Οι ιστορίες του Παραμυθότοπου.

Ήλιος και χιόνι

"Θα ήθελα πολύ όμως να μάθω, αξίζεις άραγε πραγματικά τόσο ώστε κάποιος να ρισκάρει να φτάσει στην άκρη του κόσμου για χάρη σου; "

                                         Η βασίλισσα του χιονιού 

Η νεαρή γυναίκα καθόταν στο μικροσκοπικό σκαμπό της ασημένιας τουαλέτας της. Ήταν ενα εντυπωσιακό έπιπλο,  με τρεις μεγάλους , ορθογωνιους καθρέφτες να πλαισιώνουν ολες τις πλευρες του. Σκαλισμενα πάνω στο  ασημί ηταν σχέδια μικρών λαγων που πηδούσαν χαρούμενοι και εμοιαζαν να παίζουν στο χιονι. Πάνω στην επιφάνεια του επίπλου υπηρχαν διαφορα κρυσταλλινα μπουκάλια των οποίων το περιεχόμενο είχε διάφορα χρώματα και ανεδειε διαφορες μυρωδιές.  Δίπλα τους βρισκοταν ενα παλιο, βαρύ ξύλινο κουτί με ασημοπες λεπτομέρειες.  Στο κέντρο του ηταν σκαλισμενη μια περιτεχνη νιφαδα, στην οποία ο τεχνητής ειχε τοποθετησει λογής μικροσκοπικα διαμάντια και ζαφείρια. 

Μία νεαρή υπηρέτρια στεκόταν πίσω της και χτένιζε προσεκτικά τα μακριά λευκά μαλλιά της. Ή κυρία της με ένα νεύμα του ντελικατου χεριού της την διέταξε να σταματήσει. Ή κοπέλα υπάκουσε κάνοντας ένα βήμα προς τα πίσω αφήνοντας την να επεξεργαστεί το είδωλο της. Έστρεψε το βλέμμα της προς εκείνη. 

"Είναι όλα έτοιμα για το ταξίδι;" ρώτησε.

"Μάλιστα μεγαλειοτατη. Τα πράγματα σας έχουν τοποθετηθεί ήδη στην άμαξα, και οι φρουροί περιμένουν ήδη πάνω στα άλογα.  Αναμένουν εσάς" απάντησε ή κοπέλα χωρίς να κοιτάξει την βασίλισσα.

"Ωραία. Ειδοποίησε τους πως κατεβαινω. Τι συμβαίνει; Φαίνεσαι ανήσυχη" ρώτησε εκείνη.

"Με την άδεια σας μεγαλειοτατη, όλοι είναι ανήσυχοι. Είναι ή πρώτη φορά που φεύγετε μακριά από το βασίλειο. Για την ασφάλεια σας φοβόμαστε περισσότερο" είπε εκείνη τρομοκρατημένη από το θάρρος να μιλήσει τόσο ανοιχτά.

Ή βασίλισσα περιεργαστηκε τη κοπελα με έκπληξη. Δεν φανταζόταν πως το ταξίδι της θα προκαλούσε τόσο μεγάλη αναστάτωση στους υπηκόους της. Μεγαλώνοντας μόνη, οι εκδηλώσεις έντονου ενδιαφέροντος ήταν κάτι ξένο για εκείνη και χωρίς να το θέλει αισθανόταν άβολα. 

"Το ταξίδι αυτό είναι απαραίτητο. Στο διάστημα της απουσίας μου ο καγκελάριος θα αναλάβει τα βασιλικά καθήκοντα και θα με κρατά ενημερη για οτιδήποτε απασχολεί το βασίλειο. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας από μέρους σας. Ή βασίλισσα σας φρόντιζε και θα φροντίζει πάντα το βασίλειο του αιώνιου χειμώνα. Και τώρα πήγαινε. 

"Όπως διατάξεις κυρία, και συγνώμη για το θάρρος" είπε ή κοπέλα. Υποκλίθηκε και άφησε τη βασίλισσα μόνη στο δωμάτιο.

Εκείνη κοίταξε το είδωλο της μα ή σκέψη της έτρεχε. Μία ηλιαχτιδα πέρασε μέσα από το τζάμι και προσγειώθηκε πάνω στα κρύσταλλα του καθρέφτη σκορπίζοντας φως. Ή βασίλισσα πέρασε το χέρι της μέσα της και άφησε τη πρωτόγνωρη αίσθηση της να τη πλημμυρίσει. Αισθάνθηκε τη ζεστασιά του ήλιου να χαϊδεύει το λευκό δέρμα της. Το απομάκρυνε όμως απότομα. 

Είχε ακούσει τις φήμες πώς ο Δούκας του μυστηριου πράγματι ήταν ισχυρός, όμως δεν φανταζόταν πως ή πλάση όλη θα αντιδρούσε στη παρουσία του. Ο τόπος της,το βασίλειο του αιώνιου χειμώνα δεν είχε γνωρίσει ποτέ μία τόσο ηλιόλουστη μέρα. Ποτέ όσο εκείνη βασίλευε.  Είχε μεγάλη περιέργεια να τον γνωρίσει από κοντά. 

Ή ηλιαχτιδα έπεσε πάνω στο κουτί. Το πήρε στα χέρια της και με τα ακροδαχτυλα της περιεργαστηκε τη νιφαδα. Ή παγωμένη αίσθηση των πετρών έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τη ζεστασιά που αισθάνθηκε πριν. Όμως το κρύο την έκανε να νιώθει ασφαλής. 

"Ήρθε ή ώρα λοιπόν"  είπε στον εαυτό της. 

Δεν θα ταξίδευε με τον καθρέφτη. Ήθελε τόσο να δεί τη διαδρομή ως το βασίλειο του Μυστηριου. Καταπράσινες κοιλάδες, γάργαρα ποτάμια με το νερό να τρέχει ορμητικό, πράσινα δάση, λουλούδια σε λογής λογής χρώματα, χαρούμενα τιτιβισματα πουλιών. Εικόνες τόσο άγνωστες. Τόσο ξένες στην ησυχία και μακαριότητα του χειμώνα, που με το λευκό πέπλο του κάνει τον χρόνο να παγώνει. Σαν να έχει πέσει σε λήθαργο,σαν να έχει νεκρωθεί..

Προστάτεψε το σώμα της με ένα ζεστό μανδύα και κρατώντας το περίτεχνο κουτί στα χέρια έφτασε στη χιόνι αυλή όπου μία ακολουθία είκοσι ανδρών ντυμενων γερά ώστε να προστατευτούν από το κρύο την περίμεναν. Ή άμαξα της χιονολευκη, σκαλισμένη με ασημί ήταν κομψή και μικροκαμωμένη, ανοιχτή μπροστά ώστε να την οδηγήσει εκείνη όπως αυνηθιζε ήταν δανική για ένα άνετο και γρήγορο ταξίδι. Ή γερασμενη αρκούδα της είχε περασμένα τα ζωνάρια της άμαξας έτοιμη να δεχτεί της εντολές της αφεντρας της. Εκείνη πλησίασε το ζώο και χάιδεψε τη μουσούδα του τρυφερά.

"Σου υπόσχομαι πως θα ξεκουραστεις εκεί που θα πάμε. Κάνε κουράγιο καλή μου. Το ταξίδι δεν θα κρατήσει πολύ"  είπε ακουμπώντας το κεφάλι της στο κεφάλι του ζώου.

Εκείνη έκλεισε τα μάτια της απολαμβάνοντας το χαδι. Ή βασίλισσα με την βοήθεια ενός ιπποκομου ανέβηκε στην άμαξα. Χτύπησε τα γκεμια μαλακά και ή ακολουθία της έκανε το ίδιο. 

Φάνταζε τόσο παράξενο. Για πρώτη φορά ο χειμώνας ταξίδευε να βρει την άνοιξη..

...................................................................................................................................

Το ξέρω είμαι απαράδεκτη. Το ξέρω δεν έχω δικαιολογία. Υπόσχομαι να επανόρθωσω για το χαμένο καιρό. (Κ ελπίζω το τ9 μου να συνεργαστεί κάποτε)