ALEV TİMİ

7.BÖLÜM "SALDIRI"

Selam canolar, nasılsınız?

Sakın yalan söylemeyin gerçekten nasılsınız?

Eveeettt beni özlediniz mi sanmam ama sorayım hadi çünkü beni kimse özlemez

Bölümün geç gelmesinin nedeni işler.O zaman ne diyoruz

ALLAH İŞLERİN BELASINI VERSİN

AMİN🤲🏻

Neyseeemmm bölüme geçelim hadi

Keyifli okumalar;)

Tam söze başlayacakken silah sesi duyuldu.Allah kahretsin.Karargaha saldırı düzenlenmişti.Harbiden şansıma tüküreyim.

Zaten o silah sesinden sonra ortalık baya karışmıştı.Kıyamet koptu sanki.Her yerde cansız bedenler ve bir sürü şehit...

Bağrışmalar,silah sesleri,acı dolu iniltiler...

Yerdeki şehitlerimize baktım.Gözlerim doldu.Bi yandan çatışıyor, bi yandan da askerleri kontrol ediyorduk.Yaşıyorlar mı diye...

Çok acı değil mi? Yaşıyor mu acaba diye birinin nabzına bakmak.Çok acı...

Askerlerden muharebe uzmanları yerdeki askerlerimizi kurtarmaya çalışıyordu.Emre de muharebe uzmanı olduğundan askerlerimizi yaşatmaya çalışıyordu ama onların da elinden bi süre sonra bişey gelmiyordu.Etrafta ambulans sesleri de çoktu ama herkese yetişemiyorlardı maalesef.

Çok şehidimiz vardı.İşte bu çok koyuyodu.Yüzlerce askerin can çekişmesi bize çok koyuyodu.

Karnımdan vurulmamla düşüncelerimden ayrıldım.Allah kahretsin.Keskin nişancı varmış ve ben onu fark etmemişim.

Zorlukla konuştum "Komutanım dikkat edin keskin nişancı var karnımdan vuruldum" Tim nasıl olduğumu soruyordu 'iyiyim' demiştim ama hiç iyi değildim.Fazla kan kaybetmiştim ve bilincim kapanıyordu.

Gözlerimi zorlukla açık tutuyodum.Emre yanıma geldi ve benimle ilgilenmeye başladı.Zorlukla konuştum "Emre ben iyiyim.Diğer askerlere bak" dedim.İyi olmadığım sesimden de anlaşılıyordu. Emre yanımdan ayrıldı ve bi hemşire geldi yarama bakmaya. Şu anda tek düşündüğüm o gencecik askerlerdi.Daha yaşayacakları çok şey vardı.Bu yüzden yaşamaları lazımdı.

Daha fazla dayanamayıp kendimi karanlığa teslim ettim.

YAZARDAN

Tuana kendini karanlığa teslim etmişti.Sonsuz bi karanlık olmasın diye dua ediyordu tim.

Çatışma durmuştu,itler ölmüştü ama onlar da bir sürü şehit vermişti.Tam tamına 247 şehit.Dile kolay tabi 247 şehit ama onların sevdikleri? Onlar giderken tek başlarına gitmemişlerdi.Tüm sevdiklerinin de canlarını almışlardı.Sevenleri belki de bedensel olarak yaşıyordu ama ruhları yaşamıyordu onların da. İki yüz kırk yedi şehit. 5 kelime 8 hece 19 harf. Söylemesi ne kadar da kolay ama ağırlığı...

Şu anda hepsi korkuyordu. Alp başını ellerinin arasına almış duvara bakıyordu boş boş ama kimse bilmiyordu canının ne kadar yandığını. İçinde ne fırtınalar koptuğunu.

Kerem ağlıyordu köşede sessizce. Emre, Kerem gibi ağlıyordu sessizce. Tarık duvarı yumrukluyordu. Buğra ağlayarak duvarı yumrukluyordu. Mert ise kendi halinde hastane duvarına bakarak ağlıyordu. Hepsi kendisini suçluyordu koruyamadım diye.

Tim o gün iliklerine kadar hissetmişti kaybetme korkusunu. Korkuyorlardı hem de çok.

6 BUÇUK SAAT SONRA

Altı buçuk saat geçmişti aradan. Evet, koskoca altı buçuk saat ve hala çıkmamıştı Tuana. Ameliyathaneden çıkan hemşireler ağızlarını bıçak açmıyorlardı. Sürekli geçiştiriyorlardı.

Yine bi hemşire çıktı ve konuştu "AB RH (+) kana ihtiyacımız var." Buğra atladı hemen "Benim uyuşuyor. Ben veririm." Hemşireyle gidip kan verdi.

1 SAAT SONRA

Yedi buçuk saat olmuştu ve tim aşırı korkuyordu artık. Bu yedi buçuk saat içinde Serkan Albay da arayıp sürekli Tuana'nın durumunu sormuştu.

Ameliyathaneden çıkan doktorla herkes ayaklandı. Gözleriyle yalvarır bi şekilde bakıyorlardı doktora tim. Nolur iyi bi şey söyle diyorlardı gözleriyle. Ağlamaktan kan çanağına dönmüş gözleriyle.

Doktor hepsine bakıp konuşmaya başladı...

469 kelime

Selamssss, tekrar nasılsınız?(doğru söyleyin!)

Bölüm nasıldı?

Bu arada farkındayım bölüm çok kısaydı ama bu aralar baya sıkışığım. Bi de iki kitap birden yazıyorum. Hiç vaktim olmuyor. Kusura bakmayın.

Özür dilerimmmm❤

Şimdilik görüşürüzzz

Kendinize iyi bakın sizi çok seviyorum çiçeklerim🌸🌸🌸