İntikam(Ara Verildi)

13

Ayyy ben geldimm genee. Nabersinizz. Umarım gününüz güzel geçmiştirrr.

Dersler sağolsun yeni bölüm atabiliyorumm.

İyi okumalaarr.

Bu bölüme şarkı bulamadım siz bulun artıkkk

Her şey asıl şimdi başlıyordu. Ne olacaksa bu saatten sonra olacaktı. Herkesin canı yanacak, herkes acı çekecekti.

Hepsi kendi ateşleriyle hem kendilerini hem etrafındakileri yakacaklardı. Ve belki de hepsi küllerinden geri doğacaklardı. Birbirleri sayesinde ve birbirleri için

🔪🔪Arya'nın Anlatımı🔪🔪

Dün olanlardan sonra Cankat gelip beni sınıfa götürmüştü.Kötü olduğumu fark ettiği için neler olduğunu sormuştu fakat anlatmak istemediğimi söylediğimde anlayışla karşılamış ve anlatmak istersem beni dinleyeceğini söylemişti.

Okulda teneffüs zili çaldığı zamanlarda Eslem hemen sınıftan çıkmış ve içeri zili çalana kadar hiç gelmemişti. Alaz ve Mertel'i ise sınıftan çıkmadığım için hiç görmemiştim.

Eve gittiğimde tekrardan ağlamaya başlamıştım annemler geldiğinde neler olduğunu sorduğunda neler olduğunu anlatmamış odama çekilmistim.

Şimdi ise durakta otobüs bekliyorum. Ne düşündüğümü, ne düşüneceğimi bile bilmediğim bir durumdayım şu an. Tüm gece hiç uyuamadığım için gözlerimden uyku akıyor ama asla uyumak istemiyorum. Çünkü uyursam yine her şeyin çok iyi olduğu bir rüya görürüm ve artık o rüyaları görmek istemiyorum. Çünkü görürsem ümitlenirim ve bunu istemiyorum.

Durakta beklerken birisinin bana baktığını hissettim o yöne döndüğümde Alaz'la göz göze geldik. Sonrasında ben hemen bakışlarımı geri önüme çevirdim. Otobüs gelince de bindim. O da hemen ardımdan bindi. Otobüs dolu olduğu için dip dibeydik ve yüzlerimiz birbirine dönüktü.

"Sana söylediğim şeyi hatırlıyor musun?"
diye sorduğunda neyden bahsettiğini anlamıştım. Daha önce 'ne yaparsam yapayım beni ciddiye almayın' tarzında bir şey söylemişti. "Evet" diye kısa bir cevap verdiğimde hafifçe gülümsedi ve yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Fazla yakın durduğumuzu fark edince bir adım geri çekilip "unutma sevgilim var. Bu kadar yakın durma o yüzden" dediğimde gerçeği hatırladığında çenesinin kasıldığını fark ettim. Bir şey demeden bir adım geri çekildi.

"Dediklerim hâlâ geçerli Arya. Ne yapmaya çalıştığımı anlamadığını biliyorum. Tek bilmen gereken şey senin iyiliğini düşünerek hareket ettiğim. Ve bu geçmiş içinde geçerli"

Dedikleri gülmeme sebep oldu. Eğer otobüste olmasaydık kahkahayı basardım. "İyilik dediğin yıllarca bana zorbalık yaparak okul hayatımı bana zindan etmek mi?" diye sorduğumda sadece sustu. O sırada durağa geldiğimiz icin otobüsten inip hızla okula girdim.

Sınıfa çıktığımda Eslem daha gelmemişti. Yerime geçip oturdum. Yaklaşık 5 dakika sonra Cankat sınıfa geldi. "Günaydınn güzelim. Daha iyi misin?" diye sorduğunda ona gülümsedim. "Günaydın. Biraz daha iyiyim." dediğimde o da yanımdaki yerini almıştı.

Teneffüs zili çalmıştı ve Eslem hâlâ gelmemisti. Dünkü olaydan sonra onu merak etmiştim. Mesaj yazıp yazmamak arasında kaldım. Cankatta bir şeyler olduğunu anlamış ve "ne oldu?" diye sorduğunda ona doğru döndüm. "Eslem'i merak ettim. Mesaj yazsam mı bilemedim" dediğimde anladığını gösterir gibi başını salladı. "Karar sesin ama bence o kadar olaydan sonra yazarsan kendi gururunu ister istemez ezmiş olmaz mısın?" dedikleri bana nedense mantıklı gelmişti. O yüzden Eslem'e yazmaktan vazgeçmiştim.

Öğle arasına kadar geçen 4 derstte hiçbir olay olmamıştı. Eslem'de okula gelmemişti. Her ne kadar onu merak etsemde hiçbir şey yapmadım.

Cankat ile bahçeye inip banklara oturduk ve sohbet etmeye başladık. Dersler, öğrenciler, öğretmenler... Neredeyse her konuyu konuşabiliyorduk ve hiç sıkılmıyordum. Onun yanında kendimi çok rahat hissediyordum.

Biz Cankat ile konuştuğumuz konudan kaynaklı kahkahalarla gülerken Alaz ve Mertel'in bize doğru geldiğini fark ettim. Alaz yanıma oturup elini omzuma attığında neler olacağını anlamıştım. Mertel ise etrafına baktığında kiminle göz göze gelse o kişi ve arkadaş grubu hızlıca yanımızdan kalkıp gittiler. Olduğumuz bölümde sadece biz dördümüz kalmıştık.

"Ne oluyor be eşkiya mı sanıyorsunuz kendinizi. Sanki babalarının okulu" Cankat bunu dediğinde Mertel ve Alaz gülmeye başladı. Bense gerçeği bildiğimden dolayı susarak Cankat'a baktım.

"Babamın değil ama Amcamın okulu. Okulun müdürü Amcam olur." Alaz'ın alaycı sesini duyunca ona döndüm. Gözlerinin içine baktım. Bir şey görmek istedim belki de ama ne görmek istedim onu bile bilmiyorum.

"Ne istiyorsunuz yine?" diye araya girdiğimde bakışlar bana döndü. "Eslem okula gelmedi biliyorsun. Aradık, mesaj attık ama dönüş yapmadı. Çıkışta evine gidicez sende gel." Mertel'in sesi ilk defa sakin, nazikti. Şaşırdım. Beni neden çağırdıklarını biliyordum. Eslem'in ailesi de aramızda olanları bilmiyordu. O yüzden gitmem gerekiyordu.

"Çıkışta gideriz." dediğimde onaylayan birkaç şey söylediler. Alaz omzumdaki koluyla beni kendine çekti ve kulağıma konuşmaya başladı. "Daha sonra seninle tek konuşalım. Konuşmak istediğim şeyler var." bunu söylerken o kadar sakindi ki. Sesi sanki yalvarır gibiydi. Bir şey demeden onu başımla onayladım ve Cankat ile ayağa kalktık.

Gözlerim Mertel'e çarptığında göz göze geldik. Bakışlarında pişmanlık vardı. Mertel'i çok iyi tanıyordum. Özür dilemeyi, geri adım atmayı bilmezdi. Ne kadar suçlu olursa olsun bunu asla yapamazdı. Korkaktı çünkü. Hislerinden, zayıflıktan korkuyordu.

Okul bittikten sonra üçümüz Eslem'in evine gittik. Kapıyı çaldığımızda kapıyı annesi açtı. "Aslı abla Eslem'e ulaşamadık da tüm gün" diyerek konuya giriş yaptım. "Hoşgeldiniz yavrularım. Eslem biraz hastaydı o yüzden gitmedi okula. Odasında. Geçin." annesini onaylayan bir kaç şey söyledikten sonra ayakkabılarımızı çıkarıp içeri girdik. Direkt Eslem'in odasına gittik.

Kapıyı çalıp odasına girdiğimizde yatağından yatıyordu. İlk benimle göz göze geldi. Yattığı yerden doğrulmaya çalıştı. Ona yardım ettim.

"Hoşgeldiniz." dediğinde sesinin ne kadar cansız olduğu ortadaydı. Bu hâli canımı yakmıştı.

Alaz ve Mertel odadaki sandalyelere oturduğunda Eslem çok başka bir konuyu açmıştı. "En son ne zaman böyle oturduk." diye sorduğunda dediği gerçeğin farkına vardım. Hepimiz bir arada oturuyorduk. Tıpkı önceden oldugu gibi.

"Daha iyi misin? Kendini nasıl hissediyorsun?" Alaz konuyu tekrar Eslem'e çevirmişti. Okulda da benimle konuşması gereken bir konu olduğunu söylemişti ama daha konuşmamıştık.

"Evet iyiyim. Dün olanlar bana ağır geldi sanırım." bakışları bana döndü. Göz göze geldiğimizde gözlerinin dolduğunu fark ettiğimde benimde gözlerim dolmuştu. "Arya özür dilerim. Çok özür dilerim. Beni affedebilecek misin?" dediğinde gözlerimden bir yaş süzüldü. Ama ona istediği konuşmayı yapmayacaktım. Evet onları affetmek istiyordum ama bu kadar kolay değildi.

"Affetmek? Eslem bana yıllarca neler yaşattınız farkında mısın? Sen benim sana olan güvenimi kullandın yıllarca. Canımın ne kadar yandığını bile bile yaptın tüm bunları bana. Şimdi gelip seni affetmemi mi istiyorsun? Kusura bakma ama o kadar da gurursuz değilim" sözlerimi bitirdikten sonra ayağa kalktım. "Buraya sırf annenden kaynaklı geldim Eslem. Kendinle ilgili sanma." son sözlerimi de söyleyip ayaklandım. Koridorda Aslı abla ile kısa bir muhabbet edip evden çıktım.

Kulaklığımı takıp otobüs durağına doğru yürümeye başladım. Arkamdan birisinin beni takip ettiğini hissedince adımlarımı hızlandırdım ama arkamdaki kişi benden hızlı davranıp kollarımdan çekerek beni ara sokağa soktu.

Dırırırımm. Gerilim dolu bir bölüm sonuuu.

Bölüm sonu değerlendirme yeriii.

Vote atmayı unutmayalımmm.