Your Heart Tells | Sunghoon Centric | Completed

Part 10

"පාර්ක් සන්හූන්ගෙ ලයිෆ් ටර්මිනේෂන් එකට එයාගෙ දෙමව්පියන්ගෙන් අවසරය ලැබුණා යූන් චොන්ග්-හා..ඔයා..දැන් සර්ජරි එකට ලෑස්ති වෙන්න.."

"මො..මොකක්ද??"
සන්හූන්ගෙ ඔම්මව බදාගෙන හිටි ඉරියව්වෙන්ම මම ඩොක්ටර්ගෙන් ඇහුවෙ වෙව්ලන හඬකින්..

සන්හූන්ගෙ ඔම්මා නොනවත්වා ඉකිබිඳිමින් හිටියා..ඒ වගේම අනිත් අයත්..ජීවිතේ මම වැඩිපුරම අසරණ වුණු මොහොතයි මම ගෙවමින් හිටියෙ..

වචනවලට හරවගන්න බැරි වේදනාවක් මගෙ හදවතේ ගැඹුරුම තැන් සූරා දාන්න පටන් අරගෙන තිබුණා..

මගේ හදවත ලේ ගලන තුවාලයක් වෙලා..

ඒ තුවාලෙ වේදනාව හැම ලේ ධාරාවක් දිගේම ගලා යන්න වුණා..

අවසානෙදි..
ඒ වේදනාවන් කඳුළුවලට පරිවර්තනය වෙලා මගෙ හදවත දියකරලා දැම්මා..

"මිසිස් පාර්ක්..ඇයි..ඇයි ඔයාලා ඒකට ඉඩ දුන්නෙ?"මං ඇහුවෙ සන්හූන්ගෙ ඔම්මාගෙ උරහිස්වලින් අල්ලගෙන..නමුත් මට උත්තර දෙන්න තරම් සන්හූන්ගෙ ඔම්මා ශක්තිමත් වු⁣ණේ නෑ..

ඔම්මාගෙ ඇස් පියවිලා බිමට වැටුණෙ මං ම⁣ගෙ උපරිම උත්සහයෙන් ඔම්මව අල්ලගන්නකොට..

"ඔම්මා..."
"යොබෝ.."
සන්හූන්ගෙ අප්පයි යේජියි දුවලා ඇවිත් ඔම්මව අල්ලගත්තෙ තවදුරටත් මට සන්හූන්ගෙ ඔම්මව වාරු කරගන්න බැරි වෙද්දියි..

"මිස්ටර් පාර්ක්..මිසිස් පාර්ක් ව මෙහෙට එක්කගෙන එන්න.."ඩොක්ටර් බ්‍යොන් පාර පෙන්නද්දි සන්හූන්ගෙ අප්පා ඔම්මව අත්දෙකෙන් උස්සගෙන ඩොක්ටර් පෙන්නපු මග දිගේ ගියා..

අඬමින් හිටිය යේජිව දෙපැත්තෙන් අල්ලගෙන හනාත් යුන්සොත් අනිත් අයත් ඒ පිටුපසින් ගියෙ සන්හූන්ගෙ පවුලට මේ වෙලාවෙදි එයාලා ඉන්නම ඕනෙ කියන එක තේරුණ නිසා වෙන්න අැති..

ඒ හැ⁣මෝම නැතිව අධි සත්කාර ඒකකය ඉස්සරහා මම තනිවුණා..

මට දැනුනෙ දිය පොදක් නැති කාන්තාරයක් මැද්දෙ මම තනියම දැවෙනවා වගේ හැඟීමක්..

ඉතින් මට තිබුණේ ඒ දැවීමෙන්ම හුස්ම ගන්න..

සන්හූන්..ඇයි මෙහෙම කළේ...??