Sayfamda yeni bir kurgu yayımladım. Hepinizi bekliyorum. Şansı hak ediyor 🖤
Bölüm şarkısı: Sia - Bird Set Free
Multimedya;
Söz verdiğim gibi düzenli bölüm 🌝🖤 hadi, Herkes buraya okuma tarihini bıraksın..
Beni takip etmeyi unutmayın 🌊 Yeni bölüm tarihlerini duyurularını panomdan yapıyorum. Orada tanışabiliriz hepinizle. 🧜♀️
Yorumlarınızı okumak istiyorum. Lütfen hayalet okuyucu gibi okumayın chat dolsun 💔
İyi okumalar 🌚
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 44: "DENİZKIZI'NIN SONU."
Onun kollarında olduğum her an, benim için nefes aldığım tek anlardı.
O yoksa ben yoktum. Okyanus yoksa denizkızı olamazdı, yaşamayazdı..
Susuz, nefessiz nasıl yaşardı?
Kuzey, tamamen aklımdan çıkmıştı. Muhtemelen, o da Arslan'ın gelişini haber verecek, yardım eli uzatacaktı.
"Kim?" Diye sordu hala öfkeli olan sesiyle.
Ona bakmadım. "Kuzey."
Telefonu cevap vermesini beklemeden açarak kulağıma koydum. Fakat beklemediğim bir şey oldu. Korhan, koltuğa tekme geçirmiş, odayı terk etmişti.
Afallasamda bunu sesime yansıtmamaya çalıştım. Neyi vardı şu an? "Alo?"
Ufak bir sessizlik oluştu. "Alo, Dolunay?"
"Kuzey?"
"Sana ulaşmaya çalıştım fakat telefonların meşguldu."
Kaşlarım derinden çatıldı. "Telefonumda hiç cevapsız yok," dedim telefonu hoparlöre alıp kulağımdan çekerek. Sesim çok çatallıydı. Ağladığımı anlamış olmalıydı.
"Gece aradığım için meşgule attığını düşünmüştüm."
Arama kısmına girdiğimde hiçbir cevapsız yoktu. Korhan... bunu yapmış olamazdı. Bu kadar gözü kararamazdı.
"Kusura bakma," dedim burnumu çekerek. Sadece iç çamaşırlarımlaydım. Bundan rahatsızlık hissederek yatağa doğru yürüdüm.
"Önemli değil, sesin çok kötü geliyor."
Yorganın içine girerek sırtımı başlığa yasladığımda, gözlerim çekip gittiği kapıdaydı. Sanırım Korhan iyi değildi. Ruhsal olarak..
"Hayır, iyiyim." Durakladım. "Arslan'dan bir haber mi var?"
"Evet, bunun için ulaşmaya çalışıyordum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖLÜMÜN DÜŞLER SAHNESİ
أدب المراهقينMavi gözlü bir dev, Yeşil gözlü ruhu güzel katil bir kadın. "Bir hikaye başlıyor; okursan ölürsün. Ölürsen, ölürüm." Kor adam, yanık bir hanın mahzeninden, gül tenli Dolunay'a sesleniyor. Kadın duymuyor, adam gülüyor. Gülüşleri kadının dikenlerine b...
