Risks of love 《B.W.S.》

preparation

p.o.v. Bradley.

"Oh Bradleeyyy. Wil je wat te etenn?" Vraagt een van die gladjakkers hier. Ze zien alle meisjes aan voor hoeren. Dat zijn ze niet. Zeker Jonne niet. Jonne is speciaal. Ze is... Een keiharde klap en pijnscheuten door mijn gezicht. Ik doe net alsof ik vast zit aan de stoel, maar ik heb al lang de tape los gekregen en Jonne gesms't met mijn extra telefoon. "IK VROEG WAT!" "Van jullie? Te eten? In je dromen eikel." Bijt ik hem toe. Ik durf bijna wel te wedden dat ik 10 x zo sterk ben dan elk van deze domkoppen. Ik smijt ze zo tegen de muur. Maar ik moet me inhouden, anders worden ze achterdochtig. Nou hoop ik maar dat Jonne naar me luistert.....

p.o.v Jonne.

"Kian, rijd eerst naar het politiebureau." "Wat?! Als we die inschakelen dan is hij er sowieso al geweest en dan heeft dit natuurlijk geen nut meer." "Doe het nou maar, of wilde je graag ongewapend naar binnen gaan? Dan ben je zeker dat je met een aantal seconden dood bent sukkel." Hij grinnikt en rijd naar het politiebureau.

Een sms. Dat zal de grote man wel zijn.

En nou ga je boeten voor wat je onze reputatie hebt aangedaan trut. Je vriendje, Bradley, ja die jongens van The Vamps, hij zot vastgebonden aan een stoel in een donkere kamer. Wil je hem ooit nog terugzien? Dan zul je hem op moeten komen halen. Bedenk maar iets waarmee je recht kunt zetten wat je briek geschopt hebt. De groeten.

Er volgt nog een sms met het adres en meteen weet ik ook waar ik moet zijn. Wat een freak... "Kian kom mee. Ik moet even wat regelen met een maat van mij. En niet als een watje overkomen want daar heb ik niks aan." Kian loopt verward met me mee. Ik storm het gebouw binnen en zoek wild om me heen. "Waar is agent Tribalski?!" Roep ik keihard in de hoop dringend te klinken. Eigenlijk in een groot voordeel zonder dat hij het weet heeft Kian zijn zonnebril opgezet.

"In de laatste kamer links." Zegt de vrouw achter de bali vriendelijk. Ik loop met mijn handen in mijn zakken naar de kamer en open deze zonder duidelijk voorteken. "Ik heb nog iets van jou te goed en dat wil ik nu even van je opeisen." Zeg ik kwaad. Ik heb hem zijn baan laten houden terwijl hij een grote fout had begaan. Ik heb deze niet verteld en ik kom nu mijn prijs innen.

"Wat wil je?" Vraagt hij terwijl hij zich in een hoekje voelt gedrukt. Mooi zo. "Ik heb materiaal van je nodig. Ik weet dat dat niet toegestaan is blablabla. Maar het is dringend anders is er straks iemand dood. Dus geef me 2 dunne kogelvrije vesten en 2 revolvers. Of ik vertel het alsnog aan de grote baas." Ik zie hem twijfelen. Ik voel hem zweten. Ik deins niet terug. Ik moet het hebben voor het te laat is.

"eh... Oké, wacht hier ik zal het halen." "Oh ja dat ga je zeker. En je schiet maar beter op." Hij verdwijnt in de gang en komt niet veel later terug met wat ik hem gevraagd heb. Alleen 1 extra revolver en een boel extra ladingen. Hij pakt een tas uit de la van zijn bureau en stopt het daar in. "Bedankt maat." Zeg ik als hij me de tas geeft. "Ik zie je wel weer eens hé?"

Ik en Kian lopen lachend weer naar de auto en stappen in. "Wat voor fout heeft hij gemaakt dat je hem hiermee kunt chanteren?" Grinnikt hij als hij de motor weer laat draaien. "De fout die hij maakte was mij bij hem thuis uitnodigen. Hij verzameld Barbiepoppen en die staan door het hele huis. Hij smeekte het niet te vertellen omdat hij een barbie van de dochter van zijn baas had gestolen omdat hij die nog net had." Zeg ik gierend van het lachen. Ook Kian schiet in de lach. "Oké, rijd hier heen." Ik laat hem de sms lezen. "Wat? Dat is een fabriek die op instorten staat!" "Stel je aan. Alsof het gebouw instort omdat wij daar zijn." Soms is Kian wel echt een bange kip.

Mijn mobiel trilt weer.

Jonne, wat doe jij hier?! WEGWEZEN! xx Bradley

"Hij zit bij een raam, hij heeft ons gezien."

Bradley, ik wil je niet dood hebben. Ik weet niet maar ik kan dat niet. Allebei dood of niemand dood.

Kian en ik zoeken druk om ons heen naar een raam in dit lege verlaten afgesloten pand waar zo'n beetje alle ramen afgetimmerd zijn. We staan aan de achterkant van de fabriek aangezien Bradley had gezegd dat hij zat opgesloten in een kamertje achterin de fabriek. Ik had gelijk want hij kan me zien. "Als ik nou die kant op ga, en jij de andere kant, des te sneller vinden we hem." "Is dat wel zo'n goed idee?" "Ja, tuurlijk, we hebben die vesten aan en hebben elk een revolver met een extra lading. Veel kan ons dan ook niet overkomen toch?" "Dat is wel waar... Maar ik wil niet dat jou iets overkomt omdat ik met mijn domme kop niet naar Bradley wilde luisteren." "Gebeurd niet, beloofd." Hij geeft me snel nog een knuffel en pakt vervolgens voor ons beide een geladen revolver en een extra lading uit de tas. Hij geeft mij van elk 1 en kijkt me diep in mijn ogen. "We krijgen hem hier uit. Ik beloof het." Hij lacht en samen stappen we uit. Het is nu of nooit...

_______
Heeyhoi! Ik upload nu zo snel mogelijk, aangezien ik vande week 2 x opnieuw moest. Zodra ik hoofdatukken af heb update ik! Xx