Risks of love 《B.W.S.》

awake

P.o.v. Jonne

Er glijden tranen van blijdschap over mijn wangen en met een beetje geluk zijn we straks ook van Aiden af. "Ja..." Zeg ik schor. Hij kijkt om zich heen en laat zijn ogen hangen op onze handen. Nog steeds houd ik de zijne vast. Er verschijnt een glimlach rond zijn mondhoeken en hij kijkt me nog eens aan. Dan wendt hij zich tot Joe en de jongens. Maar hij zegt niks. Een hele tijd blijft het stil. James komt lachend naar me toe. "We zullen jullie even alleen laten, hij snapt er volgens mij niet heel veel van." Grinnikt hij in mijn oor. Ik geef hem nog een knuffel en hij gebaart iedereen de kamer te verlaten. "

"Hoe... Hoe lang ben ik weg geweest?" "Je hebt een week in coma gelegen. Die droogkloten hadden een of ander goedje op je broodje gedaan bij de subway. Je had voedselvergiftiging en moest een week lang kunstmatig in coma gehouden worden." "Coma? een week? Voedselvergiftiging?" Ik knik en een traan glijd opnieuw over mijn wang. "Niet huilen? Alsjeblieft?" Vraagt hij met een gebroken stem. Snel veeg ik mijn tranen weg. Ik vecht er tegen want ik weiger hem nog eens pijn te doen. Hij heeft al genoeg meegemaakt. Ik probeer een glimlach, maar die komt maar gebrekkig tevoorschijn. Hij geeft een kneepje in mijn hand. "Kun je me misschien uitleggen wat er is gebeurd?" "Weet je nog dat ik €500,- voor je gewonnen had in dat kleine restaurantje op de hoek?" Hij knikt. "Toen we thuis in slaap vielen werd ik 's nachts wakker van geluiden uit de badkamer en jij was je bed uit. Je lag in de badkamer naast de wc. Je had de gehele badkamer ondergekotst." Ik zucht diep en verdring kort de tranen. "Je wilde niet dat ik het alarmnummer belde... Achteraf maar goed ook, want als ik een uur later had gebeld zou er niks meer voor je gedaan kunnen worden. Dan had je een langzame en pijnlijke dood geleden." weer stop ik. Ik dring de tranen terug en zucht. "Je hebt 2 antibiotica behandelingen gehad. Was een van die 2 niet goed aangeslagen had je nu nog in coma gelegen." 

Ik slik de brok in mijn keel weg. De deur gaat open en een arts staat in de opening. "Ah, en hoe voelt meneer Simpson zich?" "Prima." "Dat is fijn om te horen. En the young lady hier?" "Ook goed hoor. Beter als de afgelopen week." Lach ik vriendelijk. "Dat snap ik volkomen. Weet u zeker dat u nergens last van heeft?" Bradley knikt. "Ik kom over een uur terug voor controle." "zie ik u dan weer dokter." De arts verlaat de kamer en we zijn opnieuw alleen. Omringd door de vreselijk ingerichte ziekenhuiskamer.

Ik kan aan hem zien dat hij moe is. "Hebben ze aan jou gezeten? Ik zweer als ze met 1 vinger aan je hebben gezeten zijn ze van mij. Ik pak ze allemaal, 1 voor 1." "Rustig maar. Tuurlijk hebben ze me niet aangeraakt." Hij zucht opgelucht. "Je zit hier nog een week of 2 weken vast..." "Zolang jij op bezoek blijft komen heb ik er geen problemen mee." Ik kijk meteen naar beneden als ik me herinner dat ik een sms van papa en mama heb gekregen. Ze willen dat ik naar huis kom en als ik morgen niet vertrek komen ze me ophalen en mag ik Bradley nooit meer zien... Ik sta voor een kruispunt... Ik wil echt niet weg. Ik bedoel, Bradley is net wakker en ik wil graag tijd met hem doorbrengen, maar dat wil ik niet alleen vandaag en morgen. Dat wil ik vaker. Alleen ik snap niet dat mijn ouders dat niet begrijpen. Ik bijt nerveus op mijn lip. "Wat?! Kom je niet meer langs?!" Vraagt hij paniekerig. Hij laat mijn hand los en zit plots rechtop in bed. "Bradley... Het is niet wat je denkt... Ik kan het uitleggen..." Ik kijk hem onzeker aan. Ik weet dat hij elke blik in mijn ogen af kan lezen, wat het moeilijker maakt om een pokerface op te zetten. "Oh nee... Neeneenee..." "Wat?" "Je hebt het Aiden toegezegd hé? Die oplossing van hem?" "Waar heb je het over? Je doet net of ik dood ga." "Jonne, je hebt vanaf dag 1 al niet naar me geluisterd hé? Ze willen je dood!" Zegt hij compleet over de rooie. "Waar heb je het over? Helemaal niet!" Zeg ik verward. Ik weet dat we dat eerst ook dachten en dat dat waarschijnlijk eerst ook echt zo was, maar volgens mij herkent Aiden zichzelf in ons.

"Jonne, alsjeblieft... Ik wil je niet kwijt. Zeg alsjeblieft dat je het niet hebt gedaan." Vraagt hij met een trillende stem. Ik kan hem niet aankijken ook al is het niet wat hij beweerd dat het is. Ik heb wel toegezegd en dat vind ik al niet eerlijk tegenover hem. Ik heb gewoon doodleuk een deal gesloten met een crimineel vlak voor hij wakker werd. Zonder met hem te overleggen, ook al kon dat niet. Toch voel ik me schuldig. In het begin, toen we van mijn huis wegreden, heb ik hem beloofd dat ik de deal met Aiden nooit zoh sluiten. Wat er ook gebeurde. Nu heb ik het toch gedaan... "ja, ik heb toegezegd maar..." "wat? Dus wel? Jonne... herinner je je onze afspraak soms niet meer?!" "Ja juist wel! Maar die deal met Aiden is niet wat jij zegt dat het is! En..." "Dat zegt hij ja!" "Brad! Alsjeblieft kap hier gewoon mee. IK PROBEER JE AL DE HELE TIJD TE VERTELLEN WAT HET WEL IS!" "Nou?" Zegt hij geërgerd. "Beloof dat je luistert." Zeg ik. "Oké, ik luister." Zucht hij. "Aiden is hier geweest... Vlak voor ik hier naar binnen liep. Hij stond tegen de deur geleund. Ik zei tegen James dat hij nog een aangifte moest doen en moest zeggen dat ze hem hier konden halen. Toen zag ik iets van medelijden in zijn ogen. Het zou even goed iets anders zijn geweest, maar daar hebben we het nu niet over. Hij wil alleen dat ik de aangiftes intrek. Als ik ervoor zorg dat die van Joe ook ingetrokken word laat hij ons met rust." "En jij geloofd hem?" "Ja. Waarom zou ik anders akkoord zijn gegaan. En ik had weinig keus!!" Hij kijkt me vragend aan als er opnieuw een aantal tranen over mijn wangen lopen. "Ze zouden jou vermoorden als ik niet akkoord zou gaan. Ik zou moeten toekijken! Daarna zouden ze mij afslachten! IK OFFER ME GRAAG OP ALS JIJ IN RUIL DAARVOOR IN LEVEN MAG BLIJVEN!!!!" Roep ik huilend. De sluizen slaan open. 

_____________________

SORRYYYY!!!! Weer een latertje. Ik ben deze week aan het werk geweest en had dus weinig tijd om te schrijven. Ook wist ik niet echt hoe ik dit hoofdstuk vorm zou moeten geven, dus ik hoop dat jullie ondanks dat genoten hebben! Ik zal proberen meer te updaten. Loveyou xx Helenaaa