Risks of love 《B.W.S.》

Creating the lead

P.o.v. Jonne.

"Was dat die Aiden?" Vraag ik. "Dat weet ik niet, lijkt me sterk aangezien die nu ook gezocht word door het hele land." Ik knik, daar heeft hij een punt. "We zijn ze nu kwijt, maar we moeten een nieuwe of in ieder geval een andere auto zien te krijgen want ze zullen nu het kenteken wel hebben." Zegt hij rustig. Hoe kan hij zo rustig blijven?! We balanceren op het randje van de dood! En volgens mij waren we ze al een half uur kwijt maar vind hij het gewoon leuk om hard te rijden. Deadwish...

"Oké, en hoe gaan we dat doen?" Vraag ik als ik alles weer op een rijtje heb. "Ik heb geen idee. Ik denk dat we dan terug moeten en een auto moeten lenen voor een tijdje." Ik knik. Het zal moeten... ik zie hoe hij zijn telefoon pakt en Joe belt. Ik kan dan misschien niet horen wat Joe te melden heeft maar ik snap wel wat er ongeveer gezegd word aan de andere kant van de lijn. "Joe? Die droogkloten zitten ons op de hielen. Ze hebben het kenteken." Hij luistert aandachtig naar wat Joe zegt terwijl zijn ogen van mij naar de zijspiegel aan mijn kant gaan, vervolgens naar de zijspiegel bij hem en dan naar de achteruitkijkspiegel en dan allemaal weer overnieuw. 

"Ja, oké, ik heb geen idee waar we nu zijn maar als we nu teruggaan zijn we ze voorlopig kwijt. Dan rijden we dan de andere kant op." Hij knikt een paar kaar kort. "Oké, we rijden terug. Ik zorg dat we rond 3 uur daar zijn." Hij hangt op en ik kijk hem verbaasd aan. "Hoe wil jij om 3 uur daar weer zijn als we gisteren tot half 6 nodig hebben gehad met gemiddeld 120 km/u?" "Nou zo dus." Zegt hij lachend als hij het gas opent tot we 150 km/u rijden. "Bradley, ik hoop dat je weet waar je mee bezig bent, please vermoord ons niet..." Zeg ik bang. Hij kijkt geschrokken opzij en lacht dan, maar zijn lach is voor het eerst niet gemeend... "Doe ik niet." Fluistert hij dan zo zacht dat ik niet zeker weet of dat wel was wat hij echt zei.

Ik pak mijn telefoon en lees het berichtje van Kian, mijn 2 bezorgde ouders en... Niels?

Kian: Leef je nog? :P x

Kee, dat is typisch Kian....

Pap: Jonne, dat had je toch gewoon kunnen zeggen?! Tegen ons hoor je niet te liegen! Wees voorzichtig xxx 

Mam: Jonne, doe alsjeblieft voorzichtig? Xx Mama

Oké, wat heeft Niels hier nou weer te melden? Hij moet zich niet met mij bezighouden, hij moet zijn leven zonder Kate proberen voort te zetten...

Niels: Jonne, ik weet waar ze nu zijn, ik weet waar jullie nu zijn. Ik kan jullie helpen als je dat toelaat. Ik hoef niet mee in die auto maar ik kan jullie waarschuwen en op de hoogte houden. Mag dat???? xx Niels.

"Bradley? Niels vraagt of hij ons mag helpen." "Hoe wil hij helpen?" Vraagt Brad gefrustreerd. "Nou... Hij weet precies waar wij zitten, waarschijnlijk met dank aan de broer van Ricardo, weer zo'n track app. Hij wil ons op de hoogte houden en waarschuwen wanneer nodig. Misschien dat het handig is?" Bradley denkt na. Hij heeft zo zijn bedenkingen, waarschijnlijk precies dezelfde als ik... We zouden hem in gevaar brengen als Aiden er achter komt, wat zeker een keertje gaat gebeuren als we niet voorzichtig zijn. Uiteindelijk knikt hij. "Als hij er met niemand over praat, zelfs niet met jouw ouders of Kian of de jongens, prima. Het is nooit verkeerd extra info te hebben." "Ik laat het hem weten." 

Ik: Nielsieee!! Tuurlijk mag je helpen, als je er met niemand ook maar 1 woord over spreekt mag je helpen. Ook mijn ouders niet. We switchen zo van auto. Ik spreek je nog Nielsieboyyy xx

Niels: Stay tuned x

Oké dat snelle antwoord had ik niet verwacht. "Bradley? Wat gaan we nu doen?" "Terug, auto omwisselen met de auto van Joe. Niet schrikken, maar hij rijd een Chevrolet Camaro." "Oh my god! Die dingen zijn hartstikke duur!" Roep ik met grote ogen. "Wat zei ik?" Zucht hij. "Ah, ja..." Grinnik ik zachtjes. Hij begint te lachen en meteen heb ik door dat ik hem heb gemotiveerd NOG sneller te gaan rijden. "Bradley?" "Ja?" "Als je niet wil dat ik je auto onder kots, zet je de auto stil en dan doe ik het in de berm." Zeg ik kotsmisselijk. De auto drift een kwartslag en de auto staat stil in de berm. Ik zwaai het portier open en gooi eruit wat er niet eens in zat. Niet veel later ga ik weer zitten en neem ik een slok water uit mijn flesje. "Volgende keer dat je dat flikt zou ik eerst 2 keer nadenken." Zeg ik chagrijnig. Hij lacht alleen maar en rijd vol gas weer verder. Die sukkel leert het ook nooit, Denk ik lachend.

"We zijn er met een kwartiertje. Houd je dat vol als ik wat gas bij leg? Dan zijn we er met ongeveer 10 minuten." Ik haal mijn schouders op. "Anders doe je het raam maar open, dan kots ik de auto's achter ons wel onder." Grinnik ik. Meteen zet hij gas open en rijden we dik 160 km/u. Af en toe werpt hij een bezorgde blik op mij die ik elke keer beantwoord met een glimlach. Hij is echt heel leuk en lief, maar hij ziet waarschijnlijk toch niks in mij, hij kan elke Vampette krijgen...

Hij scheurt de straat van het hotel in waar Joe gek genoeg al buiten staat, gek genoeg omdat we een kwartier te vroeg zijn. Heeft Brad ge-sms't? Nou ja, maakt ook niet uit. Ook Connor, James en Tristan staan buiten. "Jongens, kunnen jullie helpen het spul over te laden? We moeten echt meteen weer verder willen we het volgende hotel halen dat Joe geboekt heeft." "Tuurlijk mate." Antwoord Connor. Alle jongens lopen door naar de kofferbak en beginnen over te laden. Ik zie hoe ze de kofferbak van de Camaro openen en onze tassen er in gooien. Ik sta daar maar een beetje aan mijn dop te draaien.

Tot het moment waarop ik Kian zie staan. Hij lacht en opent zijn armen. Ik heb hem zo gemist, ook al was het maar 1 dag. Dan te bedenken dat dit maanden zo door kan gaan. Maanden geen Papa, Mama, Kian of Niels. Nooit meer Kate... Ik ren naar Kian toe en geef hem een knuffel. "Houd je taai schat, het komt echt goed..." fluistert hij. Ik kijk hem aan en lach. "Ik hoop het." Antwoord ik. "Ik ga je missen." Voeg ik snel toe als Bradley naar me toe komt met de sleutels van de Camaro en me zacht aan mijn mouw trekt. 

"Ik jou ook." zegt hij dan. Ik stap in de rode camaro en voel Jesse's tong over mijn wang glijden. "Ah, lekker Jesse." Zeg ik. Ik veeg het weer van mijn wang en voel hoe de auto in 1 schok onder me naar voren schokt. Ik zwaai nog naar Kian en zak weer diep in gedachten. 

"Jonne?" Vraagt Bradley zachtjes. "Wat is er?" "Is alles wel oké? Je bent zo afwezig." "Ja, ja alles oké." Ik voel mijn mobiel weer trillen.

Heey, raad eens? Aiden hier! Eey, luister. Ik zie dat jullie hebben opgegeven. Verstandig, mits je een oplossing hebt natuurlijk.

Wat the hell heeft ie het over?