Aşka inanır mısınız desem?Ben inanıyordum,bir omegaydı.Grimsi saçları beline kadar geliyordu.Zayıf ve orta boylu bir kızdı.Benden küçüktü bir yaş kadar...
Onu sevdiğimi söylediğimde tüm okulun önünde bana"Senin gibi biriyle ancak körler çıkar"demişti.Çirkinmişim,çekiciliğim yokmuş.Bir alfaya benzemiyormuşum.
Aşka inancımı kaybetmiştim ondan sonra...Ta ki hayat onu karşıma çıkaranana kadar..Lee Minho,şu an karşımda oturan ve ellerini öfkeyle hareket ettirip,bana aşkın var olduğunu anlatmaya çalışan omega..
"Beni dinliyor musun?"
İşte en büyük sıkıntımız konuşamıyor.Bu benim için engel değil ama sesini bir kere duymak isterdim.
"Hadi ama beni takmıyorsun bile.!"
Kollarını bağlayıp bana arkasını dönünce o kadar tatlı duruyordu ki.Onu sonsuza kadar cebimde taşımak istiyordum.
"Ah selam,rahatsız ediyorum ama..."
Kaşlarımı çatıp yanımızda beliren alfaya baktım.Gözleri doğrudan Minho nun üstündeydi ve aptal gibi fermon salgılıyordu.
"Numaranızı alabilir miyim?Ne zamandır sizi stüdyoda görüyorum ayrıca harika bir dansınız var."
Minho önce tepemizde dikilene ardından bana dönüp baktı.Ben ayağa kalkıp şunun suratını dağıtsam ne tepki verirdi acaba.
"Öğretmenim harika birisi o yüzden iyiyim."
Alfa boş boş suratına bakıp bana döndü.Bense yüzüme bir sırıtış yerleştirmiş ona bakıyordum.
"Üzgünüm,ne demek istediğinizi anlamadım.Normal söyleseniz."
"Anlayamazsın ve bazı insanlar için bu konuşmaının normal olduğunuda şimdi uzaklaş lütfen."
Arkasını dönüp uzaklaşırken içimden onun çok kırılmamasını diliyordum.Ona doğru döndüğümde gözleri hafiften dolmuştu.
"Hey hey hey o aptal için ağlamayackasını de-?"
Aniden bana sarılmasıyla lafım yarıda kalmıştı.Kalbim ise resmen yerinden çıkacakmış gibi atıyordu.Şaşkınlığı üzerimden atıp bende onu kollarıma sardım.Birkaç dakika o halde kalmıştık ki ilk uzaklaşan o oldu.
"Teşekkür ederim,yani beni savunduğun için ben normal değilim sonuçta."
"Saçmalama normal göreceli bir kavram min-ah"
"Eve gidebilir miyiz lütfen?"
(Evde)
Minho'ya el sallayıp kendi evime doğru yürüdüm.Kapının açılmasıyla görevlimiz ile göz göze geldim.Bahçede yabancı araçlar vardı.
"Yoongi hyung davetlimiz falan mı ?"
Mint yeşili saçlı güvenlik önce etrafa baktı.Ardından kulağıma doğru eğildi.
"Kaç Jisung arkana bakmadan kaç,deden o burada seni arıyor çabuk."
Ardından evde bulunana spor arbanın anahtarını elime tutuşturup beni arbaya doğru yönlendiridi.Arbaya binip çalıştırmamla arkamdan yetişen birkaç kurşun ile gazı köküne kadar basmıştım...
(Minho)
Jisung'a el sallayıp içeri girdiğimde Hyejin noona ve Luna nın valizlerle aşağıda beklediklerini gördüm.Luna endişeli bir şekilde telefonda anlamadığım bir dilde biriyle konuşuyordu.
"Das ist mir egal, Sona. Richte sofort die Villa ein"
".........."
"Nein! Sag es nicht Mama und Papa, verstehst du? Niemand wird wissen, wo ich bin."
".................."
"Okay, legen Sie auf und werfen Sie das Telefon weg."
Anlamaz bir halde ikisine bakıyordum.Luna telefonu kapatıp Hyejin noonaya doğru kafasını salladı.Bense ikisinin arasında bakışlarım ile mekik dokuyordum.
"Minho lütfen şu an ne olduğunu sorgulama hemen gitmemiz gerek."
Hyejin noona kolumdan tutup beni dışarı doğru sürükledi önünde durduğumuz spor araba beni hayretlere düşürmüştü.
"Luna Seungmin'i aradın mı?"
"Hiç bana çekmemiş unnie nasıl kardeşiz anlamıyorum."
Olduğum yerde kaskatı durduğumda ikiside bana döndü.
"Ne oldu Minho-ah"
"Siz kuzen değil misiniz?"
İkiside arabaya binince bende peşlerinden arabaya bindim.Kafam aşırı yükleme almıştı ve hiç bir şey anlamıyordum.O sırada yanımızdan hızla bir spor araba daha geçti.Hemen arkasındada iki araba daha vardı.
"Si##ir,Jisung'un peşine düşmüşler!!"
Bölüm sonu____________
(Diğer bölüm spoiler...)
Evet,pisikolojik çöküntü ve harabe olan yazarınız geldi....
Bölüm kısa çünkü cidden tıkanıklık yaşıyorum.Umarım anlayışla karşılarsınız.
Beni anlayan herkese teşekkür ederim.
Hoşçakalın.
~Nam Ra
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My heart
FanfictionMinho konuşamayan bir erkek omegaydı.Günün birinde üvey annesi ve kardeşiyle yaşamaya başlarsa ne olur UKEMİN SEMESUNG #Changnin etiketinde 🥇1.#Stray etiketinde 2🥈.#