Unutulma

285 17 67
                                    

Selammm

Evet bu kitabı iyice boşladığımı fark ettim ve dahada ilerlememesi için ve diğer kitabın seçimlerinin bitmesini beklerken buna yazabilirim diye düşündüm !...

Neyse en son nerede kaldığımı bile bilmiyorem. Ama sanırım polislere falan haber veriyorlardı.

Evet baktım ve öyleymiş 👍🏻

.

.

.

/Azer'in gözünden/

Polislere haber vereli bir hafta olmuş ve hiç bir ilerleme yoktu. İlerlemeyi geç daha olaya baktıklarından şüphe  duymaya başladım. Amaaaaaa.... Eninde sonunda abimleri bulcaktılar değil mi ? Ha ha tabikide bulcaklar hiç bilinmeyen gizemli bir yere gitmiş olamazlar ya .

Ahhh acaba abim iyi mi ?!?!

Kıbrıs'ın yanıma gelmesiyle beraber düşünce balonumdan uzaklaştım. Kıbrıs'ın yüzüne baktım ağlıyordu. Ama ben bu yüze nasıl dayanayım. Böyle tatlı bir yüz nasıl bu kadar üzülebilir ki ? Ama sonuç olarak babasını bir haftadan uzun bir süredir görmüyordu. Artık ona biz babalık etmeye başladık ne kadar abim kadar olamasak ta...

/Amerika'nın gözünden/
Ah hayallerimde ki hayatı yaşıyordum. Sevdiğim yanımda o rus bozuntusu yok abimin gevezelikleri yok. Yanımda yatmakta olan beden bir anda kıvranmaya başladı ve mayışmış gözlerle yatağın ortasında oturmuş bana bakıyordu. Bende onun o paha biçilmez gözlerine odaklanmış bakıyordum. Ve bana yaklaşıp göğsüme doğru yaklaştı ve önce bedenini sonra ise kafasını koydu. Bende yumuşacık saçlarına elimi daldırmış bir yandan da gül kokusunu içime çekiyordum. Ama bir yanda sorduğu soru karşısında ne diyicemi bilemedim.

🇹🇷: amerika~... ne zaman gidiceğiz ???
🇺🇸: N-ne !
🇹🇷: amerika beni saf sanma ! Ne zaman gidicez diyorum bir haftayı aşkın bir süredir burdayız. Artık bıktım bu yerden.

🇺🇸: ne kadar çok gitmek istiyorsun.
🇹🇷: seni dövme isteğimden daha çooooook~
🇺🇸: hazırlan ve atla arabaya gidiyoruz !

Niye bu kadar çabuk kabul ettiğimi bilmiyorum ama içimden bir ses sadice "yap" diye bağırıyordu.


/Bir süre sonra /

Sonunda hazırlandık ve arabanın önüne geldik her şeyimizi de yerleştirdikten sonra arabaya bindim ve hazır mızın ? Dediğimde arkadan gelen "evet" sesiyle sırtımı dikleştirdim arkadan bir ses geldi ama bakmaya üşendim ve gaza basıp sürmeye başladım.

-20 dk sonra-

Yola çıkalı 20 dakika oldu ve tek bir laf bile etmemiştik. Bir dakika bu arabayı neden ben kullanıyorum ki. Oto sürücüye neden gideceğim yerin adresini girip gitmiyorum ki? Hemen dediğimi yaptım sonunda rahatlamış gibi bir "ohhh " çektim ve sırtımı koltuğun arkasına yasladım. Kafamı yana çevirdim 

🇺🇸: LAAAAAN







TÜRKİYE YOK SEVGİLİM YOK hemen arka tarafa baktım ordada yok eeee nerde bu çocuk. ?!?! Acaba orda mı unuttum...?!?!

(Ametürk)  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin