İLTİCA

Yeni okul

Hayatımın en kötü günü sanırım bu gündü. Herkes koridorda kavga ediyor,tuvalette birbirini sıkıştırıp tehdit ediyorlardı. Duyduğuma göre okuldaki kızlar, kız kıza ilişkiye giriyolarmış bunu duyunca bir hayli midem bulanmıştı. Herkes müdürümüz Emin beyden ve yardımcısı Emrah beyden bahsediyordu. Açıkçası neden sevmediklerini anlayamadım çünkü iyi birine benziyorlardı.

Bu okulda gerçekten herşey çok değişikti. Sınıfımız en üst kattaydı ve kantine inip yukarı çıkmak için tam 160 merdiven ilerlemek gerekiyordu. Bende öyle yaptım. Sınıfın önüne geldiğimde nefesimi düzene sokup içeri girdim ve gördüğüm manzara karşısında yüz ifadem o kadar tuhaf olacak ki siniftakiler sorgulayan bakışlarla bana baktılar ancak benim yüz ifadem değişmedi çünkü siniftakiler K-pop dinleyip aynı anda danslarını yapmaya çalışıyorlardı ve ben K-pop'un bu kadar abartılmasını tuhaf buluyordum fakat saygı duymam gerektiğini düşünerek yerime oturdum.

Tostumu ve meyve suyumu bitirdikten sonra ellerimi cebime koyup kızları izlemeye başladım. Dansları pek de fena değildi ama bu dans, şarkı işleri pek benlik değildi. Kapı açıldı ve içeri 2 tane kız girdi ve bana bakıp kahkaha atmaya başladılar.Duruma bir anlam veremeyince halimde komik bir durum mu var diye bakmak için lavaboya gittim.Aynada saçımın başımın düzgün olduğunu görüp kapıdan çıkarken birine çarptım ve o kızları gördüm yanlarına başka bir sınıftan 1 tane daha kız gelmişti.

Pardon diyip geçmeye çalıştım fakat olaylar istediğim gibi gitmedi. Başka sınıftan olan kız "önüne baksana kızım kör müsün" diye çıkıştı. Normalde olsa bu lafın altında kalmadım ama ilk günden okulda olay çıkartmak istemediğim için birşey demeyip geçtim. Bu okulda hiç arkadaşım olmaması canımı çok sıkıyordu. O gün defalarca o 3 kız tarafından adeta zorbalandım. Omuz atmalar, göz devirmeler falan işte...

Eve geldiğimde annem "yeni okulunda ilk günün nasıl geçti" dedi. Ve ben sınırlı bir bakış atıp odama geçtim. Yok bu böyle olmayacaktı benim bir yol çizmem gerekiyordu. Yaklaşık bir buçuk saattir defter karalıyordum ve tek bir çıkış yolu bulmuştum. O da derslerime asılıp bir meslek sahibi olmaktı...Sahi acaba ne olmalıydım? Doktor mu? Yok hayır beni kan tutar. Mimar mı? E hayır resmim berbattır diye elemeler yaparken aklıma "maşallah senin dil de papuç gibi sen avukat olsana" diyen akrabalarım geldi.

Evet artık bir hedefim vardı Avukat olucaktım :))