unexpected love/Hyunlix

20.

Sabah uyandığımda bana sımsıkı sarılmış uyuyan Hyunjin'i gördüm. Çok masum uyuyordu. Terlediği için alnına yapışan saçları geriye çekip saçlarını elimle taramaya başladım.

Kıpırdanmaya başlayınca elimi çekip onu izlemeye başladı. Gözlerini açınca gözgöze geldik. Yüzündeki tatlı gülümsemesini bana sundu. Elimi yanağıma koyup yavaşça okşuyordu.

"Günaydın minik bebeğim"

"Günaydın hıyarcan"

Sinirlenmiş gibi yapıp kaşlarını çattı. Tam tersi sevimli görünüyordu.

"Ya! Ben sana ne güzel şeyler söylüyorum sen bana hıyarcan diyorsun"

"Hiçte güzel değil daha kaç kere söyliycem ben semeler bebek olmaz"

"Asıl bebekler seme olmaz"

"Ben bebek değilim!"

Arkamı ona dönüp yorganı kendime çektim. Bebek falan değilim işte ben 23 yaşındayım. Aslında demesini de istiyordum ama istemiyordum. Bu duygu garipti.

Arkamdan bana sarılarak beni kendine çekti. Sırtım göğsüne değiyordu. Bir eliyle belimi tutarken diğer eliyle saçlarımı okşuyordu.

"Bir daha demem özür dilerim"

Hemen arkamı ona döndüm.

"Hayır de! Yani şey... De ama ben semeyim"

Söylemesi hoşuma gidiyordu ama semeydim işte. Daha önce Jisung hariç kimse böyle şeyler söylemezdi.

"Ne yani ben mi ukeyim"

"Evet"

"Felix sana bunu söylemek istemezdim ama altımda kalırsın yapma"

Bunu duyunca hemen yatakta biraz geriye çekildim. Ne demek istiyordu.

"Ne! Yani ne diyorsun sen böyle şeyler söyleme"

"Ukesin diyorum"

"Bunu konuşmayalım boş bir tartışma sen ukesin"

"Of Felix hadi kahvaltı hazırlayalım"

Bunu derken yataktan kalktı. Ardından bende kalktım.

"Of? Felix?"

Neden böyle demişti şimide. Ona uke dedim diye mi kızmıştı. Bana kızsın isetmiyordum.

"Evet?"

"Sana uke dedim diye mi kızdın?"

"Hayır da neden sordun?"

"Neden Felix dedin?"

"Hımm şimdi anlaşıldı senin derdin hani istemiyordun"

"Yoo kim demiş"

"Sen semesin ya demiycem olmaz"

"Of tamam ben ukeyim"