PUSULA | TAMAMLANDI.

Final | XVI, "yuva."

hoş geldiniz güzellerim. eminim bu bildirimi aldığınıza çok şaşkınsınızdır, çünkü bende öyleyim. 🫠

Bir süre önce Pusula'da ki bazı mantık hataları ve olay örgüsündeki kopuklar beni çok rahatsız etmeye başladı, ve inanın ki o sıralar kötü bir dönemden geçtiğim için kendimde en başa dönüp kitabı tamamen düzenleyecek gücü bulamadım. Ani bir kararlada yayından tamamen kaldırdım.

Fakat sonrasında taslakta öylece belli bir sonu bile olmadan durmasına kıyamadım ve "neden güzel bir son yazıp, onları kendi evrenlerinde sonsuz bir yaşamda baş başa bırakmıyorum ki?" diye düşündüm.

Ortaya da bu final bölümü çıktı.

Pusula benim tamamen acemilik eserim olan bir kurgu, fakat yine de ciddi bir okunma oranına sahip. bunun için hâlâ benimle olan, pusula'yı severek okuyan herkese tek tek sonsuz teşekkürler. daha fazla lafı uzatmıyorum ve son kez iyi okumalar diliyorum. 🥹🩷

❕bu bir veda değil, yorumlarda ve diğer kurgularımda buluşalım, lütfen beni diğer kurgularımda da yalnız bırakmayın.. ✨🎀

instagram; yeyipicipyaziyorum

🧭

Bir Yıl Sonra;

"Pelin güzel oldum değil mi? Saçlarım da güzel? Mak-" Derken sözümü keserek duvağımı düzeltirken,

"Kuzum çok güzel oldun çok. Peri kızı gibisin. Beyaz bir insana ancak bu kadar yakışabilirdi.." Diyerek iltifatlara boğdu beni.

Aynanın yansımasından Pelin'e bir tebessüm gönderip kenarda duran beyaz lale buketini elime aldım.

"Saat kaç? Mirza nerede kaldı acaba-" Bu kez sözümü kesen şey tıklatılan kapıydı.

Gelmişti.

"Ay geldi müstakbel kocan. Çatlama." Pelin gülerek gelin odasının kapısını yarım bir şekilde açıp başını kapıdan uzattı.

"Buyurun?" Dedi ciddiyetle.

Ardından o tiryakisi olduğum ses doldurdu kulaklarımı.

"Burada benim güzeller güzeli bir gelinim olacaktı, onu almaya geldim hanımefendi. Çekilir misiniz?"

Yerdim. Alsındı. Götürsündü beni gittiği yere.

"İyi günüme denk geldin bugün enişte, geç hadi. Bende Ömer'in yanına ineyim." Kapıyı tamamen açıp önünden çekilmişti. Gözlerimiz anında birbirimize kenetlendiğinde büyülenmişçesine beni baştan aşağı süzüp yutkundu. Benim bakışlarım da kısaca üzerinde gezinmişti. Simsiyah damatlığının içinde kelimenin tam anlamıyla nefes kesiciydi. Odaya girip yanı başımda bittiğinde ise Pelin çoktan bizi yalnız bırakıp çıkmıştı odadan.

"Nasıl olmuşum?" Dedim heyecandan titreyen sesimle. Elinin tersini tüy gibi hafif bir şekilde gerdanımda gezdirip dudaklarını alnıma bastırdı.

"Melek gibisin Efsun. Kimse görmese olmaz mı seni? Bana özel kalsan olmaz mı?" İçimi titreten dokunuşu ve sözleri istemsizce gözlerimi yummama sebep olmuştu. "Sana sahip olmak, sahip olduğum en güzel şeylerin başında geliyor."