Raiver Montenegro Obsession [R-18] Complete

Chapter 4

Abegail

U-Umaga na pala,Kinusot ko ang mata ko bago bumangon sa kama, Nakita ko makalat ang sahig ng kwarto, Kumalat ang Pajama at undies ko. Nakita ko may blood clots sa Bed sheet ng kama.Sumasakit parin ang Pagkababae ko. Oh my gosh ganito pala kasakit ang ma virginan ng hot na Doctor na 'yun. Hindi parin ako makapaniwala na meron nangyare sa amin kagabi.Akala ko panaginip lang ang nangyare pero totoo.

Hindi ako virgin, ang malas naman ng lalaki papakasalan ko dahil hindi siya nakauna. Nanlumo ako dahil ang matagal ko iniingatan sa loob ng mahaba panahon ay nakuha nalang agad ng lalaki 'yun. Napahilamos ako gamit ang kamay ko.

"Anong nangyare sayo Abegail, Akala ko matalino ka, akala ko wise ka, akala ko hindi ka marupok pero bakit nagpadala ka agad sa Pang-aakit ng lalaki 'yun. Ngayon hindi kana virgin" Sabi ko.

Hindi ko alam kung bakit natangay ako kagabi sa Pang-aakit ng lalaki yun. Isang halik niya lang sakin nagustuhan ko agad. Sa totoo lang masarap naman kasi siya humalik. Mabango ang hininga, Malinis ang katawan at fresh na fresh ang mukha. Kahit sino talaga babae madadala sa ganun. Oo nga pala Doctor siya kaya malinis sa katawan. Kahit naman Attorney at seaman malinis sa katawan pero mas hot talaga siya. Naamoy ko parin sa punda ng unan ang pabango niya. Shit.

Ito ako ngayon walang-wala. Nakakulong sa malaki bahay na ito kasama ang mga Bodyguard at si Mang Elizabeth. Si manang nalang nakakaintindi sa mga pinagdadaan ko at sa sitwasyon ko. Wala naman siya magawa para tulungan ako dahil natatakot sa amo niya. Inayos ko ang sarili ko bago pinulot ang Pajama sa Sahig. Sinuot ko ang panty ko at bra. May pambahay naman dito kaya yun nalang ang sinuot ko. Humarap ako sa salamin at napansin ko may chikinini ako sa leeg. Nilagyan niya ako ng ganito kagabi.

Gosh!

"Abegail mabuti gising kana" Si manang pumasok sa kwarto may dala walis tambo at dustpan."Maglilinis muna ako. Sinabi sakin ni Raiver na huwag ako papasok dito na tulog ka, Umalis na siya kanina madaling araw dahil marami siya gagawin ngayon sa Ospital. May ooperahan siya mamaya hapon." Saad niya.

"Maraming salamat Manang." Sabi ko sa kaniya.

Hinawakan niya ang kamay ko sabay tumingin sa mga mata ko.

"Alam ko hindi madali sayo ito. Alam ko may pinagdadaan ka ngayon. Kilala ko si Raiver kung paano siya magalit. Sino ba ako dito. Kasambahay niya lang ako kaya wala ako karapatan mahimasok sa inyo dalawa. Alam ko magbabago ang ikot ng mundo sa inyo dalawa" Kumunot ang noo ko.

"Anong ibig mo sabihin Manang?"

"Mapapansin mo rin yan. Lakasan mo lang ang pandama mo. Oh siya Maglilinis muna ako." Saad niya.

"Gusto niyo ba manang tulungan ko na kayo. Wala naman ako ginagawa e" Saad ko.

"Naku huwag na, Magpahinga ka nalang, kaya ko na ito" Aniya.

"Are you sure manang kaya mo talaga?" Natawa siya sa sinabi ko.

"Oo naman Abegail" Saad niya.

S-Siguro ito ang kapalaran ko. Dahil sa mga kasalanan ginawa ni Dad ako ang magbabayad. Totoo ang karma kaya Nakakatakot minsan. Kumain ako ng almusal na luto ni Manang. Sa kusina na ako kumakain. Malaki ang bahay. Maganda at alaga sa Linis. Ang Kintab ng sahig kasi naka tiles. Malapad ang sala. Sa bawat dingding na dinadaan ko may nakasabit na mamahalin Painting. Mahilig pala sa Painting ang lalaki 'yun. Naglibot-libot ako sa Paligid para makalanghap ng sariwa hangin.

May malapad na swimming pool sa likuran ng bahay at malapad na Garden. Sa bawat sulok ng Mansion. Mataas ang pader ng bakod kaya hindi basta-basta ako makakatakas dito.

Iniisip ko minsan tumakas pero paano? Gusto ko nalang bumalik sa Los Angeles California, para tahimik ang buhay ko. Mabuti pa siguro doon ako malayo sa ganito sitwasyon. Ang bilis-bilis ng oras dahil gumagabi na naman. Kumain na ako agad ng hapunan dahil gusto ko tumambay sa kwarto. Ni lock ko ang Pintuan baka kasi bigla pumasok ang lalaki yun. Ayaw ko na maulit ang nangyare kagabi. Take one lang yun nu, ayaw ko may take two.Manigas siya.

I-Iiwasan ko siya dahil ayaw ko mapalapit ang loob ko sa kaniya baka hindi ko mamalayan na mahuhulog na pala ang loob ko sa kaniya.

May kumakatok sa Pintuan,alam ko siya yun pero hindi ko nalang pinapansin. Tinakpan ko ang dalawa tenga ko. Panay ang katok niya pero hindi ko binubuksan ang pintuan. Bahala ka sa buhay mo.

"Abegail, Let's open the door now" Narinig ko umaalingawngaw ang boses niya sa labas ng kwarto."Sisirain ko ito pintuan kung hindi mo ako pagbubuksan" Mariin na sabi niya.

Ano ba problema niya.

Bumangon ako sa kama para pagbuksan siya ng Pintuan.

"Ano ba problema mo?"Prangka tanong ko sa kaniya.

"Hindi mo naman ugali mag locked ng pintuan huh!" Sabi niya.

"Pagod ako kaya ayaw ko ng istorbo, ano ba Kailangan mo sakin hah Raiver Montenegro?" Natigilan siya bigla. Umaatras ako."Sex ba ang Kailangan mo kaya pinuntahan mo ako dito? Hindi kana makaka take two sakin."

"W-What are you talking about? Hindi kita maintindihan?" Aniya.

"Bakit natauhan ka sa sinabi ko sayo, Bakit Raiver isa ba yun sa mga plano mo ang pagsawaan ang katawan ko bago mo ako patayin. Alam mo naman na Maling-mali ang ginawa natin kagabi. Gawain lang ng mag-asawa yun."

"What the problem?"

"Hindi mo naiintindihan dahil sarili mo lang ang iniisip mo." Prangka sabi ko.

Ayaw ko tumingin sa mukha niya. Habang tumatagal mas lalo siya pogi sa mata ko.

"T-That not true Abegail" Aniya.

"Ano ang gusto ko paniwalaan huh Raiver? Ano? Sabihin mo nga sakin?" Maluha-luha sabi ko.

"Bakit ba kasi nagkakaganiyan ka?"

"Diba Doctor ka, matalino ka, Hindi mo ba na gets ang sinasabi ko!"

"Hindi ako inuti Abegail, alam ko ang sinasabi mo" Aniya.

"Umalis ka muna Raiver gusto ko mapag-isa. Please" Tuluyan na tumulo ang luha sa mata ko. Humiga ako sa kama at Tinalikuran ko siya.

Naramdaman ko umupo siya sa kama, Pinagmamasdan niya siguro ako. Bakit hindi pa siya umalis. Naiinis na ako. Bakit ba ang dami tanong na tumatakbo sa isip ko. Miss na miss ko na ang yakap sakin ni Mommy.

Baka bukas hindi ko na sila makita pa. Baka hindi ko na masilayan ang magulang ko.

Kahit hindi ako nakatingin sa kaniya pero Alam ko pinagmamasdan niya lang ako.

"Abegail kausapin mo naman ako"

"Ano ba ang dapat natin pag-usapan? Tungkol ba sa pagpatay sakin? Ano kailan mo yun gagawin sakin? Handa na  ako?"

"Bakit ba palagi mo sinasabi sakin yan"

"Kaya nga ako nandito sa Bahay mo para sa paghihigante diba? Nakalimutan mo na ba na Ikaw mismo ang nag kidnap sakin kaya nakakulong ako sa peste bahay na to" Gusto ko siya pagsalitaan ng masasakit na salita. Para magising siya sa katotohanan."Ano natandaan muna ba?" Umarko ang kilay ko.

"I'm sorry Abegail" Seryoso sabi niya. Marunong pala mag sorry ang damuho to.

"Hanggang kailan mo ako ikukulong dito hah?" Hindi siya agad naka-imik.

"Hindi ko alam"

"Ibang klase karin nu!" Inirapan ko siya.

"Pwede ba huwag ka muna magalit. Kumalma ka muna. Okay, kasalanan ko na kaya patawarin mo ako"

"Mapapatawad lang kita kung papalayain mo ako"

"What?"

"Hindi ka naman bingi diba. Narinig mo naman ang sinabi ko sayo?"

"Yeah, I heard that." Aniya.

"Mabuti alam mo" Sabi ko.