KURŞUNLARIN MELODİSİ

8. bölüm

      Dünkü bolümü kısa yazdım kusura bakmayın. Bazı islerim vardı da. Acıklı bir bölüm yazdım biliyorum. Ama zaten biz bu duyguyu her gün yaşamıyor muyuz ? Sadece ben bunu hikaye deki bir bölüme aktardım. Şarkılar koydum, çünkü bana göre insanın özü şarkı ile daha iyi ortaya çıkar. Zamanla sevdiklerinizi kaybetmiş olabilirsiniz. Bu anneniz, babanız, kardeşiniz ,dayınız ,teyzeniz, en yakın arkadaşınız yada herhangi biri olabilir. Hayatın kanunu bu zaten. Zaman içerisinde birileri ölecek birileri doğacak... Bizi çok derinden yaralayan olaylar olur. Sizin için bir önerim var. Bu bölüm de kendinizi Birsen'in yerine koyun. Bir düşünün anneniz ölseydi nasıl olurdu? Yada en yakın arkadaşınız? Bu bölümde kendinizi karakterin yerine koyun ve o karakterin gözünden bakın dünyaya. Kitap karakterleri gerçektir . Nasıl mı? Çünkü onların yerine kendimizi koyuyoruz ve zihnimizde var ediyoruz. Önemli olan dışta olanlar değildir. İnsan içinde neyi var ederse onunla yaşar. Kendinizi kitap karakterinin yerine koyun ve aslında kim olduğunuzu görün. Siz kimsiniz? Bunu öğrenin...

✨️ İYİ OKUMALAR DİLEĞİYLE... 🩷🩷🩷✨️

     Hayatın acımasızlığı nı birçok kez hissettim, tattım o duyguyu ama 1 ay önce, dibine kadar ... Neden acınmasız dı hayat? Peki hayat buysa mutlu insanlar nasıl mutlu oluyorlar? Bunu neden ben hissetmiyorum bu mutluluğu. Belki hissettim mutlu olmayı ama huzur? Varmıydı huzur benim hayatımda? Evet . Ne zaman? Annemin kolları arasında iken... Peki birdaha huzurlu hissedebilecek miyim? Hayır çünkü annem yok ki.

    Babam var ama bir baba bir annenin yerini tutarmı? Tutmaz, annenin da babanın yerini tutmadığı gibi. Annemin ölümünden 1 ay geçmişti. Daha 1 ay önce annem Yaşıyordu. Ne kadar hızlı geçiyordu zaman... Bir aylık açığa alındım. Ama bugün son. Elif ile tekrar time gireceğiz. Hazırlanmıştım önce karargaha gittim. Tim operasyonda idi. Taha komutan nasıldı acaba? Elif;

"Komutanım?"

"Efendim Elif?"

"Komutanım zor degilmi? Sevdigini kaybetmek..."

"Çok zor Elif, sen anlarsın halimden."

"Ufuk'u kaybetmek zor birşey di komutanım . Hala da çok zor. Onu herseyim yapmışım komutanım. Şuan olmayınca hicbirşeyim yok gibi hissediyorum."

"Elif ben iyi değilim "

"Komutanım siz gayette iyisiniz. Bizi başka bir evrende bekliyorlardı zaten. Benim içinde zordu. İlk başta ölümüne alışamadım. Zamanla hersey alışılır ölüm bile komutanım... Ben ölümüne alıştım çünkü gerçek buydu. "

"Peki bunu nasıl yaptın?"

"Kabullenerek "

Tam Elif'e vevap verecekken Tankut Albay geldi. İkimizde hazırola geçtik. Tankut Albay bize baktı ve konuşmaya başladı.

"Tim beş dakikaya burada olacak . Birsen Yüzbaşim benimle gelirmisiniz?"

"Elbette Albayım."

Tankut Albayın arkasından hızla yürüyerek odasına geldim. İzin vermesi sonucu koltuğa oturdum.

"Birsen Yüzbaşim hazırsınız değilmi operasyon için. "

"Hazırım Albayım. "

"tamam asker ama sana şunu söyleyeceğim, ilk önce sakin ol ama tamam mı? "

"Ne söyleyeceksiniz Albayım? "

"Sakin olacağına söz ver ama "

"Söz Albayım "