Evlen benimle
NE!
Arkadaşının yerine yemeğe giden Felix, ailesi zorladığı için evlenmek zorunda olan Hyunjin ile anlaşmalı bir evlilik yapar.
[Tamamlandı✓]
✨Hyunlix
✨Minsung
"Bence de utanmalısın nasıl bu kadar güzel olabilirsin ki bu haksızlık değil mi?"
"Bazen gerçekten evliymişim gibi hissediyorum"
Gülüp yemek yemeye devam ettim. Kalbim tekliyordu resmen. Zaten karşımda Felix olunca hep böyleydi.
Kahvaltı ettikten sonra hazırlanıp evden çıktık. Mağzaya geldiğimizde başımıza bir sürü çalışan toplandı.
"Tebrik ederim efendim"
"Gerçekten çok yakışıyorsunuz"
"Hoş geldiniz Size nasıl yardımcı olabiliriz"
Hepsine teşekkür ettikten sonra Yuna'ya döndüm. Yıllardır onu tanıyordum.
"Hoş bulduk Yuna, Felix için bir şeyler bakıyoruz"
"Tabii buyrun"
(Felix'ten) İçeri girdiğimizde çalışanlar bizi tebrik etmeye başladı. Çok utanıyordum. Daha sonra içeriye girdik. Geniş ve güzel bir yerdi. Hyunjin bir koltuğa oturdu. Kadın ise benim elime giysiler verip gitti.
"Hadi dene"
İçeriye girip birini denedim. Zaten üç seçenek vardı. Üçü de şık takım elbiselerdi. Üçünüde denedim. Hyunjin kendim karar vermemi istedi. Hepsinin yakıştığını söyledi. Bende ikinci denediğimi seçtim.
Eve gidip güzelce hazırlandık. Ne için olduğunu bilmesem de özenerek hazırladım. Ardından evden çıkıp arabaya bindik. Önemli bir şey olmalıydı.
Restorana geldince içeriye geçip oturduk ve ikimizde gülmeye başladık çünkü burası ilk tanıştığımız yerdi.
"Ee Han Jisung nasılsın"
"Bütün gün mağza gezdiğim için yorgunum o çantacı o ayakkabıcı derken yorulmuşum"
İkimizde alayla söylediğimiz şeylere güldük. Artık Jisung'a kızmıyordum. Hyunjin ile tanıştığım için mutluydum.
"İyiki Jisung yerine sen gelmişsin seninle tanıştığım için mutluyum sen artık ne Han Jisung, ne de Lee Felix değilsin sen Hwang Felix'sin"
"Evet öyle Hwang Felix..."
Yüzümde bir gülümseme oluştu. Evet ben Hwang Felix'tim. Hoşlandığım adamın soyadını taşımak beni mutlu ediyordu.
"Aslında seni buraya bir şey söylemek için çağırdım ama..."
"Tabii ne söylemek istiyorsan söyleyebilirsin"
"Seni tanıdığım için mutluyum çünkü sen benim sıkıcı hayatımı değiştirdin. Artık işlerimi erken bitirmek için bir sebebim var çünkü seni özlüyorum. Bunu bir süre düşündüm her hareketin kalbimi hızlandırıyor, seni özlüyorum, seninle vakit geçirmekten hoşlanıyorum. Başta bunun sadece bir hoşlantıdan ibadet olduğunu düşündüm ama anladım ki sana aşığım seni seviyorum Felix"
Ne diyeceğimi bilemedim. Bende ondan hoşlanıyordum ama kırılmaktan korkuyordum. Benimle oynasın istemiyordum. Çünkü bu iki sene sonra bitecek anlaşmalı bir evlilikti. Hem daha duygularımdan bile emin değildim. Bunu ona yapamazdım.
"Üzgünüm..."
Onu kırmaktan korkuyordum. Duygularımdan emin olmadan böyle bir şey yapamazdım. Hem o hemde ben yıpranırdık.
(Hyunjin'den) Felix'in tek kelimesi kalbimin parçalanmasına sebep oldu. Belli ki ben fazla ümitlenmiştim. Onun için sadece anlaşmalı bir evlilikmiş. Kendimi berbat hissediyordum. Neden söylemiştim ki zaten ne bekliyordum. Felix'te suç bulmuyordum. Tabii haklıydı bu sadece siktiğimin anlaşmasıydı.
Kafamı onaylar anlamda salladım. Onca kelimeme rağmen sadece"üzgünüm"demeseydi keşke. Hiç konuşmadan masadan kalktık. Şoföre onu eve bırakmasını söyledim.
Ne yapacağımı bilmiyordum. Bir daha onun yüzüne nasıl bakacağımı bile. Hata bendeydi zaten neden söyledim. Elime ne geçti işte yine üzüntü. Tek kelimesiyle kalbim yok olmuştu sanki.
