Kayboluşun Eşiğinde

1.Bölüm BURADAN GİDEMEM

Masallar bir zamanlar ile başlmazmıydı. Bana doğduğumda  söylemişler miydi? Bir zamanlar Aylin diye bir kız yaşarmış diye. Çünkü ben toz pembe bir masalın içindeydim.  Her masalın sonu mutlu mesut biterdi. Benim masalım nasıl bitecekdi ya da masalın sonu gelebilecek miydi?
-Bugün başka bir işin var mı?
-Maalesef, Almanca dersim var. Oradan çıkınca da piyano dersim var. Ama yarın okuldan sonra boşum.
-  O zaman yarın görüşürüz.
-Görüşürüz
Bugünü kütüphanede geçirmiştik Anıl ile. Gerçekten kitap zevkinden anlayan biriydi. Kitaplar konusunda beni anlayan tek dostum. . En sevdiğim kişi ve farklı diyarlar ... Üç saattir kütüphanedeydik.  Ama derslerüm olduğundan kaynaklı gerçeklere dönmek zorundaydım. Anıl ile kütüphanenin girişinden ayrıldıkran sonra sessiz bir şekilde arabaya doğru gittim. Rıfat Abi her zamanki yerinde bekliyordu.
"Aylin Hanım bugün derslere gitmeyeceksiniz. Sizi evinize bırakacağım. Babanızın sizinle acil konuşacak bir konusu varmış."
Babam normal zamanda derslerime girmem için önemli toplantılarını bile iptal eden bir adamdı. Şimdi beni çağırıyorsa kesinlikle ciddi bir konu vardı.
"Ne olduğunu biliyor musun Rıfat Abi? "
Gözünü kaçırdı ve arabanın kapısını açtı.
"Aylin Hanım babanız size gerekli açıklamayı yapar." Dedi.
Rıfat Abi bir şeyler bildiğini anlamıştım ama daha fazla üzerinde durmadım birazdan öğrenirdim.

Eve gelince kütüphaneye geçtim Babam masada oturmuş bir şey üzerine çalışıyordu. İçeride her insanı rahatsız eden bir sessizlik vardı.  Babamın madasının önüne geldim.
"Baba beni çağırmışsın. "
Sesim biraz soru sorar gibi çıkmıştı. Derin bir nefes aldı ve masanın üzerindeki kağıtları kilitli çekmeceye yerleştirdi.
"Kızım gel otur şuraya."
Babamın masasının önündeki sandalyelerden birine oturdum.
"Kızım bildiğin üzere son iki aydır ailemizdeki kayıplar artmaya başladı.İki ay önce ilk defa babaanen vefat etmişti. Onun üzüntüsünü yaşarken en büyük halanın vefat haberi gelmişti ve bugün bir akrabamızın vefat haberi geldi. "
İstemsizce nefesimi tuttum ve elimle oynamaya başladım.
" Kızım bugün teyzenin vefat haberi geldi."
Teyzem ile çok bir yakınlığımız yoktu ama üzülmüştüm. Boğazımda bir şeyler düğümlendi. "Peki neden bu kadar vefat haberi geliyor?" Dedim. Babam başını olumsuz anlamda salladı. "Şuan sana söyleyebileceğim bir şey değil. " Bu gizemli halleri beni şüphelendiriyordu. Şuana kadar bana ne babaannemin ne halamın ne de teyzemin ölüm nedenini söylemişlerdi. Aslında evdeki kimse bilmiyordu. Tabiki de babam dışında.
"Kızım sana başka bir şey daha diyeceğim. Biz yarın Almanya'ya taşınacağız. Hazırlanmaya başlatan iyi edersin ve bu taşınma olayını herkese söylemesen de iyi edersin. Söylesen bile nereye taşınacağımızı söyleme. "
Ne!? Taşınacak mıydık? İyi de neden?  Hayır buradan asla gidemezdik. Anıl buradayken ben başka bir yere gidemezdim. Beni tek anlayan dostumu burada bırakıp gidemezdim!
"Neden taşınıyoruz? Sen her şeyi bilirken bize ne olduğunu bile söylemeden taşınıyoruz diyemezsin! "
Derin derin nefes almaya başlamıştım. "Saygısızlığı bırak Aylin ve sana şuan neden taşınacağımızı söyleyemem. Çıkabilirsin. "
Daha fazla burada kalırsam çok kötü şeyler olabilirdi. Bu evde ki ilk kural saygısızlık yasaktı. Kütüphanenin kapısını sertçe kapattım. Gözümden bir damla yaş düştü. Anıl'ın yanına gitmem gerekiyordu.
********
Okuyan herkese teşekkür ederim. Bölümün kısa olduğunun farkındayım. Bu benim ilk kitabım bazı hatalı yerlerim olabilir. Umarım seversiniz...