Ένα παραξενο δώρο

144 22 4
                                    

"Και κοιτούσε τον κόσμο παντοτε μεσα απο το αντίκρισμα του καθρέφτη "

                                                                                      Λαίδη του Σάλλοτ


Οι μέρες που ακολουθησαν βρίσκονταν σε ενα κλίμα διαρκούς χαμού. Είχαμε τόσα πράγματα να τακτοποιησουμε για το σχολειο που ήμασταν ολη μερα στο ποδι. Η κυρια Τζεκινς φροντιζε για τα παντα, μεταξυ των οποιων και να διατηρει την ψυχραιμία της οταν η χαοτικη αφηρημαδα του θείου τον εκανε να επιστρέφει ανα πεντάλεπτο πισω. 

Με την Μπάρμπαρα κάναμε αρκετες βόλτες ουτως ωστε να γνωρίσω τη περιοχή και να αισθανθω οσο το δυνατόν περισσότερο οικεία. Μεναμε σε μια ησυχη περιοχή χωρις ιδιαιτερη κινηση και φασαρια πραγμα που μου αρεσε πολυ. Το Λονδίνο πραγματι δεν εμοιαζε στο ελάχιστο με τα Χαιλαντς , ομως θα μπορουσα κάλλιστα να το συνηθίσω.

Εκεινο το πρωινό,  εφόσον ο καιρός το επέτρεπε ακομα, η κυρια Τζεκινς μας σέρβιρε στο κηπο. Η δροσια του κηπου με τις τριανταφυλλιες σε συνδιασμο με τις τηγανιτές με μαρμελάδα και το αρωματικο τσαι γιασεμί δεν θα μπορουσαν να κανουν την αρχη της μερας καλύτερη.

"Λοιπον τι λες να κάνουμε σήμερα,  μιας και ειναι η τελευταία μερα πριν το σχολείο;" ρωτησε η Μπάρμπαρα καθως αλοιφε μαρμελάδα μυρτιλο στη τηγανιτα μπροστα της.

"Δεν έχω ιδέα!Σίγουρα κατι θα βρούμε! " απαντησα ενω μπουκωθηκα λαίμαργα.

Ξαφνικά κάτι επεσε με φορα πανω στο κεφάλι μου, με αποτέλεσμα να βρεθω ανασκελα στο εδαφος, σαστισμενος με το πηρουνι στο χέρι. Η Μπάρμπαρα προσπαθουσε να πνίξει το γελιο της και σηκώθηκε να με βοηθησει. Ο εισβολεας βρισκόταν πανω στη κοιλια μου και ηταν το ιδιο απορημενος με μενα.

"Που βρεθηκες εσυ εδω;" ειπε η Μπάρμπαρα και πηρε τον μικρό ταραχοποιο στην αγκαλιά της.

Ηταν ενα μικρο γκριζο γατακι, με ροζ μυτη και φουντωτη γούνα. Τα ματια του ηταν ολοπρασινα και στρογγυλεμενα.

"Νομιζω πως ηταν ξεκαθαρη δηλωση πως καποιος θελει πρωινό " ειπα καθηκωνα τη καρεκλα.

"Θες πρωινο πονηρε;" ειπε παιχνιδιαρικα η Μπάρμπαρα και χαϊδεψε τον μικρουλη που γουργουριζε χαρουμενα στα πόδια της.

"Παω να δω αν εχουμε καποιο μπωλ στη κουζίνα να του φερω λιγο γαλα" ειπα και κατευθυνθηκα προς τη πορτα.

Οι ιστορίες του Παραμυθότοπου.Donde viven las historias. Descúbrelo ahora