İNTİKAM ATEŞİM +18

19. BÖLÜM ~Bana inanma~

"Eee Yazgı ve Yağız babanıza meraba demiycekmisiniz?"
___________________________________________

Hayat insana farklı farklı şeyler suna bilirdi ve bunlar bazı açıdan iyi bazı açıdan kötü olurdu.

Peki benimki iyimi olmalıydı yoksa kötümü?

Tam on beş sene sonra babamı görmüştüm bu iyidi ama babam eski babam değildi işte bu kötüydü.

"O benim babam değil." Diye dişlerinin arasından konuştu abim.

Biliyodu burdaki herkes biliyodu. Ben bilmiyorum diye sadece rol oynuyolardı.
Rol oynama sebepleri ise ben burdayım diyeydi. Oysa bende herşeyi biliyodum.

Babam cık cıklayıp konuştu. "Ayıp oğlum." Abim bi çok kez babamla aynı ortamda bulunmuştu ve bana dememisşti.

"Bana oğlum demeyi kes!" Diye abim yeri göğü inletecek şekilde bağırdı.

Babam ona kınayan bakışlar atıp bana döndü.

Ne demişti abim?

"Ve sana bişey diyimmi Yazgı. Baban o kadar aşağlık ki kendi kızının taciz emrini verebilecek ve ona taciz edilirken izleyecek kadar aşağlık bi adam."

"Kızım." Gülümsesini sunup konuştuğunda yutkunmak istedim. En son bana kızım dediğinden on beş sene geçmişti.

Derin bi nefes alıp ona duygularımı göstermedim gösteremezdim bana böyle öğretilmişti.

Babam dudaklarını yalayıp konuşmaya başladı. "On beş sene, kos koca on beş sene, naptın ben yokken?" Alay eder gibi konuşuyodu.

"Senin ne kadar aşağlık bi insan olduğunu öğrendim." Sonunda dudaklarımı aralayıp konuşmuştum.

Babamda dudaklarını aralayıp konuştu.
"Ayıp insan babasına hiç öyle söylermi?" Diye sitem ettiğinde derin bi nefes aldım.

"Çok şey var konuşulucak, çok şey var." Diye mırıldandığımda babam sırıttı.
Ama bu babamın benim tanıdığım babamın sırıtması değildi. İğrenç, pislik bi sırıtmaydı bu.

İçim acıyodu babamı böyle gördüğüm için.

"Çok şey var." Diye mırıldandığında bakışlarımı babamdan çekip Murata diktim. Şaşırmıştı büyük ihtimalle büyük bi tepki vermemi bekliyodu.

Ama ben herşeyi biliyodum.

Murat boğazını temizleyip konuştu. "Artık konumuza gelelim. Evet bu saçma evciliğe devam etmek için Barkın ve Yağız siz kaldınız, seçin bakalım seçiminizi." Açıkcası Barkınınkini biliyodum. Ama abiminkinde kararsızdım.

"Ben sevgilimin yanındayım."  Barkının bu sözleriyle çoğu kişi şaşkın şaşkın bir birine bakıyodu.

Eee tabi sevgilisi Murat olamayacağına göre bendim.

Herkesin bakışları normalleşirken abime baktılar.

Ne demişti ilk başta?

"O zaman bu saatten sonra benim sana yardım etmemi bekleme."

Herkes pür dikkatle abime bakarken abim derin bi iç çekti.

Onun açısından cevap vermesi zordu. Bi yanda bir aydır tanıdığı veya bir ay sonra karşısına çıktığı kız kardeşi bi yandan onu kurtaran ve onu büyüten adam.

Abim dudaklarını aralayıp konuştuğunda acı bi tebessüm ettim. "Bence şu saçma sapan oyunu başlamadan bitirin." Sesi buzulları aratmayacak kadar soğuktu bazıları tırssada bazıları dik dik baktı.