IF I STAY

"Yalanlar Günahlar ve Günahkârlar"

.
.
.

"Hyunjin'den"

Taksiye ödemesini yapıp arabadan indim. Jeongin'in evinden aceleyle çıkmıştım. Felix'in o kadar fazla mesaj atması ve araması üzerine hemen eve gelmek istemiştim. Dün gece kavga ettikten sonra evden çıkıp gitmem zaten büyük bir hataydı bir de üstüne geceyi dışarda geçirmiş eve dönmemiştim. Bu yanlıştı çok yanlış ben onu hiç yanlız bırakmamıştım. Tanrıya şükür Jisung biz de kalıyordu ki gece yalnız kalmak zorunda kalmamıştı fakat yine de eve dönmem gerekliydi. Haklıyken yaptığım bu davranış yüzünden hatalı olmuştum. Şuan düşündüğüm şey elbette ki bu değildi. Düşündüğüm tek şey Felix'ti bütün gece ne halde beklediğiydi. Anahtarlarım yanımda değildi bu yüzden kapıyı çalmak zorunda kalmıştım. Hemen açılan kapı ile Felix tam karşımda duruyordu. Tahmin ettiğim gibi hiç uyumamıştı. Beni karşısında gördüğünde ağlayarak boynuma atlayıp sarılmaya başlamıştı. Pekala bu beklediğim bir tepki değildi. Ben sinirli olacağını düşünmüştüm. Sarılmasına karşılık vermeden konuşan o olmuştu.

Felix
- Bir daha asla ama asla bunu yapma, Sen hiçbir geceyi eve gelmeden geçirmedin Hyunjin. Ben hatalıyım bunu biliyorum ve senden çok özür diliyorum sakın bir daha beni böyle cezalandırma.

Ona sarıldığımda bana daha sıkı sarılmıştı.
İçimden kendime küfürler ediyordum onu bu denli endişenledirmek hakkım değildi. Eve geri dönmem gerekliydi çıkıp gitmem zaten büyük bir hatayken...

Hyunjin
- Özür dilerim. Duygularımı bir an da öyle ortaya dökünce gitmek istedim. Giderken geceyi dışarda geçirmek gibi bir niyetim yoktu Felix. Sen de biliyorsun ne olursa olsun sana dönerim hepte döneceğim. Senden gitmem mümkün değil.

Felix sarılmayı bıraktığında Jisung ovuşturduğu gözleri ile yanımıza geldi.

Jisung
- Ağzına balgam attığımının oğlu bir daha böyle bir şey yaparsan seni terastan aşağıya sarkıtırım.

Ona gülerek cevap verirken Felix'i de cevabım ile güldürmüştüm.

Hyunjin
- O boyla söylediğin şeyi yapman pek mümkün değil ama hadi neyse,

Jisung aval aval yüzüme bakarken tekrar konuşan Felix oldu.
Ben o sırada kapıyı kapatıp salona doğru ilerledim.

Felix
- Neredeydin?  Üzerinde ki kıyafetler kimin böyle

Sorduğu soru ile üzerime bakmıştım. Tabi ya bunlar Jeongin'in kıyafetleriydi. Üzerime kustuğum için onun kıyafetleri hatta kıyafet bile denemez pjamları üzerimdeydi. Bunu Felix'e nasıl anlatırım bilmediğim için ilk kez onun yaptığı hatayı yaparak ben de yalan söylemiştim.

Hyunjin
- Sarhoş olmuştum eve gelecek durumda değildim. Arabayı kullanmazdım hatta buraya da taksi ile döndüm araba hala barın önünde beni bekliyor seni daha fazla endişelendirmemek için ilk eve gelmek istedim. Bir pansiyonda kaldım. Bu pijamaları da pansiyon görevlisinden rica ederek aldım. Çünkü o kadar çok içmiştim ki üzerime kusmuşum.

Söylediklerimin çok saçma geldiğinin farkındaydım. Ama dün geceden sonra Felix bir başkasının evinde özellikle hiç tanımadığım birinin evinde kaldığımı duysa zaten kötü olan aramaz daha da uçurum olurdu.
Bir şeyleri toplamadan yeni şeyler açmayı sevmezdim.

Felix söylediğim yalana inanansa da Jisung böyle bir şeye inanmazdı. O bu tür şeyleri benden çok yaşayan biriydi ve benim yalan söylediğimi hemen anlayacak kadar da beni tanıyordu. Felix'te beni tanıyordu elbet ama o benden şüphe etmezdi ama Jisung o öyle değildi. Ki bakışlarım Jisung'u bulduğunda yalanımı yakaladığını çoktan anlamıştım.