unexpected love/Hyunlix

31.~Final~

~5 yıl sonra~

"Hadi baba geç kalıyoruz"

"Tamam meleğim bitti işte"

Saçları iki yandan örgülü, tütülü eteğiyle koştura koştura diğer babasının yanına gitti minik beden. Heyecanla sarıldı babasına. Boyu sadece bacaklarına yetiyordu.

"Bak baba saçlarım nasıl olmuş babam yaptı!"

"Çok güzel olmuş minik bebeğim"

Hyunjin, onun nasıl büyüdüğünü anlayamayan gururlu bir baba gibi bakıyordu kızına. Felix ise gülümseyerek yanlarına geldi.

"Minik bebeğin bendim oysaki, Lilix hemen yerimi kapmış"

Beraber gülmeye başladılar. Lilix, onlara henüz sekiz aylıkken gelmişti. Koruyucu aile olarak sahiplendikleri bu çocuk onlar için çok değerliydi. Şimdi ellerinde büyümüş beş yaşındaki kız çocuğunun yaş günüydü. İkiside fazlasıyla duygusal, yoğun duygu içerisindeydiler.

Misafirler gelmeye başlayınca karşılamak için yanlarına gittiler. Herkes teker teker geliyordu. Minho ve Jisung kol kola, gülerek geliyorlardı. Onlarda yakında evlilik düşünüyordu. Ardında Sunghoon ve sunoo geldi. Onlarda ilişkilerini iyice ilerletmişti. Soobin, Taehyun, Yeonjun ve Beomgyu geldi. Soobin'in kuzeni
Beomgyu ile Yeonjun tanışmış, bir ilişkiye girmişlerdi. Soobin ise gittiği bir kafede tanıştığı Taehyun ile sevgiliydi. Bangchan ve Seungmin evlenmişti ve onlar da bizim gibi koruyucu aileydi. 6 yaşındaki oğulları Lowell ile geldiler.

Lilix ve Lowell birlikte oynarken diğer misafirlerde gelmeye başladı. İkisi çok iyi anlaşıyordu. Lowell iki yaşında gelmişti. Seungmin ve Bangchan artık koruyucu bir aile değildi, onu evlatlık edinmişlerdi. Lilix'inde hayali her zaman buydu.

Çocuklar oynarken hep beraber bahçeye geçip oturdular. Hepsi çok mutluydu. Kader işte Jisung'un evlenmek istemediği adam şimdi Felix'in herşeyiydi, diğerlerinin de tanışmasına vesile olmuştu.

"Herşey benim sayemde kıymetimi bilin. Birde Felix istemiyordu"

"Jisung evlendin ama hala senden kurtulamadık yanlış isim seçimi olmuş"

Seungmin'in söylediğine hep bir ağızdan güldük. Bu hikayenin ilk cümlesi "Jisung evlende kurtulak" olsada Jisung evlense de kurtulamadık. Minho'ya hepimiz sabır diliyorduk. Ama ona gerçekten minnettardım. Onun sayesinde şimdi kılına zarar gelse dünyaları vereceğim, hayatım olan adam ile tanışmıştım. Belkide o buluşmaya gitmeseydim şimdi evde çekirdek yeyip, film izliyor olacaktım. En önemlisi ise sevdiğim adam ile bir kızımız olmayacaktı.

Hyunjin beni kendine çekip dudaklarımızı birleştirdi. O bana karşı hep bir istek içerisinde, doyumsuzdu. Onun için mekan, yer, zaman farketmeden hep yapıyordu. Onun bu halleri oldukça hoşuma gidiyordu. Lilix ve Lowell gelince ayrıldık. İkisi de bize bakıp kıkırdıyordu.

"Baba bizde Lowll ile yapalım mı? Nasıl böyle mi?"

İkisi de dudaklarını birbirine uzatırken Hyunjin kalkıp kızını kucakladı. Evet, o kıskanç bir kız babasıydı.

"Bana bak Lowell kızımdan uzak dur"

"Ama siz yapıyosunuz baba"

"Biz evliyiz hem sizin yaşınız küçük. Lowell sen daha çok beklersin kızımı sana kaptırmam"

"Görürsün biz evlenicez bi kere"

"Bangchan çocuğuna sahip çık kızımı vermiyorum"

Hyunjin'in hallerine gülerken artık tüm misafirler gelmişti. Herkes yerine oturunca kızımızın elini tutup pastanın olduğu masaya doğru gittik. Mumları yakıp gururla bebeğimizi izledik. Mumları üflemeden önce ellerini birleştirip sesli bir dilekte bulundu.

"Umarım gerçekten ailem olursunuz"

Mumları üfleyince gözyaşlarıma hakim olamadım. Hyunjin'de gözleri dolu, oldukça duygusal bir şekilde kızımıza yaklaştı.

"Bu dileğim gerçekleşti zaten bebeğim"

"Nasıl yani?"

Meleğimin yanına yaklaşıp saçlarını okşadım. Ardından cebimdeki belgeyi ona gösterdim. Okuma yazma bilmesede bu onun için önemliydi.

"Artık koruyucu ailen değil gerçek aileniz meleğim"

Bahçede alkış sesleri kopuyordu. Kimisi bizim gibi gözyaşlarına hakim olamıyordu, kimisi ise birbirine sarılmış gülümseyerek bizi izliyordu. Hyunjin kızımızı kucağına alınca kocaman sarıldık. Bu an benim için o kadar değerliydi ki asla unutmayacaktım. Hyunjin, Lilix'i kucağından indirip bana sarıldı. Kulağıma şunları fısıldadı.

"Sen harika bir baba ve mükemmel bir eşsin. Seninle tanıştığım için çok mutluyum. Yaşamadığım bir çok şeyi, bir çok duyguyu bana yaşattım. Seni seviyorum minik bebeğim"

"Sende mükemmel bir eş ve babasın. Bundan sonrada öyle olacağına eminim. Bende seni çok seviyorum hıyarcan"

Bu sözlerden sonra dudaklarımızı birleştirdim. Bahçede alkışlar devam ederken, ben hiç bir şey duymuyor, görmüyordum. Onun kokusu beni büyülerken zaman sankı durmuş, dünya dönmüyor gibiydi. Ona olan sevgim her geçen gün artarken o beni sanki mümkünmüş gibi daha çok kendine bağlıyordu. Şuan bildiğim tek şey ona deliler gibi aşık olmamdı...

______________________________________

İlk ficimin son bölümüne geldik. Aslında bu kadar okunacağını falan düşünmemiştim. Çünkü ilk başta kendimi iyi hissetmek için yazıyordum. Bu fici zor bir dönemden geçerken yazmaya başladım. Bir nevi ilaç gibiydi. Günün sonunda tüm yorgunluğumla yazıyordum. Devamının geleceğini hiç düşünmemiştim. Ama şimdi 4. Ficimi yazıyorum. Yakın zamanda yayınlanacak. Aslında devamının gelme nedeni de sizdiniz. Güzel yorumlarınız beni her zaman cesaretlendirdi. Şimdi geriye dönüp yazdığım ilk bölüme bakınca beni büyük bir acemilik karşılıyor. "Bunu ben mi yazmışım" diyorum. Ama ona rağmen bölümleri değiştirmeyeceğim. Her şey olduğu gibi kalsın. Kendimi ne kadar geliştirdiğimi ve kendindeki yanlışları görmeyi seviyorum. Bu fic sayesinde bir sürü güzel insanla karşılaştım. En çok ta bunun için mutluyum. Şimdi hayatımda çok değer verdiğim kişiler var.

Fici yazarken her zaman yardım aldığım ve bana hep destek olan arkadaşım Leex_Minho ya çok teşekkür ederim. Güzel yorumlarınız, oylarınız, önerileriniz, eleştirileriniz için çok teşekkür ederim. Hiç bir zaman eleştirmekten çekinmeyin. Gelişmemi sağlayan şeylerden biri oldu. Sizi seviyorum yeni ficlerde yine beraber olmak üzere görüşürüzzz🤍 Ay ekran mı bulanıklaştı ya JSSJSNDSJ

Ve bu ficde son kez👇🏻

Oy verip yorum yapmayı unutmayın 🙏🏻💗

Öpüldünüz 💋 baysss 🏃🏻‍♀️🏃🏻‍♀️🏃🏻‍♀️