It's you ( Book 2 The bitch of the bad boy)

Κυριε Παπανδρεου

- Λοιπόν τι είπε ο Δικηγόρος;
Ρωτάει ο Άρης και τον κοιτάμε

- Ότι είναι με το μέρος μου προσωπικά αλλά μόνο για 3 η 4 χρόνια θα μπει φυλακή...
Λέω και ξεφυσάω

- Κανένα νέο από τον Κρις;

- Πάλι με πήρε τηλέφωνο
Και τα γνωστά...
Έλεγε πάλι ότι δεν θα μου δώσει διαζύγιο...
Τι θα κάνω;

- Αν ο δικηγόρος σου είπε αυτά που μας είπες τότε δεν έχεις να ανησυχείς ! Θα το δώσει θέλει δεν θέλει !

- Μήπως να του μιλήσω από κοντά ;
Λέω και τους κοιτάω...

- Ούτε να το σκεφτείς !
Λέει ο Αχιλλέας και με κοιτάει

- Μα πρέπει κάτι να κάνω δεν μπορώ να κάθομαι άλλο έτσι !! Δεν γίνεται να τον φοβάμαι μήπως τον πετύχω έξω ή να πάω σπίτι μου να παρω τα πράγματα μου!!!

- Το ξέρουμε ρε Άρια αλλά δεν τον ξέρεις τελικά όσο νόμιζες , δεν ξέρεις τι θα κάνει !
Ειδικά τώρα που ξέρει ότι μένεις μαζί με τον Αχιλλέα
Λέει ο Άρης και η Δαναη συμφωνεί μαζί του

Τους κοιτάω
Το ξέρω ότι έχουν δίκαιο αλλά τι να κάνω ...
Δεν μπορώ να μείνω έτσι ...
Με κοιτάνε και ξεφυσάνε

- Όλα καλά θα πάνε , έχεις εμας!

- Το ξέρω αλλά θέλω να σταθώ στα πόδια μου
Είναι παράλογο αυτό που γίνεται! Δεν γίνεται να στηρίζομαι σε εσάς ! Εγώ δεν είμαι έτσι !

- Και επειδή δεν είσαι έτσι ; Είπαμε ποτέ ότι δεν μπορείς ; Το ξέρουμε ότι μια χαρά μπορείς αλλά με αυτόν εκεί πέρα έξω δεν ξέρουμε τι μπορεί να κάνει !
Εμας αυτός μας νοιάζει , για εσένα ξέρουμε πολύ καλά ότι μπορείς να τα καταφέρεις μόνη σου !

Τους κοιτάω και απλά δεν μιλάω
- Θέλετε να πάμε μια βόλτα ;
Τους προτείνω και με κοιτάνε
Δεν μπορώ να κάτσω έτσι... θα σκάσω! Νιώθω ότι το ταβάνι θα πέσει και θα με πλακώσει...

- Που θες να πάμε ;

- Πάμε λούνα παρκ , πάμε κάπου αλλιώς θα σκάσω !

- Ωραία επειδή είναι ακόμη νωρίς πάμε το βράδυ, κατά τις 9 που θα έχει βραδιάσει κιόλας..
Μου λέει ο Άρης και τον κοιτάω

- Εντάξει

- Λοιπόν , πάμε εμείς να ξεκουραστούμε και θα σας πάρουμε τηλέφωνο όταν είναι εντάξει ;

- Έγινε
Απαντάω και τους χαιρετάω

Ο Αχιλλέας με κοιτάει
- Είσαι καλά ;

- Αν πω ναι θα είναι ψεμμα...
Έχεις τσιγάρα ;

Ο Αχιλλέας με κοιτάει με σοβαρό βλέμμα
- Μην με κοιτάς έτσι Αχιλλέα , δεν μπορώ !

Ξεφυσάει και μου δίνει από το ντουλάπι ένα πακέτο τσιγάρα και αναπτήρα.
Τα παίρνω και πηγαίνω έξω στο μπαλκόνι

- Το είχες σταματήσει να φανταστώ
Μου λέει ο Αχιλλέας ενώ παίρνει και αυτός ένα τσιγάρο και το ανάβει και σε εμένα

- Ναι Γιατί ο Κρις το ήθελε...
Έλεγε ότι δεν θα είμαι υγιές σε εμένα η για μωρό που ήθελε να κάνουμε..

Ο Αχιλλέας με κοιτάει και ξαφνιάζεται
- Θα έκανες παιδί μαζί του ;

- Όχι .. ποτέ δεν το ήθελα υπό πίεση αμα έρχονταν θα έρχονταν , αλλα και να ήθελα χωρίς να με ακουμπάει δεν γίνεται ένα παιδί...
Αλλά και προφανώς για να μην γινόταν τίποτα με εμένα και το Κρις κάτι θα ηξερε η μοίρα μου...

- Πλέον ότι έγινε έγινε Άρια μου , πάντα όλα καταλήγουν να βγάζουν νόημα , αλλά πάντα να έχεις υπομονή
Μου λέει και τον κοιτάω
Αρχίζω και εντυπωσιάζομαι πιο πολύ με τον Αχιλλέα κι τα λόγια του...

- Ποιος είσαι εσυ και τι έκανες στον Αχιλλέα ;
Λέω ενώ θέλω να τον πειράξω

Αυτός γελάει και με κοιτάει
- Καλές και κακές αναμνήσεις τότε
Και τι δεν θα έδινα να ήμουν πάλι πίσω...
Μου λέει και μπαίνω σε σκέψεις
Το ποσό τσακωνόμασταν , πόσες αποβολές έχουμε φάει

- Κυρία Σιδερη μην τσακώνεστε στον σχολείο
Λέει ο Αχιλλέας ενώ μιμείται τον διευθυντή

- Α μπαααα κύριε Παπανδρέου που ήσουν ο bad boy του σχολείου....
Του λέω ενώ γελάμε και οι δυο μας
- Αλλά το πιο ωραίο ήταν το φιλί που πηγές να δώσεις στον Άρη

- Ω Θεέ μου , που το θυμήθηκες αυτό ;

- Δεν ξεχνιούνται αυτά Αχιλλέα

-Σίγουρα όχι...
Λέει ενώ χαμογελάει
Είμαι σίγουρη ότι σκέφτεται τα πάντα από εμάς τους δυο ...

Σβήνω το τσιγάρο και τον κοιτάω
- Μπορεί να μην είναι κακό η καλο , αλλά εγώ σχετικά χαίρομαι που βρίσκομαι πάλι με τους ανθρώπους που ήμουν στα εφηβικά μου χρόνια...

- Μην σκέφτεσαι έτσι , αν χαίρεσαι τότε σημαίνει ότι ήθελες να γίνει έτσι , εννοώ το να ξανά έχεις επαφές μαζί μας...

- Πιστεύω πως ναι.. μου είχε λείψει όλο αυτό!

- Τότε εκμεταλλεύσου το...

- Πιστεύεις ότι δεν θα το κάνω ; Νιώθω επιτέλους σαν να έφυγε εκείνο το βάρος από πάνω μου...
Του λέω και χαμογελάει
Ξέρω ότι χαίρεται για εμένα πολύ αυτή την στιγμή...