SUBMISSIVE MEN 1: SIXTO RAMIREZ [COMPLETED]

CHAPTER FOUR

"Fuck! " Sixto hissed as he heard a loud thud outside his room. Nang lumingon siya, napanganga ng may makitang nakabaon na palaso sa salamin na pinto.

Ang tanging hadlang lang para pumasok sa loob ng kwarto niya ay ang balahibo sa dulo nito.

"Shit! " May panginginig na boses niyang saad. But when he pulled up from his fell mind, a small chuckle came out from his mouth.

He's palpitating for God's sake! Takot siya. Tila nabubuhay muli ang dating siya pero ng maisip kung kanino galing ang palaso, tila biglang nabura ang takot sa dibdib niya.

Yeah. Just as quickly as that.

"Fuck! What is happening to you man? " Kausap niya ang sarili niya kahit hindi naman niya alam kung ano ang sagot sa sarili niyang tanong.

Napailing na lang siya saka umupo sa kama, nakatukod ang dalawang kamay sa likuran niya at mistulang naka higa na nakatingin sa pinto na ngayon ay may marka ng pagka basag.

He may not know the exact feeling but hell, here he is, smiling like an idiot fool love sick just thinking of the woman na alam niyang galit na galit sa ginawa niya.

Eto nga at binigyan siya nito ng sample e. But who cares? Ubusin man nito lahat ng pwedeng basagin sa bahay niya, uulitin niya pa din ang panghahalik dito.

And he fucking  mean it.

Tanda pa niya kung gaano kalambot at kasarap ng mga labi nito. At kung hindi niya nilikom lahat ng pagpipigil meron siya, maybe she ended up in her own bed— naked, And moaning his name.

Thanks be to God because he was still in good mind.

He took his phone and called his secretary "James, bukas pumunta ka dito sa bahay. May papalitan akong salamin. Bye" Hindi na niya kailangan pang dinggin kung anoan ang sagot nito.

Kasi alam naman niyang 'hello' at ' oo' lang din naman ang lalabas sa bunganga ng isang 'yon. Halos lahat ng empleyado niya ay lalaki, kung may mga babae man, puro mas may edad sa kanya at may pamilya na.

Ayaw niya ng sakit sa ulo. Minsan siyang nagkaroon ng mga batang babaeng employees at puro sakit sa ulo ang naranasan niya. Ihain ba naman ang katawan sa kanya e.

Ayaw niya ng gano'n. Iyong tipong ibinababa na ang sarili para sa ano? Sa pera? Nope. He doesn't like women like that. He believes that if no women, no cry as the famous lines of Bob Marley.

Then his mind backed to Thalia. And she said she's kind.. Mahina siyang natawa.

Then he look at his chat message kung binasa na nito ang sinend niya noon. But still no reply. He tsskd, this woman knows how to drive him crazy.

He dialled one of his friends' number. Na agad naman nitomg sinagot.

"Xonti, my friend—"

"Kalaban o babae? "

He chuckled "babae"

The line ended. Napakunot noo siya sa screen ng cellphone akmang tatawagan niya ulit because that's not so him— When it comes to calls like that, he's on it walang paligoyligoy lalo na kapag may perang involved—ng marinig ang maingay na doorbell. Bumaba siya mula sa kwarto niya at binuksan ang pinto.

Nagulat na lang siya ng nandon Sina Xonti, Forest at ang gobernador ang nakatayo sa harap ng pinto niya "what? " Taas kilay niyang saad.

At hindi niya alam bakit pakalat kalat na naman ang Governor na ito dito sa syudad malayo sa lugar nito.

Walang anumang sinalat ni Xonti ang noo niya haggang sa leeg niya. He look at his friends flatly "what's fucking wrong with you people? "

Magsasalita pa sana siya ng mapatingin sa kabilang bahay. There she is, walking through her car dahil naka park lang iyon sa gilid  ng daan. Na tila ba tinatamad palagi na ipasok s aloob ng garahe nito ang sasakyan. Binuksan nito ang driver's seat at may kinuha doon.