4.BÖLÜM ~Acı gerçekler~

47 3 0
                                    

(Yazar anlatımıyla)

Buğra babasının yanına giderken çok gergindi.

Çünkü korkulan başlarına gelmişti.

Yağız Seçkin ortaya çıkmaıştı.

Babasının gerçek katilini öğrenmişti.

Ve buğra babasını sağ bırakmıycağını biliyodu.

Buğra arabayı park ettikten sonra şirkete girdi.

Asansöre binip babasının olduğu odanın katına bastı,sekizinci katta asansör durunca,buğra hızlıca babasının odasına girdi.

"Şu kapıyı çalmada- oğlum noğldu?"
Dedi ibrahim belli bişeyler olduğunu sezmişti ve bu onu telaşa sürüklüyodu.

"Baba çok -derin bi nefes aldı- çok kötü bişey oldu."

"Oğlum söylesene meraklandırma insanı."

"Baba korktuğumuz başımıza geldi." derin bi nefes alıp devam etti ve o söylediği cümle ibrahimde büyük korku yarattı. "Yağız Seçkin ortaya çıktı."

İbrahim hızla ayağa kalkıp oğlunun yakasına yapıştı.

"Ne diyosun lan sen? Ne demek ortaya çıktı!" Diye bağırdı ibrahim.

"Baba sakin ol kaçmamız lazım."

İbrahim oğlunun yakasını bıraktı bi adım geri çekildi.

"Saçmalama babasının bizim öğrendiğinden haberi yoktur." dedi ibrahim oğlunun bakışını görünce çokta öyle olmadığını anladı.

"Baba babasının bizim öldürdüğümüzü biliyo ve şuan yazgıyı almaya gitti eğer yazgı öğrenirse ve abisiyle bir olursa biz biteriz ki emin birlik olurlar."

İbrahim derince yutkundu.

"Tamam kaçalım ara anana haber ver ve yurt dışına acil bi bilet al bizi bulamasınlar." dedi ibrahim.

Oğlu buğra kafa salladı. Lakin bilmedikleri bişey vardı. İbrahimin adamları yağızın adamlarıydı ve hava limanı yerine depoya gidiceklerinden haberleri yoktu...

(Yazgının anlatımıyla)

Abim karşımda durmuş bana bakıyodu.
Barkın sanki biliyomuş gibi tepki vermiyodu.

Bi an tüm dünyayı unuttum.

Nedenmi?

Abim yıllarca aradığım sesini dahi bilmediğim abim... karşımdaydı bana bakıyodu o yeşil gözleriyle. Gözlerinde bi duygu vardı; özlem evet özlem.

Özlemek ne demekti; bi ilişkiden ayrılıp onu özlemekmi,yoksa anne ve babanı özlemekmi,ya da en yakın arkadaşınımı özlemek.

Sahi neydi bu özlem?

Sanki abimle yıllarca birbirimizi tanışıyomuşuzda bi anda ortadan kaybolmuş gibi...

Ama ne ben abimi hiç görmemiştim ne de o beni.

Peki neden şuan bana özlemle bakıyodu.

"Kardeşimi almaya geldim barkın." sesi sertti.

"Biz tanımıyoruz yazgı akal makel yanlış geldiniz." tabi ki bunu diyen kimdi.

Ahh evet zerrin hemen atla marul kafa.

Abim onu takmayarak "Yazgı buraya gel abicim."

"Oğlum kıt mısın biz yazgı diye birini falan tanımıyoruz." Allahım sussana sen bi.

İNTİKAM ATEŞİM +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin