Risks of love 《B.W.S.》

Went for dinner.

P.o.v. Jonne.

We rijden alweer 2 uur non stop. We hebben wat gegeten onderweg, Jesse ligt al 2 uur weer levenloos op de achterbank en ik en Bradley hebben geen woord tegen elkaar gezegd. Ik ben klaar met dat vluchten, ik wil gewoon thuis op de bank zitten, mijn favoriete tv progamma's kijken en Kian pesten. Maar die laatste sms van Aiden spookt door mijn hoofd. Wat bedoelde hij nou eigenlijk elke keer met die oplossing? En wat bedoelde hij met: Ik zie dat jullie het hebben opgegeven?

*na een half uur, om half 6 bij het volgende hotel.*

Ik heb Bradley de hele dag in de gaten gehouden, in verband met gisteren. Het is de hele dag goed gegaan, maar niet te vroeg juichen, de dagen telt meerdere uren...

"Joe O'neill." Zegt Bradley aan de receptie. Het is rustig hier, wel een mooi en luxe hotel net als gisteren. Bradley krijgt de sleutel en Jesse loopt vrolijk achter ons aan terwijl wij de koffers dragen. In de lift kijk ik Bradley lachend aan. Heel kort is er een kille, lege blik in zijn ogen. Vrijwel meteen is die ook weer verdwenen en is er weer die vrolijke warme uitdrukking in zijn ogen. Ik heb me zeker niet vergist. Dat is vrijwel onmogelijk...

"Wat gaan we vanavond eten?" Vraag ik hem nieuwsgierig. "Toch niet weer junkfood?" Vraagt hij grinnikend. "Zullen we vanavond uit eten gaan? Hier op de hoek van de straat zit een schattig restaurantje? Ik betaal." Stelt hij voor. "Is goed." "Ik schaam me dood." Grinnikt hij. "Ik heb gewoon de hele dag in mijn pyjama gelopen." Lacht hij. "En wat denk je van mij? Ik heb een koe! Jij een beertje, dat is gewoon schattig." Grinnik ik. Maar het is waar. Brad is schattig, dat ga ik echt niet ontkennen. "Zullen we dan nu wel gewone kleding aan doen?"Lacht hij. Hij opent zijn tas. "Waar dacht je dat ik mee bezig was?" Lach ik. Ik zoek een leuk setje uit. "Wil jij eerst douchen?" Vraag ik hem. "Ik moet toch eerst nog reserveren, dus ga jij maar eerst." Lacht hij vriendelijk. Ik knik en loop met mijn kleding, borstel en make-up de badkamer in. Ik wil er wel goed uit zien ook al is het geen date...

Ik stap onder de douche vandaan en droog me af. Ik trek mijn zwarte jurkje aan en mijn witte all-stars. Mijn blonde haar borstel ik goed en vlecht ik in een visgraatvlecht over mijn schouder. Ik doe wat make-up op en kijk in de spiegel. Ik doe een clipje in mijn haar waar een zwart roosje op zit. Dan lach ik tevreden naar mezelf en raap ik het wasgoed op. Ik stop het in een plastic tasje en doe deze terug in mijn tas. "Wauw, ziet er goed uit." Grinnikt Brad als hij de deur achter zich sluit. Ik schrik me kapot en begin te lachen als ik zijn bezorgde blik zie. "Jij bent." Lach ik. Hij pakt een zorgvuldig uitgekozen stapel kleren van het bed en gaat de badkamer in.

Ik ga op bed liggen en doe mijn oordopjes in. Ik zoek een nummer van The Vamps op en luister aandachtig naar de tekst in combinatie met hun stemmen en hun buitengewone uiterlijk. Hun nummers zijn catchy. Klinken echt lekker.

Bradley komt ongemerkt de kamer weer binnen. Ik schrik me kapot als hij zijn hand op mijn schouder legt. "Oh sorry, ik wilde je niet.." Ik begin te lachen. "Geeft niet. Je ziet er... verrassend goed uit." Zeg ik als ik zijn outfit goed heb bekeken. Een donker grijs t-shirt, zwarte jeans en nette schoenen. Hij draagt een hoedje en de ketting die hij eigenlijk nog niet 1 keer af heeft gedaan. En zoals altijd de honderden armbandjes om zijn linker pols. "Verrassend? Had je dat niet verwacht dan?" Ik begin verlegen te lachen. Zou hij doorhebben dat ik hem stiekem leuk vind? Want dat vind ik, echt heel erg. Alleen nu is niet het goede moment om een relatie te beginnen... Toch?

"Tuurlijk had ik dat wel verwacht. Ik bedoel. Zeg nou zelf." Probeer ik de aandacht weer van mij af te krijgen. Hij lacht en gaat naast me op bed zitten. "Wat luister je?" Vraagt hij dan lief. Ik loop rood aan als ik mijn telefoon naar hem toe draai. Hij schiet in de lach. "Waarom The Vamps streamen via YouTube als je de leadzanger geheel tot je beschikking hebt?" Grapt hij. "Ah ja. Leadzanger. Maar ehh... Een gitaar? Een drumstel? Achtergrondzang? Ah ja, dat is waar ook... Die zijn nog thuis." Grinnik ik. "Oh een gitaar kan ik zo regelen. Een drumstel kan worden vervangen door een pannenset en jij kan de achtergrondzang doen. Dus zeg het maar." Lacht hij dan. "Oh ja nee nu voel ik me dom..." "Dat hoeft helemaal niet want dat ben je niet." Zegt hij met een lieve, warme stem. "Dankje." Fluister ik terug. Wat moet ik dan zeggen???

"Kom, we gaan."Zegt Bradley als hij bij de deur staat. "Nee sorry Jesse, honden zijn er niet toegestaan..." Zegt hij als Jesse vrolijk naar de deur huppelt. "Ik kom! Even mijn clipje opnieuw!" Roep ik maar hem vanuit de badkamer. Ik doe mijn clipje weer goed in en loop vrolijk naar Bradley toe. "Klaar?" Vraagt hij grinnikend. "Klaar." Lach ik. Hij grinnikt en slaat zijn arm om me heen. "mooizo." Een warm gevoel glijd door mijn lichaam als hij zijn hand om mijn schouder legt en we zo het hotel verlaten.

Als we het restaurant binnen lopen voel ik me meteen op mijn gemak. Thuis is er ook een restaurant, ongeveer gelijk aan deze. Ik ga daar vaak heen met papa als hij een goede dag heeft gehad op zijn werk. Een pooltafel, een aantal dartborden, een pokertafel en een bar in het midden waarachter gekookt word. Het ruikt er naar heerlijk eten.

"Hmm. Wat wil je te eten?" Vraagt hij als we de kaart hebben bekeken. "Nou, ik zit te twijfelen tussen lasagne en spaghetti." "De lasagne is een echte aanrader!" Roept de mana vanachter de bar. Hij is ondertussen druk aan het koken. "Dan denk ik lasagne." Lach ik. "Ik neem de macaroni met kaas." Lacht hij. "Komt eraan!" Lacht de man achter de bar. "Bedankt!" Grinnikt Bradley terug.

We wachten nu ongeveer 5 minuten op ons eten maar het duurt mij al te lang. Ik zie een groepje jongens wedden op een potje pool. "Wachten is zo saai..." zucht ik. Hij begint te lachen en staat op. Ik volg hem met mijn ogen en barst in lachen uit als hij de jongens van de pooltafel gaat pesten door er op te gaan liggen als een supermodel. "Sukkel." Grijns ik. De jongens lijken geïrriteerd wat mij nog harder laat lachen. Onze borden worden opgedient en ik gebaar hem eraf te komen omdat het eten er is. Hij komt lachend naar de tafel.

Als we ons eten op hebben en een desert naar binnen aan het werken zijn, zie ik dat een aantal jongens een wedje willen leggen maar niemand mee wil spelen. "Zullen wij even spelen?" Grijns ik. "Tientje inleggen zal wel kunnen niet?" Ik sta al naast de jongens en pak een stok. "Wedje leggen?" Vraagt Bradley lachend. "Kun je beetje spelen?" Vraag ik fluisterend. "Ja redelijk, hoezo?" "Leg 500 euro in." "Wat?! Dat heb ik niet op zak!" Fluisterd hij wat te hard. "Bradley, vertrouw me. Doe het nou maar gewoon."

Hij zucht diep terwijl hij zegt: "500?" "Deal." Lachen de jongens alsof ze gaan winnen. Maar dan hebben ze mij nog nooit zien spelen. Ik heb het van Niels en zijn vrienden geleerd ver voor de relatie tussen hem en Kate. Hij is toen per direct gestopt met alles wat had te maken met gokken.

"Wij de solids." Zeg ik geconcentreerd als ik me richt op de tafel. Bradley kijkt me vragend aan. "Jij gaat voor verlies zorgen..." zucht ik. Zijn blik verandert naar beledigd en ik sla mijn hand voor mijn hoofd. "De kale ballen eikel. De witte." De jongens beginnen te lachen. Ik kijk ze vol walging aan en kijk vervolgens naar Brad. "Ik zorg wel voor de winst..." zucht ik.

Ik raak als eerst de witte bal vooraan de driehoek en stoot meteen 2 sollids in de gaten. Begint goed.

Na een half uur inclusief pauze smijt ik de laatste sollid bal in het gat. "Inleveren." Grijns ik. Zuchtend smijten ze het geld op de tafel en verlatene ze het pand. Bradley steekt het geld in zijn zak en geeft me een knuffel. "Goed gespeeld." Lacht hij. "Bedankt. Trucje van Niels." Hij schud lachend zijn hoofd. "Zullen we terug?" Ik kijk op de klok. Het is half 10. Ik ben moe en wil inderdaad graag terug. Ik knik en kijk hem lachend aan. Hij voelt zo vertrouwd.

Maar verliefd worden is toch zoiets als een teken van zwakte? Of word je ee juist sterker van? Als je samen alles doorstaat? We lopen samen door de donkere straat terug naar het hotel en besluiten meteen te gaan slapen.... wat een dag....