Murder Mystery - Sam and Colby story

Deel 16

Bij Sam

Het was enorm laat en ik en Faya's vrienden waren al uren aan het wachten op de plek op Colby. Hij kwam maar niet opdagen en ik probeerde nu voor de zoveelste keer hem te bellen maar nam niet op.

'Waar zit hij nu? Hij moest hier al lang zijn.' zei ik zenuwachtig.

'Misschien is hij in het hotel? Te veel pijn?' zei Femke.

'Dat kan maar dan nog... hij zou dan iets hebben laten weten. Of opnemen als ik bel. Hij ging naar de politie en dan naar hier komen.'

'Bel naar de politie en vraagt of ze hem gezien hebben?' Zei aaron en dat deed ik dan ook. Ik deed mijn hele uitleg en een beschrijving maar ze hebben hem niet gezien en ik legde mijn gsm af.

'En?' Zei Laure.

'Hij is er niet geweest, ze hebben hem niet gezien.' Zei ik in paniek. Er moet iets gebeurd zijn.

'Okey.... Sam ga jij naar het hotel. We leggen de weg af van het hotel naar de politie. We bellen als we iets zien.' zei aaron en ik knikte.

'En Faya? zei Femke. 'Ze is altijd bij hem.'

'Je denkt toch niet dat Anton hen heeft?' Zei Laure.

'Ik weet het niet.' antwoorde Femke.

'Ik hoop vooral niet dat hij Faya ook heeft. Zo ja dan kan hij haar ook zien.' Zei Aaron.

'Neem iets mee van apparatuur, voor in het geval dat Faya hier toch ergens is. We moeten en zullen Colby vinden!' Riep ik en we splitsen ons op. Ik ging naar het hotel. Eerst de tuin waar hij vaak zat dan het hotel zelf en als laatste onze kamer. Hij was nergens te bespeuren en ik begon dan een rempod klaar te zetten in de hoop dat Faya hier nu is. Ik dacht aan wat Aaron en Femke zeide. Wat als hij en Faya ontvoerd zijn? Anton ziet Faya dan ook... Ik maakte me vooral zorgen om Colby. Dit doet me iets te hard denken aan die prank dat we ooit deden. Niet ons beste idee om een ontvoering ineen te steken en doen alsof Colby stierf. Nu is dit echt en ik mag er niet aan denken als ik hem nu voor echt kwijt ben.

Bij Faya

Met het adres in mijn hoofd bleef ik maar rennen en rennen richting de plek. Hopelijk waren ze er nog. Ik had geen besef van tijd ook. Het begon denk ik juist weer ochtend te worden dus die waren daar al lang weg. Toch probeerde ik. Ik moet iets proberen. Ik mag er niet aan denken dat er in die tijd iets kon gebeuren met Colby. Ik was aangekomen daar en zoals gedacht waren ze al weg. Dan maar richting het hotel. Sam moet daar zeker zijn.

Bij Colby

Ik werd wakker en ik zat weer vastgebonden. Het was het proberen waard om te ontsnappen maar ja... het is niet zo simpel met een gebroken been en arm. Ik hoop vooral dat Faya oké is en dat ze hulp kan gaan zoeken. Ik hoop vooral dat het werkt. Sam moet nu toch al door hebben dat er iets niet klopt. Anton kwam binnen en begon nogmaals over Faya. Ik probeerde nog steeds hem te doen geloven dat er hier niemand is geweest buiten ik. Het begon wel te werken. Het kan nu eenmaal door de drugs zijn. Nu moet ik proberen hem te doen geloven dat hij Sam nodig heeft voor geld.

'Gast, nogmaals Sam beheerd alles. Wil je je geld? Bel hem.' zei ik voor de zoveelste keer en rolde terwijl met mijn ogen. Ik geraak er zo ambetant van. Hij nam zijn gsm.
Ik begon zijn nummer voor te zeggen. Dit deel van het plan werkt, nu hopen voor de rest.

Bij Sam

Met de rempod bleef ik mijn vragen maar herhalen.
Faya ben je hier? Waar is Colby? Is hij ontvoerd? Anton? ... enz
Tot nu toe kreeg ik geen reactie. Om de zoveel tijd kreeg ik een bericht van Aaron om te zeggen dat ze ook nog steeds niks hadden. Ik wou het bijna opgeven maar ik moest dit blijven doen en mijn vragen blijven herhalen. Het was al terug ochtend en ik moest echt vechten tegen mijn slaap. Ik begon zachtjes ik te dommelen toen de rempod afging als zot.