Bi an gelir aklınıza bidaha çıkmamak üzere...
Asla silinmez aklınızdan bidaha her zaman hatırlamak üzere...
Bi can yanar, biri can yakar, birinin canı yanar. Geçmez, geçemez o acı, his hep kalır akıllarda.
Gitme der, gider,
Yapma der yapar,
Üzeme der üzer.
Bu dünyada hiç bişey acısız değildir her zaman bi acı vardır, geçmemek üzere...
Hz. Mevlananın bi sözü vardır.
Sahip olduklarına şükretmeyi bilmeyenin,
Kaybettiklerine isyan etmeye hakkı yoktur...
Ben şükretmemişmiydim? Değerini bilmemişmiydim?
Neden Mevlana? Neden?
(Yazar anlatımıyla.)
Genç kadın sevdiği adam gözlerini kapatınca isyan etti.
On beş sene önce babasını kaybetmişti ya da öyle sanmıştı, ama genede bilirdi kaybetmeyi, acıyı, ayrılmayı hepsini bilirdi.
En önemliside ölüm bilirdi ne kadar kötü bişey olduğunu.
Şimdi ise sevdiği adam, sevgilisi ellerinde gözlerini yummuştu, ama ölmemişti en azından şimdilik.
Eğer genç kız bi atakta bulunmas'sa sevdiği adam ellerinde can vericekti.
Genç kız feryat fidan çığlıklarla, hıçkırıklarla ağlarken Mert Yazgıyı merak etmişti.
Bu nedenle onu aramaya kalkmıştı ama bulamamıştı sonra ise Yazgıyı aramıştı ama ulaşamamıştı.
Sonra aklına telefonundaki sinyal gelmişti ve yakın arkadaşı olan Emreyi aramış nerde olduğunu öğrenmesini istemişti.
Yakın arkadaşı adresi verdiğinde Mert üst sokağa doğru yol almıştı.
Üst sokağa geldiğinde Aziz Seçkini yerde kanlı bi şekilde hareketsiz yatarken görmüştü, Yazgıyı ağlarken görmüştü ve kucağında hareketsizce yatan Barkını...
🍃🍃🍃
(Yazgının anlatımıyla.)
Zordu çok zordu bi insanın sevdiği birini kaybetmesi, kaybetmeye yakın olması, acı çektiğini hisstemesi çok zordu.
Şuan sevdiğim adam ameliyat hane'de yaşam mücadelesi veriyodu.
Duvarın dibine çökmüş güzel haberler bekliyodum.
Mert Yağmura sarılmış onu sakinleştirmeye çalışıyodu.
Senada gelmişti geldiği gibide beni suçlamıştı.
Melis de senaya sarılıyodu.
Abimse yanıma oturmuş benimle konuşmaya çalışıyodu.
En sonunda konuşmayacağımı anlamış olacak ki bi elini kafama bastırıp omzuna yasladı.
"Hepsi senin yüzünden!" Sena durmadan bağrıyodu.
Belkide ilk defa Senaya hak veriyodum.
Eğer ben bu savaşı başlatmasaydım kimsenin canı yanmıycaktı.
Belkide babamın beni öldürmeden önce bana acı yaşatmak istemişti kim bilir.
"Tamam Sena sus artık." Abim konuşunca Sena sinirle ona döndü.
"Bana bu kızı savunma! Sen bile bu kızdan tiksinirken, gelipte savunamazsın bana bunu!"
Tiksinirken.
Acıyla tebessüm ettiğimde abim derin bi nefes verdi.
Konuşmasını bekledim ama sustu...
Demek ki yaptığı herşey bi oyundu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTİKAM ATEŞİM +18
General Fiction"Yoo ne alaka niye kıskanıyımki? Kıskanılcak bişeymi var?" Barkın başını iki yana sallayıp güldü. Ve yavaşça bana yaklaştı, dudaklarımızın arasında bi karış mesafe vardı. Nefesi nefesime karışmıştı, dudağını yanağıma sürterek kulağımın orda durdu. V...
