GERÇEK DÜŞMAN . STRAY KİDS

5.bölüm: #Korku#

~ Yazım hatam varsa özür dilerim

Hyunjin'den

Gözlerimi beyaz tavana bakarak açtım. Galiba burası hastaneydi. Hemen yattığım yerde doğruldum. Etrafıma baktım bi süre ve diğerlerinin de burada olduğunu gördüm. Etrafıma biraz daha baktım ve son olanları hatırladım . Aklıma geldikçe çıldıracağım neredeyse . Nasıl ola bilirdi böyle bir şey ya ? Benim kardeşim nasıl hasta ola bilir ? İçimi o kadar büyük bir korku sormuştu ki sanki şuan Arin'e bir şey olacakmış gibi hissediyordum . Onu alıp öyle bir yerde tutmak istiyordum ki ona hiç bir şey olmasın . Ya ona bir şey olursa ? Seungmin'nin söylediği şeyler beynimde dönüp duruyordu . Hala inanmak istemiyordum bütün bu olanlara . Kendimi nasıl toparlayacaktım asla bilmiyordum . Ama  zorundaydım  olanları Arin asla ama asla öğrenmemeliydi . Bunun için kendimi zorda olsa toplamak zorundaydım . O yüzden zorda olsa ayağa kalktım. Kalktığım da hepsinin gözü bana döndü biranda . Hepsinin yüzünde bitkinlik ve korku vardı . Ama hepimiz kendimizi toparlamak zorundaydık . Yavaş yavaş ayağa kalktım . Yanlarına gittim.

Seungmin:
Bakın şimdilik anneme de  söylemeyin ama bakın I.n'e de söylemeyin-

Minho:
Tamam Seung elli kere söyledin anladık .

Seungmin:
Ne yapayım ya ? Ben ne yapacağımı biliyor muyum sanki telaşımdan ? Arin için endişeleniyorum .

Chan:
Hepimiz endişeleniyoruz Seung . Taman merak etme öğrenmeyecek   . Bakın şimdi her kes sakin olsun. Toparlayın kendinizi . Zor biliyorum ama kardeşimiz için zorundayız . Onun iyiliği için . Eğer bizi böyle görürse bi şey olduğunu hemen anlar ve peşini bırakmaz o yüzden toparlanın ve normal davranın. Arin için!Kardeşimiz için !

Changbin:
Chan hyung doğru söylüyor beyler hadi toparlanın ve herkes işinin başına geçsin.

Felix:
O -o iyi olacak değil mi ?

Han:
Tabi ki iyi olacak . Arin çok güçlü bir kız .

Dedi Han hyung . O an bir birimize umutla baktık . Bir umut ışığı doğdu içimizde o an .

(...)

İşe gelmiştim sonunda kendimi azda olsa toparlayarak . Şuan sadece eve hemen gitmek ve Arin'e sımsıkı sarılmak istiyordum. Ama kendimizi şüpheli etmemeliyiz o yüzden olmaz . Neyse ama yine işlerimi çabuk bitirirsem eve gide bilirdim. O yüzden hemen işlerin başına geçtim. Zaten fazla işim yoktu o yüzden yaklaşık 2 saate bitirdim. Son olarak asistanımın getirdiği son dosyayı da imzalandıkdan sonra çantamı alıp çıktım. Eve doğru sürmeye başladım arabayı . Eve geldiğimde anahtarı çıkarma zahmetine girmeden kapı zilini çaldım. İçeriden koşa koşa gelen Arin'nin ayak seslerini duyduğum gibi kendimi toparlamaya başladım çok zorda olsa benim için. Çok bekletmeden kapıyı açtı . Mutlu görünüyordu . Yeter ki mutlu olsun o hep , onun mutlu olması hepimizi mutlu  ediyordu . Kapıyı açtığı gibi boynuma sarıldı . Bende onu kucağıma alıp içeri geçtim kapıyı ayağımla kapatarak . İçeri geçip onu da kendimi de koltuğa attım . Hala bana sarılıyor du . Onu bu hayatta ki herkesten , herşeyden daha çok seviyordum . Ona bir şey olursa ben, biz ne yapardık ya ? Sonra konuşmaya başladı .

Arin:
Abi sen neden erken geldin ?

Hyunjin:
Erken mi geldim ki bebeğim ?

Arin:
Yanii . Normalde 2 saat sonra gelirdin .

Hyunjin:
Hmm demek benim gelme saatimi de ezberlemişsin .