Umuda doğru bir adım

Sorununuz ailemle değil benimle!!!

Polis memurunun söylediklerini duyunca  artık ne yapacağımı bilemedim.Annemi haksızlık ve yalanlarla öldüren babamın yanına gitmek, aileme zarar vermek istemedim. Ben de bu sorundan zarar görmeden kurtulmak için bir çözüm düşündüm ve geçici bir çözüm buldum o da evi  bırakmak.Onu bırakırsam nereye giderim ve kendimle ne yapardım? Bilmiyordum ama tek çözüm buydu.Ayrıca doğduğumdan beri şansım buydu.
Önemli eşyalarımı okul çantama koydum,annemin kolyesini taktım,odamı düzenledim ve mektup yazdım. aileme şunları söyledim: Bu sefer benimle ilgilendiğiniz için teşekkür ederim ama artık kalamam.  yoksa benim yüzümden hepiniz zarar göreceksiniz, bu yüzden bilinmeyen bir yere gitmeye karar verdim. kimsenin beni bulamayacağı bir yer ama ne yazık ki nereye gideceğimi henüz bilmiyorum ama işlerimi halledeceğim ve emin ol anne, annemin aldatıldığı gibi aldatılmayacağımdan emin olacağım Allah rahmet eylesin.
Bu yüzden sen ona verdiğin sözden dönmedin. Sen beni en güzel şekilde yetiştirdin, sen de emin ol babacığım.
 Ben eğitimimi bırakmayacağım.  ona geri döneceğim. Bir yere yerleşcem. Sen de Abim, o gün bana   gösterdiğin ilgi için teşekkür ederim. Bu beni çok mutlu etti. Bir daha kendimi yemeksiz bırakmamaya dikkat edeceğim. Ve sana da Abla sana teşekkür ederim. İlginiz için.  ve bana öğrettiğiniz için teşekkür ederim. Ve son olarak ama bir o kadar da önemlisi, sizi henüz görmemiş ve siz de beni henüz görmemiş olan küçük bebeğim, bana verdiğiniz abla hissi için teşekkür ederim. 
umarım sağlık ve huzur içinde hayata çıkarsın, Ve tabi ki bir yere yerleştiğimde ev telefonunu arayıcağım. Evden o saatte , Nereye gittiğimi bilmiyordum ama sadece yürüyordum.Sonra acıktım.Uzun zamandır sakladığım bin liralık harçlığım vardı.Kahvaltı almaya mı yoksa harcasam mı diye düşünüyordum. Akşam yemeğini beklemeye karar verdim. Sonra bir ses duydum. Arkamdan geldi ve "Kızı bulduk" dedi. Hiç çaba harcamadan burnuma bir şey koydu. Sanırım oydu. hipnotik. Gözlerimi tekrar açtığımda kendimi lüks bir arabanın içinde buldum. Çok korktum.
Kaçırıldım mı ne? Yoksa beni organlarımı satmak için mi kaçırdılar? Giderek daha fazla soru geldi ama kesildiler. vardığımızda gideceğimiz yere vardık ama şok oldum. beni ıssız bir yere falan götüreceklerini sandım ama çok büyük bir saraya götürdüler beni dışarıya tıktıklarında çok fazla güvenlik vardı Etrafımı adamlar sarmıştı, içlerinden biri beni saçlarımdan yakalayıp durdurdu, çok acı çekiyordum, sonra siyah giyen bir genç gelip onlara bağırdı ve "ona bırak!" dedi, onu tedavi etmenizi söylüyorum. Saygılarımla çünkü o benim kuzenim. Sonra şok oldum. Burası babamın gerçek kardeşinin evi mi? Beni ona teslim etmek için mi kaçırdılar? Demek ki burası amcamın evi mi?! O an bir anda cesaretlendim ve onlara sordum: Benden ne istiyorsunuz ve beni neden buraya getirdiniz? Bilmeye hakkım yok mu? Hala saçımı çekiyor diye bağırıyordum.
O sırada genç adam saçımı tutan adama bağırdı. Ona bir isim verelim. Adı onur olsun. onur saçımı tutan güvenlik görevlisine bağırdı. O da ona "Bırak onu. Onun ailemizin önemli bir insanı olduğunu hâlâ anlamadın mı? Bırak onu." Bir anda yanımdan ayrıldı, dizimi şu ana kadar sert bir şekilde yere vurdum. Hala acıyor. Sonra acıdan ağladım. Onur yanıma geldi. yanımda durup beni durdurdu ve onun adına özür diledi. "Amcan yukarıda seni bekliyor. Hadi gidelim" dedi. "Tamam ama beni neden istediğini, ne istediğini bilemez miyim?" dedim. "Amcam bana sebebini söylemedi, onun yerine girince anlarsın" dedi. Ben de "Tamam" dedim. Sonra toplantıya benzeyen çok büyük bir odanın kapısında durduk.