İntikam(Ara Verildi)

11

Ayyy selaaammm. Yazarınız geldiii. Sizi bölümsüz bırakmak istemedimmm. Ama bana diğer bölüm ne zaman diye sormayın çünkü bilmiyorummm.

Canım okurlarım sizden ricam her satıra en azından bir yorum bırakmanız. Siz yorum yazınca yazarınız mutlu oluyorr.

Bölüm şarkısı: Bahjat-Hometown Smile

Lunaparka girdikten sonra ilk işimiz Eslem'in isteği üzerine dönme dolaba binmek oldu. Bindik binmesine ama o kadar sıkıcıydı ki benim için.

Dönme dolaptan sonra hız trenine bindik. Hız treninden indikten sonra da makasa bindik.

Makastan inince hafiften midem bulanmaya basladi. "Gencler ben bir su alıp gelicem" dedim digerlerine. "E bizde gelelim" Mertel'in teklifine "hemen gelirim zaten bir sey istiyor musunuz?" diyerek yanıt verdim. "Yok aşkım hemen gel ama tamam mı?" Eslem'e kafa onayı verip lunaparkın icindeki büfeye gidip su aldım. daha sonra bir ağacın önüne yapılmış olan banka oturdum midem bulandigi icin.

Bir anda yanima birisi oturdu. O kadar boş yer varken kimin dibime oturduğunu merak ederek başımı o tarafa çevirdim. Yanımda hiç tanımadığım benim yaşlarımda bir erkek vardı.

Ben kalkmak için yeltenirken bana "selam" dediğinde ona baktım ve geri yürümeye devam ettim. Ama bir anda kolumdan tuttu. Kolumu tuttuğu gibi kendimi geri çektim ama bırakmadı. O an sakin kalmaya çalıştım çünkü sakin olmazsam kriz geçirirdim.

"Altı üstü tanışmak istedim" dediğinde yüzümü ekşittim. "İstemediğimi daha nasıl belli edebilirim?" diye sorup yürümeye devam ettim. Adımlarımı elimden geldiğince hızlı atıyordum.

Fakat çok fazla gidemeden birisi kolumdan tekrar tuttuğunda bunun o kisi olduğunu fark ettim. Ve o an krize girmenin eşiğindeydim. Vücudum yavaş yavaş titremeye başlamıştı. Kendimi sakin tutmaya çalışıyordum.

Kolumu çekmeye çalıştığımda daha sıkı tuttu ve beni sakin bir tarafa çekti zorla.
"İstediğimde benimle tanışsaydın bu kadar zorlaşmayacaktı hiçbir şey" dediğinde gülmeye başladım. Ama gülüşüm karşımdaki kişiden iğrendiğimi belli edecek bir gülüştü.

"Ne yani istediğin her kadın seninle tanışmak zorunda mı?" diye sorduğumda bana "Evet. Ben onlara -ve doğal olarak sana- benimle tanışma şansı veriyorum." dediğinde hayretle yüzüne baktım."Egoist manyak" diyip çığlık atacağım sırada elini ağzıma kapattı. Bu olay bana geçmişi hatırlattı. Ne kadar sakin kalmaya çalışsam da bir süre sonra yer ayaklarımın altından kaydı ve ben bilincimi kaybettim.

-Mertel'in Anlatımı-

Arya gideli yaklaşık 15 dakika oldu fakat hâlâ gelmedi. Kendisini aradık ama açmıyordu. Sanırım telefonu yine sessizdeydi. Daha fazla dayanamayacaktım. "Ben bir Arya'ya bakıp gelicem"

"E bizde gelelim" diyen Eslem'e başımı iki yana sallayarak cevap verdim. "Emin misin bence bizde gelelim birde seni aramak zorunda kalmayalım" Alaz'ın bu dediği bana mantıklı geldiği için üçümüzde kafenin oraya gittik. Ama Arya etrafta yoktu ve endişelenmeye başlamıştım. Arya bize haber vermeden bir yere kaybolmazdı.

Acaba mesaj mı attı diyerek 15 dakikadır yaptığım şeyi yapıp tekrar mesajlara girmiştim ama mesaj yoktu. Ne bana ne de diğerlerine mesaj atmamıştı.

Sadece ben değil diğerleri de endişelenmeye başlamıştı." Ya oyuncaklara falan mı baksak? Ya da lavaboya? Gerçi lavaboyu kullanacak olsa burdakini kullanırdı. Ne yapıcaz. Offf. Ailesine mi haber versek?" Eslem endişe ile konuşmaya başlayınca yanına gittim. Hafif bir şekilde koluna dokunup "Sakin ol, Arya'yı bulucaz tamam mı? Hem o bizden de güçlüdür bir şey olmuşsa bile kendini korumuştur merak etme" dediğimde dolmuş gözleri ile bana bakıyordu.