8.Bölüm

74 4 3
                                    

Ellerimi havaya kaldırıp bağırmamla birlikte Emre de kalkmıştı. Selim ve Doruk gülerken Pars sıkıntıyla bakıyodu ekrana.

"Aq böyle maçın!" Gülerek yerime oturdum ve keyifle yemeğimi yemeye başladım. Maç daha bitmemişti. +6 verilmişti. Yemeğimi yerken maça bakmayı bırakmıştım. Zaten almıştık bakmaya gerek yoktu. Pizzadan ısırık alıp kolamı yudumladığım gibi boğazımda kalmasına neden olan ses geldi.

"Golll laann gooool!" Parsın sesiyle öksürmeye başladım. Emre gelip boğazıma vurunca Pars sevinci yüzünde okunurken sırtımı ovuyodu.

"Ne golü ya!" Sonunda geçtiğinde konuşabilmiştim.

"Son dakika golü kızım."

"Neeğğğ!" Sinirle TV ye döndüğümde maçın bitmiş olduğunu gördüm.

"Eee kim kazandı şimdi?" Selim'in sorusuyla ona yastık fırlattım.

"Eben kazandı Selim!"

"Yenge ayıp oluyo ama anneme laf atma." Diyen Emreye döndüm.

"Ne?"

"Ebesi annem."

"Şimdi babamla ben kardeş mi oluyorum?" Doruğun sesiyle kafam iyice karışmış ona baktım.

"Hayır ya babanla bişey olmuyosunuz. Senin annen onun ebesi oluyo." Doruk da bana aynı şekilde baktı.

"Benim annem kim oluyo? Ayrıca babam benim kimsem değilmi?"

"Manitanın beni aldatıyosun dediği ortam aq!" Parsa döndüm aniden.

"Sen beni mi aldatıyosun?"

"Hayır yenge beni aldatıyo asıl!"

"Püü sana bee! Kardeşim dedik yengemizi aldattın."

"Yengem kardeşimiz mi?" Kafam karışmış şekilde hepsine bakıp bağırdım.

"Lan yeter! Durun bi. Beynim mavi ekran verdi lan!"

"İnanır mısın yenge aynısı bende de oldu."

"O değilde sıkıldım ya. Gazlayak mıı?" Doruğun hepimize dönen bakışlarıyla güldüm.

"Yaralı var." Diyerek Parsa baktım.

"Bana birşey olmaz hadi çıkalım." Diyen Parsa göz devirdim.

"Saçmalama otur oturduğun yere!"

"Haklı."

"Bencede."

"Yengem dünya düz dese inanırım."

"Lan siz daha 1 hafta önceye kadar kızı tanımıyodunuz!"

"Artık tanıyoruz ama." Gülerek kafamı iki yana salladım. Parsa dönüp kaşımı kaldırdım.

"Arkama biniceksen gel. Yoksa evde kalıcaksın." Dediğimde gözlerini kısıp koridora baktı. Bende baktığımda, kapının yanında asılı olan motorun anahtarını görüp koştum ve ondan önce gölgenin anahtarını kaptım.

Gülerek elimde sallayarak içeri geçtim.

"Ben kullanıyorum!" Diyince Pars sıkıntıyla ofladı. Aklıma gelenle Parsa baktım. "Motoru ne zaman tamir ettirdiniz?" En son kaza yapmıştı.

"Sorma yenge yaa. Uyandığında direk motorunu tamire götürmemizi söyledi. Hayır o da değil lan 32 bin lira ödedim!" Dediğinde kaşlarım havalandı. Huhh!

"Vay anasını!"

"32 bişi mi olm ben atarım sana." Diyen Parsa döndüm bu sefer.

"Yöhhh!" Omzunu kaldırıp indirdi.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Mar 09 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Motor Tutkunu~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin