulunuyordu.Oraya doğru ilerlediğim zaman kolidorda ilerleyen bir adam gördüm.Hemen geri çekildim.

Çünkü o adam beni kaçıran adamın adamları olmayabilirdi.Sonuçta az önce iki silah sesi duymuştum ve şimdiki duyduklarım ile beş olmuştu.

Yerimde sıçrayıp duruyordum.Hemen kolidora baktım ve adamın gittiğini gördüm.Kolidora gittim ve etrafa baktım.Sağ tarafa baktığımda gözlerimin ışıldadığına yemin edebilirdim.

Ne çok ışıldıyordu benim gözlerim burada.Sağ tarafta ki kapının yanına koşarak gittim.Etrafa yeniden bakıp kapıyı açtım.Bu sırada yeniden silah sesleri duyulmuştu.

Artık alıştığımdan sıçramamıştım.Arka taraftan geliyordu silah sesleri.Ama bahçede adamlar vardı ve sanki hiçbir şey olmamış gibi evin etrafını gözetliyorlardı.

Kaçmam lazımdı ve bahçenin ön tarafında çok adam vardı ama önlerine baktıklarından beni görmüyorlardı.

Hızlıca ama ses çıkarmadan bahçenin arka tarafına doğru ilerledim.İlk başta saklanarak silah sıkan kişiye bakacak ve ona göre bir plan kurup buradan kaçmaya çalışacaktım.

Yoksa bu evden cesedim çıkardı ve ben bunu hiç istemezdim.Arka bahçeye yaklaştığımda silah sesi geldi yine ve yine.

Tırsmıyor değildim ama yinede olsundu.Arka bahçeye geldiğimde duvarın arkasına saklandım ve arka bahçeye bakmaya başladım.

Ama bunda bir sıkıntı vardı çünkü beni kaçıran adam vardı karşımda.Ve önlerinde benim odamın başında duran devler vardı.

Patron dedikleri zırvalığın elinde silah vardı ve yeniden havaya sıkıp "bu kurşunun kafanıza denk gelmesini istemiyorsanız gerçeği açıklarsınız.Yoksa siz ne yapacağımı biliyorsunuz"dedi.

Adamlarından bir tanesi "ben" dedi sadece."Ama çok özür dilerim patron valla bir daha yap-" sözünü tamamlıyamadan patron dedikleri adam "alın şunu gözüm görmesin şimdi.Depoya götürün!" diye bağırdı.

Yanlış alarmdı ama yine de kaçmamam için hiçbir neden yoktu.O yüzden bende yavaş yavaş arkaya doğru yürümeye başladım.

Geri yürüdüğüm yöne döndüm ve daha hızlı birkaç adım attım.Taki "buraya gel prenses"diyene kadar.

Hayır ya şimdi yakalıyamazsın...

♧ ♧  SON   ♧ ♧
   ○                    ○

BU BÖLÜM KISAYDI AMA  BUGÜN ÜÇ BÖLÜM YOLLADIĞIMDAN DOLAYI PEK KAFAMA TAKMADIM.

YARIN DA BÖLÜM ATMAYA ÇALIŞACAĞIZ.

OY ATMAYI VE HİKAYEYİ TANIDIKLARINIZA ÖNERIRSENİZ ÇOK SEVİNİRİM GÖRÜŞÜRÜZ...

DELİLERİN AŞKI (Ara Verildi)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin