Playboyun İntikamı(Şebsel)

Bir Can Vakası

Selim
Şebnem abisinin yaptıklarına rağmen onun yanına gitti.Bende saçmaladım iyice.Beni niye seçsin ki.O günden sonra hiç konuşmadık.Bir hafta geçmişti.Karakolda beni serbest bıraktı.Şimdi karanlıkta öylece oturuyorum.
Şebnem
"Bunu nasıl yaparsın abi!Selim haklıymış sen gerçekten adi bir insanmışsın."

Abim öyle bir tokat attı ki yanağım değil kalbim acıdı.Dudağımda kanıyordu.

"Şebnem özür-"

Abimin sözünü tamamlamasına izi vermeden evden çıktım ve bir taksiye bindim.

Selim
Alışmışım ona.Kızışına gülüşüne.Sanki aradan bir yıl geçmiş gibi.Ne diyorum ben ya.Bırakıp gitti beni.Ben böyle düşünürken kapı çaldı.
Karşımda Şebnem vardı ve dudağı kanıyordu.

"Ş-şebnem iyi misin?"

Cevap vermeden bana sarıldı.Kokusu cennet gibi.Saçlarını okşadım.

"Şebnem hadi gel oturup konuşalım."

Şebnemle birlikte koltuğa oturduk.

"Dudağına ne oldu?"
"Hiçbirşey!"
"Yalan söyleme!"
Şebneme bağırınca ağlamaya başladı.

"Şebnem özür dilerim.Lütfen ağlama."
"Sen bağırdığın diye ağlamıyorum ki."
"Neden ağlıyorsun."
"Abim."
"O vurdu dimi.Öldüreceğim onu."
"Selim.Selim lütfen dur."

Selimle aramızda çok az mesafe vardı.Konuşsak dudaklarımız değicekti.Böyle mutlu hissediyordum kendimi.Bizden intikam almak isteyen birine neden böyle davranıyorum ki.Bir adım geri çekildim.

"İlk intikamım için onu öldürecektim.Ama sana vurduğu için öncelik sen oldun prenses."

Prenses deme ya içim gidiyor.

"Niye öncelik ben oldum."
"Bugün fazla sordun farkında mısın?"

Gülme öyle.Aşık olacağım sana.

"Hiçte bile."
"Öyle.Neyse gidiyorum ben."
"Selim abim kötü biri biliyorum ama lütfen ona zarar verme."
"Kendi intikamı geçtim şimdilik ama sana atılan tokatın hesabını alacağım."
"İyide ben intikam istemiyorum ki."
"Ben istiyorum.Merak etme sadece konuşacağım."
"Gitme desemde inadını bildiğim için gitme demiyorum"

Selim giderken onu durdurdum.

"Selim."
"Noldu yine."
"Ben tek kalamam."
"Ben gidince heryeri kilitle."
"Arkadaşlarımı çağırabilirmiyim?"
"Hayır!"
"İnan bana çok iyi kızlar."
"Ha gelcekler kızmıydı?"
"Evet.Sen ne sandın?"
"Tamam çağır."
"Tamam.Kendine dikkat et."
"Sende."
Şebnem
Selim gittikten sonra kainat ve almilayı aradım.Hep birlikte oturup sohbet etmeye başladık.
Selim
Şebnemlerin evine gittim.Kapıyı çaldım.Annesi çıktı.

"Niye geldin sen.Kızım nerde?"
"Kızın yok.Abisi nerde?"
"Rahat bırak bizi!"
"Muratı çağırır mısınız?"
"Anne kim geldi?Lan senin ne işin var burda?"
"Tatavayı kes.Dışarıya gel"
"Anne sen içeri gir."
Murat
Kapıyı kapatıp dışarıya çıktım.Selimin yanına gittim.
"Ne var?"
Selim
Murata kafa attım ve konuşmata devam ettim.
"Şebneme nasıl vurarsın?!"
"Sanane lan!Haketti zaten!Senin yanına geldi ya o benim kardeşim değil artık.Söyle ona da!"
"Merak etme!Onun yüzünü bir daha görmeyeceksin zaten!"

Muratla işimi hallettikten sonra Şebnemi aradım.Ama açmadı.Kesin birşey oldu.Hemen eve geldim.Şebnem geldiğimi bile farketmedi.

"Şebnem kaç saattir arıyorum neden açmıyorsun!"
"Telefonumu yukarıda jara koydum da."
"İyisin dimi?"
"Evet.Sen naptın?"
"Öyle konuştuk."
"Konuşmuşsunuz her yerin yara bere içinde.Otur şuraya ben pansuman edeceğim."
"Of tamam."

Şebnem yarabandı almaya gitti yukarıya.Bende kızlarla sohbet ettim.
"Merhaba kızlar ben Selim.İyi bir karşılama olmadı ama."
"Yok canım önemli değil.Bende Kainat."
"Aynen.Bende Almila."
O sırada Şebnem geldi. "Biz kalkalım artık Şebo.Hadi görüşürüz Selim."
"Görüşürüz."
Selimle koltuğa oturduk.Yaralarını temizlemeye başladım.
"Bakıyorum da pek iyi anlaştın kızlarla."
"Evet.Çok güzeller.

Selimin yarasına pamukla bastırdım.
"Şebnem yavaş ya çok acıttın."
"Aa çok mu acıttım.Ben gideyim o zaman.Almilayla Kainat yapsın.Hatta ben niye bu evde duruyorum ki söylesene?!"
"Tamam sakin ol Şebnem!"
"Olamam Selim.Gidiyorum ben senin intikamın için burda kalıyorum.Çok saçma ya!"
" Bir hafta önce gittin.Tekrar niye geldin!"
"Abimle kavga ettim.Gidecek bir yerim yoktu!"
"Bir kavga için düşmanının yanına niye geldi?!"

Düşman kısmını özellikle bastırmıştı.İyide o benim düşmanım değil ki.Ne diyorsun Şebnem o abini öldürmek istiyor.Abim beni sattı ki.Selim iyi biri.Düşmanım da değil.Selimin acımasız ve soğuk yüzü geri gelmişti.

"Düşmanım beni bu evde istemiyorsa giderim."
Selim
Sen evde yokken olmuyor diyemem tabiki de.Gitmeye yeltendi ve kolundan tuttum.
"Lafı saptırma Şebnem.Ben öyle mi dedim?"
"Saptırmıyorum."
"O eve gitmeyeceksin dimi?"
"..."
"Şebnem aileme yapılanlar canımı yakıyor.Aynı şeyi ben senin ailene yapsam?"
"Benim uykum var iyi geceler."
"İyi geceler!"

Şebnem gitmediği için çok sevindimUykum yoktu.Canı ve Özgürü aradım.Sonra da bize geldiler.Oturup muhabbet etmeye başladık.
"Abi senin başına taş mı düştü kaç gündür bara gelmiyorsun?"
"Abi-"
Şebnem konuşmamı bölmüştü.Tulum pijama ve ayıcıklı terlikleriyle çok tatlı duruyordu.
"Noluyo be car car uykumu böldünüz?"
"Sen kimsin be?"
"Esas sen kimsin."
"Ben can."
"Bende özgür."
"Bu ev arkadaşım Şebnem."
"Bara neden gelmediğini anladık."
Özgürün bunu demesiyle ayağına vurdum.
"Of ne çok konuşdunuz ya.Gitti güzelim uykum."
"Hep bu Özgür yüzünden Şebnemcim.Sen git Uyu.Özür dileriz."
"Şuandan itibaren bir numaramsın Cancım.Gel bi öpeyim."
"E yuh ama artık Şebnem!"
Gitti Canı yanağından öptü.Sonra da yanına oturdu.Allahım sen bana sabır ver.Özgür sinirlendiğimi anladı.
"Can abi biz gidelim hadi."
"Of tamam.Şebnem ben seni ararım yarın."
"Tamam Cancım.Özgür sanada bay bay."
"Bay bay."
Şebnem
Sen beni arkadaşlarımla kıskandırırsan bende böyle yaparım.
"İyi geceler!"
"İ-iyi geceler Selim!"
Şebnem
Selimin bu kadar bozulacağını tahmin etmezdim.Üzüldüm aslında.Yatağıma yattım ve düşünerek uyumaya başladım
...

Sabah uyandım ve kahvaltıyı hazırladım.Selim hala inmemişti.Yukarı çıktım Selim yoktu.Ne ara gitti ya.Bu sırada kapı çaldı.Gelen Candı.
"Hoşgeldin Can."
Can beklemediğim bir hareket yaptı ve dudaklarıma yapıştı.Arkamdan biri seslenmişti.
"Şebnem!"

Nasıl olmuş gençler.Vote ve yorumlarınızı bekliyorum.Sevgiler:-*