යාන්තමට කළු කරපු අහස අස්සෙන් පුංචි පුංචි හිම පියලි ලතාවකට වැටිලා හිම පොළව සිපගත්තා..
අහම්බෙන් වගේ අත්ල මත රැඳුණු හිම පියල්ලක් උණුසුමට දිය වෙලා යද්දි මම බලාගෙන හිටියෙ වීදි පහන් වලින් ආලෝකමත් වුණ රෝහල් ගේට්ටුව දිහා..
බංකුව උඩ තිබුණ කෝපි කෝපපයේ කළු කෝපිවල සුවඳ මගේ නහයට දැනෙද්දි ඇඟ දැවටිලා තිබුණ පොරෝනයට තවත් ගුලි වුණේ එන්න එන්නම සීතල වැඩි වෙමින් තිබුණ නිසයි..
ඒත් රෝහල් කොරිඩෝවේ අඳුරු මුල්ලක ඉඳන් බලාගෙන ඉන්න මේ ආශ්වාදජනක සිදුවිම් අතහැරලා දාලා යන්න තිබුණ ලෝභකම සීතල නිසා දැනෙන අපහසුතාවට වඩා ලොකු වුණා..
"චොන්ග්-හා..." වාට්ටුව භාරව හිටිය හෙදියගේ වදවීම පිරුණ කටහඬත් එක්ක වේගෙන් පොළවෙ හැපෙන සපත්තු හඬක් ඇහෙද්දි අකැමැත්තෙන් වුණත් වාඩ්වෙලා හිටිය තැනින් නැගිටලා මම කෝපි කෝප්පය අතට ගත්තා..
"සුබ සන්ධ්යාවක් නර්ස් මින්.." හිනාවෙලා නර්ස් මින්ට එහෙම කිව්වෙ ඒ මූණෙ තිබ්බ බියපත් වුණ බව මම දැක්ක නිසයි..
"මේ සන්ධ්යාව සුබ නොවෙන්න තිබුණා චොන්ග්හා ඔයා පේන්න හිටියෙ නැත්නම්.." නෝක්කාඩු ස්වරයෙන් එහෙම කියපු නර්ස් මින් අතේ තිබුණු තව පොරෝනාවක් මගේ ඇඟේ දැවටුවා..
මගේ අතේ තිබ්බ කෝපි කෝප්පය අායෙත් බංකුව උඩින්ම තිබ්බෙ අද දවසට මම ඕනවටත් වඩා කෝපි බිව්වා කියන එක ගැන නර්ස් මින් දන්න නිසා..
"කලබල වෙන්න එපා නර්ස් මින්.. හොස්පිට්ල් එකෙන් පැනලා යන්න මට බැරි බව ඔයා දන්නවා.."
"පුළුවන්කම තිබ්බ නම් ඔයා ඒකත් කරන බව මම දන්නවා චොන්ග්-හා.."
කතාවෙන් කතාවෙන් අපි හෙමින් වාට්ටුව ඇතුළට එද්දි තවත් හෙදියක් දුවගෙන ඇවිත් මගෙ අතින් අල්ලගත්තෙ කලබලේකින්..
"චොන්ග්-හා.. යුසුරුගෙ ඩොක්යුමන්ට්රි එකක් යනවා.." නර්ස් සූමින් එහෙම කියලා මගෙ අතින් ඇදගෙන ටීවී එක ඉස්සරහට දුවගෙන යන්න හැදුවත් අපි නැවතුනේ නර්ස් මින් අපේ කන් වලින් ඇදගත්ත නිසා..
"සූමින්..මේ කෙල්ලව මහන්සි කරවන්න හොඳ නෑ කියන එක ඔයාට මතක තියෙන්න ඕනේ..ඒ වගේම චොන්ග්-හා තමන් ඉන්නේ අසනීපෙන් කියලා තමන්ට මතක තියෙන්නෙත් ඕනේ.."නර්ස් මින් බොහොම තරවටු හඬකින් කිව්වා..
YOU ARE READING
Your Heart Tells | Sunghoon Centric | Completed
Fanfictionමට තිබුණෙ එක ප්රාර්ථනාවයි... "මට වින්ටර් ඔලිම්පික් වෙනකම් ජීවත් වෙන්න ඕනෙ.." [Pure fictional Sunghoon / Enhypen fanfiction]