Tęskniliście? To super, bo właśnie wracamy z recenzjami i polecajkami z usuniętej przez hejterów recenzowni RiP 1.0: Recenzje i polecajki.
Teksty będą dodawane stopniowo, zapraszamy do czytania autorów zrecenzowanych prac, starych i nowych czytelni...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Prolog
Sytuacja, w której znalazła się bohaterka, zupełnie nic mi nie mówi, ale podskórnie czuję, że chodzi o coś absurdalnego i finalnie udało ci się mnie rozbawić.
Gdybym miała się do czegoś przyczepić to do: W głowie miałam gonitwę myśli. W narracji pierwszoosobowej wszystkie myśli pochodzą od narratorki-bohaterki, więc powyższe stwierdzenie jest nienaturalne, bo lepiej pokazać je wprost.
W krainie absurdu No Chociaż sięgasz po schemat, widać, że robisz to świadomie. Zaczynamy sceną, wprawdzie poprzetykaną lekkimi streszczeniami, jednak na tym etapie fabuły w ogóle nie drażnią, a wszystko dzięki znakomitej stylizacji językowej bohaterki. Odniosłam wrażenie, że oglądam serial lub film, którego akcja toczy się w amerykańskiej szkole, gdzie Lav zarówno bierze udział w bieżących wydarzeniach, jak i zwraca się bezpośrednio do widza (czytelnika). Pozostaje trzymać kciuki, że konsekwentnie będziesz się trzymać tego założenia.
Nie widzę sensu, żeby niektóre partie tekstu pisać kursywą, bo tak jak pisałam wcześniej, siedzimy w głowie bohaterki, więc wszystkie myśli Lav pochodzą od niej.
Przystopowałabym z wykrzyknikami. Kropka kończąca zdanie wcale nie osłabiłaby siły przekazu. Nagromadzenie wykrzykników kłuje w oczy i męczy, zwłaszcza że z sytuacji wyraźnie wynika, jakie emocje towarzyszą bohaterce.
Obca cywilizacja
Żadnej sceny, żadnych dialogów, tylko streszczenia i charakterystyka jednego z uczniów. Szkoda, bo narratorka jest zabawna, błyskotliwa i charakterna.
Rozbicie sceny na dwa rozdziały miało sens z punktu widzenia algorytmów Wattpada, ale z punktu widzenia czytelnika trochę namieszało. Chodzi mi o fragment otwierający drugi rozdział. Moim zdaniem sztucznie rozdziela wartką akcję, którą uraczyłaś mnie w poprzednim rozdziale. Prosiłaś o podpowiedź, co zrobić, by przebudować początek. No więc przy tym fragmencie widzę jedno wyjście - usunąć go. Przerobić na scenę to, co chciałaś tu streścić, i dokleić pod koniec drugiego rozdziału (zakładam, że po przerwie obiadowej Lav będzie musiała iść na jeszcze jakieś zajęcia).
Hero to długie opowiadanie, zatem jeśli bohater umie się bić i wychodzi z opresji zwycięsko, dobrze by było, by na przestrzeni tekstu pojawiła się przynajmniej jedna scena udowadniająca umiejętności Huntera.
Tłumy rozstępowały się przed bohaterem jak morze przed Mojżeszem. Kolejna niepotrzebna informacja, skoro niżej wracamy do bieżącej akcji, gdzie narratorka zwraca uwagę na to, jak inni uczniowie reagowali na widok Huntera.
