Tęskniliście? To super, bo właśnie wracamy z recenzjami i polecajkami z usuniętej przez hejterów recenzowni RiP 1.0: Recenzje i polecajki.
Teksty będą dodawane stopniowo, zapraszamy do czytania autorów zrecenzowanych prac, starych i nowych czytelni...
Recenzja, którą dzisiaj przywracamy, ma szczególne znaczenie, bo powstała do opowiadania, które niestety przestało już istnieć, zostało usunięte przez osobę, która przejęła konto naszej koleżanki. Jeszczeraz pragniemy wyrazić współczucie dla Autorki: Angulea, nie poddawaj się, potrafisz to napisać jeszcze lepiej! 🖤
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Fabuła
"40 cali srebra" to opowiadanie przenoszące koncept i profesję wiedźmina do wymyślonego świata, łączącego krainy znane z opowieści Sapkowskiego ze współczesnym światem realnym. Bohaterowie, z różnych właściwych sobie przyczyn, podejmują próbę odnalezienia skarbu. Czy będzie to wyścig, a jeśli tak, to kto go zwycięży? A może postacie będą zmuszone połączyć siły, aby go odnaleźć? Czy, zważywszy na odmienne motywacje, ktoś gotów będzie dopuścić się zdrady?
Okładka
Okładkę opowiadania z pewnością określiłbym mianem ciekawej. Pomimo „zachlapania” krwią, czytelnik w dalszym ciągu ma wrażenie, że jest estetyczna i przyciągająca. Z drugiej zaś strony wskazać należy na jej minimalizm w zakresie nawiązań do przedstawionych w opowiadaniu treści – mamy tylko tytuł, dwóch wiedźminów i tekst wskazujący na to, co znajdziemy w środku.
Zwróciłbym jednak uwagę, że słowo „tudzież” nie oznacza „albo, bądź”, lecz jest spójnikiem, któremu znaczeniowo najbliżej jest do „i”. Myślę, że usunięcie pierwszego słowa, lub zastąpienie go słowem „bądź”, byłoby bardziej poprawne.
Postacie
Bohaterowie opowieści zarysowani są w poprawny sposób. Szczegółowe opisy wyglądu zewnętrznego pozwalają ich sobie wyobrazić. Każde z nich jest na swój sposób indywidualne oraz posiada odmienne cele i motywacje.
Niekiedy wątpliwości może budzić racjonalność ich zachowań. Przykładowo trudno domniemać z jakiego powodu, wybierając się na właściwe poszukiwanie skarbu i ważne dla tego celu spotkanie, jedna z bohaterek postanawia przerwać wyprawę, aby pójść po buty na przecenie oraz napić się wina. Następnie, gdy dochodzi do owego ważnego i przeznaczonego celowi spotkania, część bohaterów udaje się oglądać dinozaury. Umówione zaś na poranek podjęcie się niebezpiecznego zadania zostaje przesunięte na południe, gdyż bohaterom nie chce się opuścić ciepłych i wygodnych śpiworów.
Przedmiotowe zabiegi z pewnością nazwać można mianem humorystycznych i właściwych komedii, jednakże sprawia to, iż osoba szukająca w opowiadaniu pewnej powagi i brutalności świata właściwej prozie Sapkowskiego, może czuć się nieco rozczarowana.
