Murder Mystery - Sam and Colby story

Deel 5

Bij Faya

Ik werd stilletjes wakker met enorme hoofdpijn. Geen idee wat er gebeurd was. Ik keek om me heen. Ik zag een paar politieagenten en een auto helemaal in stukken vaneen tegen een boom geknalt. Ik keek nog goed rondom mij en zag overal glas liggen en enorm veel bloed ook. Wat is er hier gebeurd?
Ik probeerde recht te staan. Ik voelde aan mijn hoofd nog iets druppelen. Ik bloedde en nogal hevig. Ik sloeg in paniek en begon te roepen om hulp.

'Hey... bel een ziekenhuis, help me!!!' Bleef ik maar roepen maar ik kreeg van niemand reactie. Ik liep naar de agenten toe al roepend om hulp.

'Zijn de slachtoffers bekend.' Zei de ene agent.

'Nog niet. De jongen die aan het stuur zat is overleden en had geen papieren bij en het meisje is Faya, ligt in het ziekenhuis, wat haar status is weet ik niet.' Antwoorde de andere.

'Ik ben hier!!! Ik lig niet in het ziekenhuis, ik sta letterlijk voor je!' bleef ik maar herhalen maar telkens geen reactie. Is dit een soort zieke grap van iemand?

'Er was ook nog iemand aangereden maar die ligt ook opgenomen in het ziekenhuis. Anders gaan we daar kijken of we meer te weten kunnen komen.' Zei de agent nog en ze vertrokken.
Ik stapte mee in de auto en zo gingen we naar het ziekenhuis. Eenmaal aangekomen begon ik weer aan iedereen om hulp te vragen.
Ik werd enorm gek omdat ik maar van niemand reactie kreeg.

'Wat is dat hier met jullie?!!! IK STA HIER EN HEB HULP NODIG!!!'

Bij Colby

Ik werd langzaam wakker. Ik had echt overal pijn en ik had geen idee wat er gaande was. Ik lag blijkbaar in het ziekenhuis.

'Hij is wakker.' zei een verpleegster.

'Wat... is er... gebeurd?' Zei ik moeizaam. Naast me zat Sam, helemaal in tranen.

'Je bent aangereden gisterenavond. Ik dacht dat ik u kwijt was!!!' zei Sam.

'Je bent er enorm goed uitgekomen, kon slechter geweest zijn. We gaan je even meenemen voor extra onderzoeken.' Zei de verpleegster. Ik knikte alleen en werd dan weggebracht.

Bij Faya

Al lopend en roepend door de gangen was ik nog steeds op zoek naar hulp. Ik kon het maar niet begrijpen wat er aan de hand was. En waarom dat niemand me hoort of ziet. Ik hoorde wel mijn naam ook en dat ik hier zou liggen maar ik snap het niet. Ik loop hier rond...
Na een tijdje zag ik Aaron, Laure en Femke staan. Ik liep als een gek op hen af en omhelsde hen.

'Omg... jullie zijn hier. Er is iets geks gaande, niemand ziet of hoort me en... ' zei ik al huilend. Ook zij hoorde of zien me niet.

'In coma... ik hoop dat ze het haalt...' huilde Femke.'

'Komt wel goed, ze is een sterke, hopelijk gaat dit niet te lang duren.' antwoorde Laure.

'Ik had moeten helpen, niet Niels die waarschijnlijk zo stoned was als iets.' zei Aaron.

'Is niet uw schuld... zo moet je niet denken...' zei Femke om hem te kalmeren.

'Coma??? Niels??? Ik sta hier...?!' Zei ik al zwaaiend met mijn armen maar geen reactie. Een verpleegster kwam hen halen en ik besloot om mee te volgen.
Ik kon mijn ogen niet geloven van wat ik zag. Mezelf aan alle mogelijk ziekenhuis apparaten. Hoe kan dit? Ik keek mijn vrienden aan, mijn ogen vol tranen.

'Wat gebeurd er...?' Fluisterde ik.

'We weten niet voor hoe lang dit gaat zijn en of ze eruit gaat komen...' zei de verpleegster.

'En Niels? Diegene dat aan het stuur zat?' Zei Aaron.

'Hij is helaas overleden.'

'Is er nieuws over diegene dat is aangereden?' Vroeg Laure.