Οι ιστορίες του Παραμυθότοπου.

Οι εξηγησεις

"Εγω,να ξεχασω;Ποτε!"

                Πήτερ Παν

Όλοι στην αίθουσα είχαν σαστησει. Ο αρχηγος των ιπποτων ειχε γουρλωμένα ματια απο την εκπληξη, το παπιομορφο πλασμα προσπαθουσε να συγκρατήσει τα δάκρυα συγκινησης που κυλουσαν απο τα μάτια του, η Μπάρμπαρα στεκοταν με το στομα ανοιχτό ενω ο Τζοελ είχε παρει μια έκφραση εντονου ενθουσιασμου. Οσο για μενα, προσπαθουσα να επεξεργαστω με ψυχραιμία αυτο που μολις ειχα ακουσει. Διάδοχος; Το βασίλειο του ποιου; Μαγος;!

Η μητέρα μου με κοίταξε τρυφερά,  ομως έμοιαζε πολυ διαφορετική απ'ότι την ειχα συνηθίσει. Η ομιλια, το παρουσιαστικο και οι τροποι της αρμοζαν πράγματι σε βασίλισσα. Ομως η μαμα μου δεν ειναι βασιλισσα. Δεν μπορει να ειναι! Με το βλέμμα της περιεργαστηκε τη σαστισμενη ομιγυρη μέχρι που ειδε τη Μπάρμπαρα. Πηγε προς το μερος της και της χαϊδεψε τρυφερά το μάγουλο.

"Αυτή και αν ειναι εκπληξη!Μικρη μου Μπάρμπαρα ποσος καιρος! Τι ομορφη που εισαι!Ομως ηρθες τοσο νωρίς!" σχολίασε η μητέρα μου προβληματισμενη.

Ο παπιομορφος έστρεψε το βλεμμα του στη Μπάρμπαρα. Αυτη τη φορα σταματησε τη προεπαθεια του και αφησε τα δάκρυα του να τρεξουν.

"Το κορίτσι. ...Μα ναι! Η ομοιότητα!Τα ματια!Γλυκό μου παιδι!Πως μεγαλωσες!Ομως ειναι οντως νωρις. Και δεν είναι στη δικη μας δικαιοσια Εξοχοτατη" αποκρίθηκε.

"Το ξερω Ορλανδε. Ομως δεν εχω εμπιστοσυνη ουτε στο Μαξιμιλιαν ουτε στο Καμηλο πως θα αποκαλυπταν κάτι στα παιδια. Το αντίθετο μάλιστα! Ισως είναι καλύτερα ετσι. Σερ Γκίλμπερτ παρακαλώ θα ηθελα να μιλησω ιδιαιτέρως με τον γιο και την ανηψια μου"προσταξε.

Ο ιπποτης έκανε μια βαθια υποκληση, ομως δεν σηκωσε το βλεμμα του απο πανω μου. Αμεσως οδηγησε τους υπόλοιπους εξω απο την αιθουσα, κλεινοντας πισω τους την πορτα.

"Ε, με συγχωρείτε. ..Εγω τι να κανω;" ρωτησε ο Τζοελ απορημένος σηκωνοντας το δάχτυλο σαν μαθητης που ειχε ερωτηση στο μάθημα.

Η μητερα μου και ο Καγκελάριος κοιταχτηκαν.

"Ενας επισκεπτης!Εφεραν και εναν επισκέπτη μαζι τους Μεγαλειοτατη!" αναφώνησε το πλάσμα.

"Μικρό το κακό Ορλανδε. Δεν ειναι η πρώτη φορά εξαλλου."απαντησε εκεινη.

"Ενας τι;"ρωτησε η Μπάρμπαρα.

"Ενας επισκεπτης. Ετσι ονομάζονται οι άνθρωποι που ταξιδευουν μεχρι εδω, ομωςδεν προέρχονται απο δω. Συνήθως δεν θυμούνται πολλά,  ομως εχουν εντονες μνημες που με λιγη φαντασια τις εξιστορουν. Και πιστέψτε με εχετε διαβάσει πολλα για αυτο το μερος από εκεινους"απαντησε ηρεμα ο Καγκελάριος.